Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

патне сăмах пирĕн базăра пур.
патне (тĕпĕ: патне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Люба Маякина вӗсем патне тӑтӑшах пыркаланӑ, вара карчӑк ачасемпе пӗрле хӑй те хаваслӑ ачана тухнӑ.

Приходила Люба Маякина, и при них старуха весело превращалась в такое же дитя, как и они.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах та — бра, вра, гра, драсем патне ҫитсен, ача ҫак сыпӑксене кулмасӑр вулама чылайччен хӑнӑхайман.

Когда дошли до — бра, вра, гра, дра, мальчик долго не мог без смеха читать эти слоги.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнат Маякинсем патне кашни кунах кӗрсе тухнӑ, ачи валли вылямаллисем илсе пынӑ, ӑна алли ҫине илнӗ, лутӑрканӑ, анчах хӑш чухне кӑмӑлсӑррӑн, чунӗ пӑшӑрханнине аран ҫеҫ пытарса, ҫапла та каланӑ:

Игнат бывал у Маякиных каждый день, привозил сыну игрушек, хватал его на руки и тискал, но порой недовольно и с худо скрытым беспокойством говорил ему:

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ачасене ҫав ҫырма патне яхӑнне те яман, ҫавӑнпа та вӗсем ҫав вырӑнтан сехӗрленнӗ.

Детей не пускали даже на край оврага, и это вселило в них страх к оврагу.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрача макӑрнӑ, часрах амӑшӗ патне чупнӑ, элек панӑ, анчах Антонина Ивановна Фомана юратнӑ, хӗрачин сӑмахӗ ҫине ҫаврӑнсах пӑхман, — ку япала ачасен хушшинчи килӗшӗве тата та ытларах ҫирӗплетнӗ.

Девочка плакала, бежала к матери и жаловалась ей, но Антонина любила Фому и на жалобы дочери мало обращала внимания, что еще более скрепляло дружбу детей.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Арӑмне чаплӑн пытарса, Игнат ачине тӗне кӗртнӗ, Фома ятлӑ хунӑ, унтан ӑна, чӗрине ыраттарсах, хреснашшӗ патне — Маякин килне усрама панӑ: Маякин арӑмӗ те шӑп ҫав кунсенчех ҫӑмӑлланнӑ пулнӑ.

Устроив жене пышные похороны, Игнат окрестил сына, назвал его Фомой и, скрепя сердце, отдал его в семью крестного отца Маякина, у которого жена незадолго пред этим тоже родила.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мунчавӑр, шӑлсӑр ҫӑварне кӑтартса, кулса янӑ, унтан ачана пӗр алӑ ҫинчен теприн ҫине каллӗ-маллӗ вӑлткаласа: — Арӑму патне кай ӗнтӗ… — тенӗ.

Повитуха засмеялась, открывая беззубый рот и ловко перебрасывая ребенка с руки на руку: — Иди к жене-то…

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вара тин арӑмӗ патне тухса кайнӑ.

Наконец пошел к жене.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пуп валли ҫыртмалли хатӗрлӗр, Маякин кум патне чуптарӑр! —

Закуску попу приготовьте, за кумом Маякиным пошлите!

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эй! халех, кам та пулсан, Микула турӑ чиркӗвне — пуп патне — вӗҫтерӗр!

— Эй! поезжай кто-нибудь к Николе за попом!

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗншӗн чӳрече патне ларатӑн?

— Пошто села к окну?

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Уру патне пырса выртӑп, тапта мана, кирек те мӗн ту!

Под ноги тебе лягу, топчи меня, как захочешь!

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Упӑшки хӑнана кайма чӗнсен — вӑл пынӑ, анчах хӑнара та, килти пекех, хӑйне хӑй лӑпкӑн тытнӑ; хӑйсем патне хӑнасем пырсан, вӑл вӗсене чыслӑн пӑхса ҫитернӗ, ӗҫтернӗ, анчах хӑнасен калаҫӑвӗ пирки хӑйӗн интересне палӑртман; ҫавӑн пекех, хӑнасем ҫине — ку ҫывӑхрах та, ку аяккарах тесе, чыс тӗлӗшпе тӗрлӗрен пӑхман.

Если муж звал ее в гости — она шла, но и там вела себя так же тихо, как дома; если к ней приходили гости, она усердно поила и кормила их, не обнаруживая интереса к тому, о чем говорили они, и никого из них не предпочитая.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Килти ӗҫсенчен пушаннӑ хыҫҫӑн, вӑл, пысӑк пӳлӗмри чӳрече патне пырса, ним хускалмасӑр, ним чӗнмесӗр икшер-виҫшер сехет ларнӑ.

В свободное от занятии по хозяйству время она садилась у окна самой большой комнаты в доме и неподвижно, молча сидела тут по два, по три часа.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Арӑмӗ ирсерен ун алӑкӗ патне пӗр пысӑк графин шыв, кӗрепенке ҫурӑ ҫӑкӑр тата тӑвар пырса лартнӑ.

Жена утром ставила к двери его комнаты большой графин воды, фунта полтора хлеба и соль.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Арӑмӗ ун алӑкӗ патне чӗрне вӗҫҫӗн пыра-пыра итленӗ.

К дверям на цыпочках подходила жена и слушала.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӑртак сывлӑхлӑрах ыйткалакан ун патне кӗрсен, ӑна вӑл хӑтӑрса тӑкнӑ:

Если же милостыню просил человек мало-мальски здоровый, он строго говорил:

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сяо Сян ун патне пычӗ:

Сяо Сян подошел к нему:

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл Сяо Сян патне чупса пычӗ те, ҫав тери пӑлханса, ҫапла кӑшкӑрса ячӗ:

Он бросился к Сяо Сяну и, задыхаясь от возмущения, выкрикнул:

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Лю Дэ-шань йӑпӑлтатакан кулӑпа Вӑрӑм Мӑй Шань патне пычӗ.

Лю Дэ-шань с заискивающей улыбочкой подошел к Ханю Длинная Шея.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней