Поиск

Шырав ĕçĕ:

куҫӗсем (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ун ҫийӗнче мӗнпурри пурте — шинелӗ те, куҫӗсем таранах сухал шӑрчӗпе витӗннӗ питҫӑмартийӗ ҫинчи ӳчӗ те — усӑнса аннӑ.
На нем все висело — и грязная шинель, и щеки, от самых глаз заросшие щетиной.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫав вӑхӑтрах Иван Гора пӗшкӗнме ӗлкӗрет те, пуля унӑн ҫӳҫӗсене ҫеҫ тивсе чӑртлатса иртет, Иван — Петрова ал тунинчен ярса тытса, чӑмӑрӗпе пӗррех куҫӗсем хушшинчен лектерет.
Одновременно Иван Гора, нырнув головой, так что пуля только чиркнула по волосам, схватил Петрова за кисть руки и со всего плеча ударил его между глаз.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Пархоменко чупса пынӑ ҫӗртенех окопа чикеленсе анать те чӗркуҫҫийӗсемпе темӗн ҫине ҫапӑнать, хытӑ ыратнипе унӑн куҫӗсем тӗттӗмленсе килеҫҫӗ.
С бега он кувырнулся в окоп, ударился коленками так, что потемнело в глазах.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫамрӑк боецӑн сарлака шӑмӑллӑ, мӑйӑхсӑр сӑн-пичӗ шурса-кӑвакарсах кайнӑ, куҫӗсем ҫурри хупӑнса тӑраҫҫӗ…
Широкоскулое, безусое лицо парня было до синевы бледно, глаза полузакрыты…

Ҫаврака хӑмӑр куҫӗсем унӑн ҫав тери савӑнса пӑхаҫҫӗ, — Агриппина ӑна кӑштах мӑйӗнчен ыталаса илеймерӗ.
В круглых карих глазах его было такое изумление, такая радость, — Агриппина едва не обхватила его за, шею руками.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Пархоменко хӗр куҫӗсем кӗҫ-вӗҫ куҫҫулленессине курчӗ.
И Пархоменко увидел: вот-вот они замутятся слезами.

Вӑл вӗт — боевой шлем, ухмах, — хӑрӑлтатса каларӗ виҫҫӗмӗшӗ, хура ҫӳҫӗсем салху куҫӗсем ҫине анса ларнӑскер.
То ж — боевой шлем, дура, — хрипло проговорил третий, коренастый, с черными волосами, падающими на мрачные глаза.

Анчах куҫхупаххин пӗчӗк хушӑкӗсем витӗр унӑн куҫӗсем юланутсене те, ҫеҫен хирне те, казак ачисене те ҫивӗччӗн пӑхса пыраҫҫӗ.
Но сквозь щелки глаза его зорко оглядывали и всадников, и степь, и лица казачат.

10 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Шыҫса, юнланса пӗтнӗ куҫӗсем вырӑнӗсенче кӑшт уҫӑ хушӑксем палӑрчӗҫ.
На месте заплывших кровоподтеками глаз у него обнаружились щелки.

Унӑн тӑваткал пичӗ шыҫса, кӑн-кӑвак кӑвакарса кайнӑ, типсе ларнӑ юн лаптӑкӗсемпе витӗннӗ, куҫӗсем хӑпарса тухнӑ, тути хӗррисене ҫапса ҫӗмӗрнӗ, пуҫне юнпа тӗрленнӗ таса мар тутӑр татӑкӗпе ҫыхса янӑ.
Круглое лицо его было раздутое, синее, в лепешках запекшейся крови, глаза затекли, губы разбиты, голова обмотана грязной, в кровавых пятнах, тряпкой.

Унӑн тулалла тухнӑ чармак куҫӗсем станицӑри казаксене йӗри-тавра пӑхса ҫаврӑнчӗҫ.
Он повел выпученными глазами на станичников.

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Стаканран спирта ӗҫнӗ май шӑлне шатӑртаттарса, вӑл сасартӑк лӑпланчӗ, пичӗ туртӑнма пӑрахрӗ, куҫӗсем кӗленче пек хытрӗҫ.
Потянув спирт из стакана, задребезжавшего о зубы, сразу затих, щека перестала дергаться, глаза остекленели.

8 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тӑнлавӗ ҫинчи пӗркеленчӗкӗсем куҫ хупаххисен кӗтессинелле шуса анаҫҫӗ, куҫӗсем шӳтле кулӑшпа ыррӑн ҫутӑлса каяҫҫӗ.
С висков на углы век набежали морщинки, глаза засветились юмором и добродушием…

Владимир Ильич пӳрнине кӑнтарса ку сӑмахсене тепӗр хут каларӗ, куҫ шӑрҫисем унӑн хӑйне итлекенсен куҫӗсем ҫине: «Ӑнланмалла-и кӑна? Ӑнлантӑр-и?» тесе ыйтнӑ пек, тинкерсе пӑхаҫҫӗ.
Подняв палец, Владимир Ильич повторил это, и зрачки его как бы искали в глазах слушателей: «Понятно? Понятно?»

Хӑюллӑн кӗрет, куҫӗсем вут пек ҫунаҫҫӗ.
Входит смело, глядит — огнем жжет.

Куҫӗсем, каҫпалахи тӗттӗмре, пушшех те пысӑккӑн курӑнаҫҫӗ, илемлӗ пичӗ ҫинчи ҫӳллӗ куҫхаршийӗсем пушшех хуралса тӑраҫҫӗ.
В сумерках темнели ее широкие глаза, чернели высокие брови на красивом лице.

Шуйттан пек ҫаврӑнкалать вӑл салтаксем хушшинче: куҫӗсем ҫаврака… карнӑ ҫӑварӗ ҫухӑрашать, лашин ҫилхи вӗҫсе пырать… алли тӑсӑлать те кӗпесенчен ярса тытать…
Вертелся, как черт, среди бойцов: круглые глаза… кричащий рот… взмах лошадиной гривы… цепкая рука, рванувшая рубаху…

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Калла таракансем хушшине лӑпсӑркка лаша утланнӑ Ворошилов вӑркӑнса пырса кӗрет, вӑл салтаксене хулӗсенчен тыта-тыта чарать, лашипе тӗрткелет, наганӗпе сулласа кӑшкӑрать, хӑйӗн хӗрсе кайнипе — куҫӗсем ҫап-ҫавракан чарӑлса кайнӑ, сӑнӗ хӑрушӑ, ҫӗлӗкӗ таҫта сирпӗнсе юлнӑ.
На косматой лошаденке Ворошилов врезался в толпу бегущих. С глазами, круглыми от напряжения, без шапки, страшный, — с верха за плечи хватал бойцов, толкал их лошадью, крича, крутил наганом:

Акӑ итлекенсем ҫӑварӗсене уҫаҫҫӗ те вӗсен: «Ха-ха!» — хыттӑн ахӑлтатса кулнӑ сассисем ҫуртсен хӑрӑмланнӑ ҫивиттийӗ айӗпе аслати евӗр кӗмсӗртетсе каяҫҫӗ, вара унӑн куҫӗсем шӳтлӗ сӑмах каланипе пӗрӗнсе пӑха пуҫлаҫҫӗ.
Вот они раскрыли рты: «Ха-ха» — громко прокатывается под закопченной крышей, и его глаза сощуриваются от шутки.

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Хӑйне итлекенсен — сулхӑмлӑ, е салху та харсӑр сӑн-пичӗсене пӑхса ҫаврӑннӑ чухне, унӑн хавас куҫӗсем сарӑлса пӑхаҫҫӗ.
Веселые глаза расширялись, когда он обводил лица слушателей, — то угрюмые, то мрачно решительные.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика