Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӑшшӑн сăмах пирĕн базăра пур.
ӑшшӑн (тĕпĕ: ӑшшӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Мур илесшӗ» ӗҫлет, — тӗтӗм ҫине пӑхса ӑшшӑн каларӗ учитель.

— «Егор те за ногу» орудует, — глядя на клубы дыма, тепло проговорил учитель.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Пӗр тымартан шӑтнӑ пекех ӳсекен виҫӗ хыртан пӑрӑнсан, Катя ҫине Михеич ӑшшӑн пӑхрӗ.

 — Огибая три сосны, стоявшие вплотную друг к дружке, как сросшиеся, он тепло взглянул на Катю.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Анчах хӑйне Алексей Дмитриевич тӑванла, ӑшшӑн ыталанине аса илчӗ, таҫта вӑрманта выртакан йывӑр аманнисем ҫинчен, унтах выҫӑхса пурӑнакан Чайка ҫинчен шухӑшларӗ те шӑлӗсене ҫирӗппӗн ҫыртрӗ.

Но вспомнилось, как по-родному, тепло обнял его на прощанье Алексей Дмитриевич, подумалось о тяжело раненных, лежащих где-то там, в глухом лесу, о Чайке, которая тоже там, в голоде, и он крепко стиснул зубы.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Сывлӑх сунатӑп, хаклӑ ҫыннӑм, — терӗ Зимин ӑшшӑн.

— Здравствуй, дорогой, — тепло сказал Зимин.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл ӑшшӑн ҫутатнипе сывлӑм типме те пуҫларӗ.

От его горячего света быстро стали высыхать капельки росы.

Ҫул ҫӳресси пӗтни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Вӑл амӑшне чуптурӗ, куҫҫульне шӑлнӑ хыҫҫӑн ӑшшӑн кулса илчӗ.

Он крепко поцеловал мать, вытер глаза и улыбнулся.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя куҫӗсем шухӑшлӑн та ӑшшӑн ҫуталаҫҫӗ.

Глаза Кати светились задумчиво, тепло.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Хӗрӗме илсе килтӗн, ку маншӑн уяв, хӗрхенсе тӑрӑп-и вара? — ӑшшӑн каларӗ Василиса Прокофьевна, — Эсӗ ӑна кашни кунах илсе килсе тӑрсан та эпӗ нимӗн те хӗрхенсе тӑмӑттӑм, умна пӗр рет бутылкӑсем лартса тухнӑ пулӑттӑм-ха.

— Дочку привез, праздник для меня, да еще жалеть! — ласково отозвалась Василиса Прокофьевна, — Привозил бы ты ее каждый день — ну, тогда бы я, думается, ничего не пожалела, расставила бы перед тобой бутылочки грядками…

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Куҫӗсем унӑн ӑшшӑн та кӑмӑллӑн пӑхаҫҫӗ.

Глаза ее светились тепло и радушно.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫынпа яланах сиввӗн те сӗмсӗрленсе калаҫакан Чумаков ҫак сӑмахсене ытла та ӑшшӑн та чунтан тухакан ҫемҫе сасӑпа каларӗ те, Григорий ун ҫине шалт тӗлӗнсе пӑхса илчӗ.

Всегда суровый и хамовитый в обращении с другими, Чумаков сказал это так ласково и с такими подкупающе мягкими и сердечными нотками в голосе, что Григорий удивленно посмотрел на него.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Упӑшкине мӗнпе те пулин юрас, ун кӑмӑлне килӗшсе, ӑна хӑть пӗрре те пулин хӑй ҫине ӑшшӑн пӑхтарасчӗ тесе, — вӑл пичуркаран мунчала илчӗ те урайне чӗркуҫленчӗ, кӗлеткипе пӗкӗрӗлсе, Фомин аттисем ҫумне ҫыпҫӑннӑ ҫӑра пылчӑка тасатма пуҫларӗ.

Чтобы хоть чем-нибудь угодить мужу, чтобы снискать его расположение и удостоиться хотя бы одного ласкового взгляда, — она взяла из-под загнетки тряпку, стала на колени и, согнувшись, начала счищать густую грязь, прилипшую к сапогам Фомина.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл куҫӗсене хӗссе питне ал тупанӗпе шӑлчӗ те кӑкӑр тулли сывлӑш ҫавӑрсан тин, хӑйне хӑй алла илсе, пӑлханнипе тӗксӗмленнӗ чакӑр куҫӗсемпе Григорий ҫине ӑшшӑн тинкерсе пӑхрӗ.

Зажмурившись, она вытерла лицо ладонью, глубоко вздохнула и только тогда, пересилив себя, взглянула на Григория глубокими, потемневшими от волнения глазами.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий Дуняшка ӑна «эсир» тесе чӗннине ӑшшӑн кулкаласа асӑрхарӗ.

Григорий с улыбкой отметил про себя, что Дуняшка зовет его на «вы».

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, хӑйсен хушшинче нимӗнле харкашу та пулса иртмен пек, ӑшшӑн йӑлкӑшса кулать, куҫ харшисене выляткаласа илет.

Она, как будто между ними и не было размолвки, снова улыбалась, шевеля бровью, говорила:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Ильинична ҫак «чун-иллин» сӳнӗк куҫӗсем пӗчӗк Мишатка ҫине пӑхнӑ чух ачашшӑн та ӑшшӑн ҫуталнине, вӗсенче самантлӑха савӑнӑҫпа ачашлӑх хӗмӗсем хыпса илсе сӳннине, тута кӗтесӗсенче вара татах вӑрах хушӑ кӑшт сисӗнмелле ӑшӑ кулӑ пытанса тӑнине тӗлӗнсе асӑрхарӗ.

Но Ильинична с удивлением заметила, что потухшие глаза «душегуба» теплели и оживлялись, останавливаясь на маленьком Мишатке, огоньки восхищения и ласки на миг вспыхивали в них и гасли, а в углах рта еще долго таилась чуть приметная улыбка.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр ирхине Дуняшка Аксиньйӑна картишӗнче курсан, кӑшкӑрса чӗнсе илчӗ, ҫатан вӗрлӗк патне пычӗ те, Аксиньйӑна ырхан хулпуҫҫийӗсенчен ыталаса, ун ҫине тараватлӑн та ӑшшӑн кулкаласа пӑхрӗ.

На следующее утро Дуняшка, увидев Аксинью во дворе, окликнула ее, подошла к плетню и, обнимая худые Аксиньины плечи, улыбнулась ей ласково и просто:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пуҫне чалӑштарнӑ та, сӗтел хушшинче апат ҫисе ларакан палламан ҫын ҫине куҫне илмесӗр ӑшшӑн пӑхнӑ.

И, склонив голову набок, с умилением и с любопытством глядела на незнакомца, который сидел за столом и обедал.

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Палламан ҫын чӗререн, ӑшшӑн калаҫнине туйсан, Каштанка унӑн аллинчен чӗлхипе ҫулласа илнӗ те татах хӗрхенмеллерех йынӑшса янӑ.

Уловив в голосе незнакомца теплую, душевную нотку, Каштанка лизнула ему руку и заскулила еще жалостнее.

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Лара-тӑра пӗлмен, хуп-хура куҫлӑ Анна, Михаил арӑмӗ, ӑна ӑшшӑн кӗтсе илчӗ.

Бойкая темноглазая Анна, жена Михаила, встретила ее ласково.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Майлашса выртнӑ хыҫҫӑн сасартӑк ҫемҫелнӗ сасӑпа ӑшшӑн калаҫа пуҫларӗ:

Улегся и враз потеплевшим голосом заговорил:

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней