Поиск

Шырав ĕçĕ:

куҫӗсем (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Мишкин куҫӗсем йӑлтӑртатса ҫуна пуҫлаҫҫӗ; пуҫне амӑшин чӗркуҫҫийӗ ҫинчен ҫӗклеймесӗрех, вӑл, пӗркеленнӗ пит-куҫӗпе хуллен йӑлкӑшса илет те: — Айта, эппин… — тет.
У Мишки задорно заблестели глаза, не поднимая головы с мамкиных колен — улыбнулся морщинками: — Ну, пойдем…

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Носович унӑн хӗрлӗ-хӑмӑр куҫӗсем ҫине, вӑл пӗр пайӑрка ҫӳҫне ҫамка ҫине наполеонла тураса яни ҫине — чӑрр!.. — пӑхса илет.
Носович с любопытством взглянул в его рыжие глаза, на наполеоновскую прядь волос на лбу.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Кукӑр сӑмсаллӑ Людендорф генералӑн ватӑ, анчах та лайӑх ҫуса тасатнӑ пӗркеленчӗклӗ шупка-хӗрлӗ сӑн-пичӗ тӑпӑ та хаяррӑн курӑннӑ, тӑрӑ куҫӗсем унӑн сиввӗн пӑхнӑ; пӑтӑркка ӳтлӗ янахӗ сӑрӑ тӗслӗ сюртукӗн тӑратса янӑ ҫухи ҫине йӑтӑнса аннӑ.
Старческое, с чисто промытыми морщинами, с твердым, согнувшимся на кончике, носом, розовое лицо генерала Людендорфа было неподвижно и строго, в глазах — ясность и холод, лишь дряблый подбородок отечески лежал на стоячем воротнике серого военного сюртука.

7 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӑл хут листине пӑрахрӗ, куҫӗсем чеен кулса хӗсӗнеҫҫӗ.
— Он бросил листочек, глаза его сощурились лукавой хитростью.

Интеллигентла ҫинҫе мӑйӗ ҫинчи ҫухине тӳммелемесӗр йӳле янӑ, унӑн хӑй сӑмахне итлекен ҫынсен сӑн-пичӗсене сӑнакан ҫаврака та ҫутӑ куҫӗсем, вӑрӑсенни пек, йӑпӑшшӑн пӑха-пӑха илеҫҫӗ.
Ворот расстегнут на тонкой интеллигентской шее, зрачки светлых круглых глаз воровски метались по лицам слушателей:

Путса аннӑ куҫӗсем йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ.
Блестели ввалившиеся глаза.

Вара, пынӑ господин, апокалипсис кӗнекинче каланӑ пек, хӑрушӑ япаласем ҫинчен каласа кӑтартма пуҫлать, штабс-капитанпа подполковникӗн ирӗксӗрех куҫӗсем илемсӗрӗн ҫутӑлса каяҫҫӗ.
И господин начал расписывать такие апокалипсические страсти, что у штабс-капитана и подполковника нехорошо засветились глаза.

Васька куҫӗсем ашкӑнчӑклӑн ялкӑшса илчӗҫ.
У Васьки в глазах промелькнул озорной огонек.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Мӑйӗ ҫинчи ҫӑмӗ юнпа хутӑш хытса ларнӑччӗ унӑн, куҫӗсем ҫав тери кичемччӗ.
Шерсть на шее слиплась от запекшейся крови, глаза стали грустными.

Илюха куҫӗсем ялкӑшса илчӗҫ.
У Илюхи загорелись глаза.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Васька пухуран тухнӑ чух унӑн сӑнӗ питӗ хитреччӗ — питҫӑмартисем хӗп-хӗрлӗ, куҫӗсем йӑлтӑртатса кӑна тӑраҫҫӗ.
Когда Вася выходил с собрания, у него было красивое лицо — красные щеки, глаза сверкают.

Хӑйӗн сӑн-пичӗ ҫунать кӑна, куҫӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.
Лицо у нее горело, глаза сверкали.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Карчӑкӑн куҫӗсем пилӗк пуслӑх пӑхӑр укҫасем пекех тӗксӗм.
Глаза у старухи были темные, как два медных пятака.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Унӑн илемлӗ хура куҫӗсем ялкӑшса тӑраҫҫӗ.
Ее красивые черные глаза были похожи на блестки антрацита.

Мӑн ҫынсем мӗн пирки те пулин шухӑша кайсан, вӗсен куҫӗсем шӑпах ҫакӑн пек пулаҫҫӗ.
Она бывает в глазах у взрослых, когда они чем-то озабочены.

Вара эпӗ унӑн сенкер куҫӗсем вӑл тарӑн шухӑша кайнине палӑртса тӑнине асӑрхарӑм.
И тогда в его голубых глазах я заметил ту напряженную задумчивость.

— Куртӑн-и эсӗ, унӑн куҫӗсем епле?
— Ты видал, какие у него глаза?

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпир пурте ҫӗнӗ япаласем — атӑсем, ҫӑматӑсем, ҫӗнӗ пушмаксем тӑхӑннине курсан, унӑн куҫӗсем хаяррӑн ҫутӑлса илчӗҫ.
Глаза у него загорелись завистью, когда он увидел надетые на всех нас обновки: сапоги, валенки, новые пальто.

Васькӑн пӑлханнипе ҫунса тӑракан сӑн-пичӗ ҫав тери хитрен курӑнчӗ, куҫӗсем вара шӑпах икӗ ҫулӑм пек ялтӑртатрӗҫ.
Горящее от волнения лицо Васьки было красивым, а глаза — точь-в-точь два огонька.

Ку ҫыннӑн Васькӑн куҫӗсем пекех йӑваш та сенкер, сухалӗ — хура-кӑтра.
У него были голубые глаза и черная борода.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика