Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пулӗ сăмах пирĕн базăра пур.
пулӗ (тĕпĕ: пулӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Сережа, эпир института каймасан мӗн пулӗ?

— Сережа, что будет, если мы не пойдем в институт?

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Тӳрех Кондратьевпа курнӑҫманни лайӑх та пулӗ, тен, — пӑлханнипе нимӗн те йӗркеллӗ каласа парайман пулӑттӑм.

— Может, это и лучше, что я сразу не повидался с Кондратьевым, — из-за волнения я бы ничего толком не смог рассказать.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫав вӑхӑт хушшинче вӗсем ҫырмана анчӗҫ, вара, утӑ купи патне ҫитсен: — Рагулин патне мӗн хӑямат тума каяс пирӗн? Ҫак шӑршӑ кӗрекен канал ҫумне ларса калаҫсан аванрах пулӗ… Ҫулнӑ курӑкӑн шӑршине юрататӑп эпӗ, — терӗ Евсей.

Тем временем они спустились в ложбину, и когда подъехали к копне сена, Евсей сказал: — И за каким дьяволом ехать нам к Рагулину! Лучше мы посидим и побеседуем возле этой пахучей копенки… Люблю запах скошенной травы.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӑхма интереслӗ пулӗ…»

Интересно посмотреть…»

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл тӗттӗмре сулхӑнрах пулать пулӗ тесе шутласа лампӑна сӳнтерчӗ, чӳрече янахӗ ҫине выртрӗ.

Ему думалось, что в темноте будет прохладнее, и он потушил лампу, склонился грудью на подоконник.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унта пире ятлаҫҫӗ те пулӗ.

Там нас уже бранят, наверное.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫуллахи шӑрӑхра тырӑ вырнӑ кунсенче Кубаньри анлӑ уй-хирсем тӑрӑх мӗн чухлӗ ҫӳретӗр пулӗ эсир!

Сколько вас кочует по кубанским просторам в жаркие дни летней страды!

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тен вӑл ӑҫта та пулсан вӑрман сӗмлӗхӗнче пытанса тӑрать пулӗ?

А что, если он прячется где-нибудь в глубине лесов?

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Вара сасартӑк Катя, хӑраса кайса, ҫакна шухӑшласа илнӗ: тен, эпӗ ҫакӑнта, ҫак аппарат патӗнче ларни, пӗр чарӑнмасӑр «Ҫӑлтӑра» чӗнни усӑсӑр пулӗ ӗнтӗ.

И с ужасом Катя вдруг подумала, что, может быть, бесполезно ее сидение здесь, у аппарата, и ее бесконечные вызовы Звезды.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Эсэсовецсем тактикӑллӑ вӗренӳсем тӑваҫҫӗ пулӗ, тесе шутланӑ вӗсем.

Они предполагали, что эсэсовцы занимаются тактическими учениями.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Мамочкин ҫумӗнче санӑн лейтенанту Государство банкӗнчи пекех пулӗ, — тенӗ.

С Мамочкиным твой лейтенант — как в Государственном банке.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Тен, эпӗ санран ку хырҫа юлашки хут илетӗп пулӗ

Я с тебя, может, последний взнос получаю…

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Травкин ҫапла, тен, хӑй те вилес умӗн пулӗ, ҫамрӑк лейтенантсем ҫине, хӑй вӗсенчен ҫӳллӗрех тӑнине пӗлтерекен туйӑмпа, шеллесе пӑхса ларнӑ.

Так Травкин, — сам, быть может, накануне собственной гибели, — с чувством превосходства и снисходительной жалости наблюдал за молодыми лейтенантами.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Арӑмӗ ӑна ахалех вӑл кунта «барышня тупнӑ» пулӗ тесе айӑплать.

Что напрасно жена заподозрила его в том, что у него тут «завелась краля».

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

— Эсир урӑх чаҫрен е пӗлӗтрен персе аннӑ пулӗ?

— Вы из другой части или с неба упали?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Каялла каяс пулать пулӗ.

Видно, назад пойду.

V // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

— Ытларах та пулӗ.

— Больше, никак.

III // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Пӗр вунпилӗк ҫул ҫитрӗ пулӗ ӗнтӗ.

Лет пятнадцать будет.

III // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

— Шӑнтӑн пулӗ, мучи.

— Застыл, дед!

III // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

«Леш ман тӑшманӑм вилчӗ те пулӗ, тен, — тесе шухӑшланӑ вӑл. — Пурӑнать пулсассӑн, вилес умӗн те пулин ӑна йӑлтах каласа парам-ха, ҫав путсӗр хӑй мана мӗн тунине пӗлтӗр», — тесе шухӑшланӑ та вӑл кил еннелле кайнӑ.

«Может, она и померла теперь, злодейка моя, — думал он. — А жива, так хоть перед смертью выскажу ей все; чтоб знала она, мерзавка, что со мной сделала», — думал он и пошел к дому.

II // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней