Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӑшӗнче (тĕпĕ: ӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапла ӗнтӗ тусан пӗлӗчӗ ӑшӗнче пырса вӗсем сисмесӗрех тӗрӗс ҫултан пӑрӑннӑ та хӑйсем шухӑшланӑ пек, хӗвеланӑҫнелле мар, кӑнтӑралла, материк варринелле кайнӑ.

Значит, они в облаках пыли незаметно свернули с правильного пути и движутся не на запад, как предполагали, а на юг, в глубь материка.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Вунпӗр кун хушши Мигель урайӗнче, пылчӑкпа тислӗк ӑшӗнче, тыткӑна лекнӗ выҫӑ, чирлӗ тата аманнӑ ҫынсем хушшинче йӑваланса пынӑ.

Одиннадцать дней провалялся Мигель на полу, в грязи и навозе, почти без пищи, рядом с больными и ранеными пленниками.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Старик карета ӑшӗнче ларса хӑйӗн тусӗсем патне кайнӑ.

Старичок ехал в карете делать визиты своим друзьям.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

«Питӗ аван калаҫать нимӗҫле», — мухтаҫҫӗ Ленина нимӗҫ коммунисчӗсем хӑйсен ӑшӗнче.

«Хорошо говорит по-немецки», — хвалили про себя немецкие коммунисты.

Маяк // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

«Чи шанчӑклӑ, талантлӑ юлташӑм, ан кай, тархасшӑн, чӑт!» — ӳкӗтлет хӑй ӑшӗнче ӑна Ленин.

«Товарищ, надёжный, талантливый, не уходи!» — думал Владимир Ильич.

Йывӑр ҫухатусем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Часовой Ленина курсанах тӳп-тӳрӗ тӳрленсе тӑрать, хӑй ӑшӗнче: «Хӑҫан ҫывӑрать вара вӑл?» — тесе тӗлӗнсе шухӑшлать.

Часовой вытянулся при виде Ленина и с удивлением подумал: «Когда же он спит?»

Россия — ункӑра // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

«Ӑслӑ этем, епле вӑл аван шутласа кӑларнӑ, — шухӑшлать хӑй ӑшӗнче салтак.

«Башковитый, как ладно удумал, — рассуждал про себя орловский солдат.

Колоннӑллӑ шурӑ зал // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Анчах, Рахьяпа кочегара курсан, чӑтаймасть, йӑл кулса илет: «Тем, пирӗн кочегар ытла та кӑвакарса кайнӑ!» — тет пулмалла хӑй ӑшӗнче.

Но при виде Рахьи и знакомого кочегара заулыбался: «Что-то поседел наш кочегар!».

Тата тепӗр вӑрттӑн ӗҫлев // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

«Халь ӗнтӗ киле кайма та юрать», — шухӑшлать Ровио хӑй ӑшӗнче.

«Теперь курс на дом», — мысленно скомандовал Ровио.

Тӗлӗнмелле хӳтлӗх // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Емельянов ҫаплах хӑйне хӑй вӑрҫать-ха ӑшӗнче.

Емельянов мучительно себя корил.

293 номерлӗ пӑравус кочегарӗ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Шурӑ тӗтӗм ӑшӗнче курӑнмаҫҫӗ те темелле.

Брели в клубах белого дыма.

293 номерлӗ пӑравус кочегарӗ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Эскадра пуҫлӑхӗ хӑраса ӳкнӗ: «Сасартӑк пурте пӑлханма тытӑнсан, мӗн курас?» — тенӗ вӑл хӑй ӑшӗнче.

Начальник эскадры испугался: вдруг взбунтуются все?

Тинӗсри хӗрлӗ ялав // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ун ӑшӗнче шап-шура мӑнтӑр хуртсем кӗшӗлтетнӗ.

Жирные белые черви ползали в нём.

Тинӗсри хӗрлӗ ялав // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Хӑй ӑшӗнче чеен кулкаласа, Володя хутран темӗн хатӗрлеме тытӑнать.

С хитрым видом принялся что-то мастерить из бумаги.

Гимназист // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Нумайччен курӑнаҫҫӗ ҫӳллӗ сӑрт ҫинчи садсем ӑшӗнче ларакан ҫуртсен хӗрлӗ тӑррисем.

Долго виднеются его красные крыши в садах на высокой горе.

Пӑрахут ҫинче // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Чӗрчун кӗтесӗ те пур унӑн: унта, ҫулҫӑсем ӑшӗнче, чӗрӗп чаваланать, читлӗхри пакша туратсем ҫийӗн сиккелет.

Завёл живой уголок: там копается в листьях ёжик, белка скачет по жёрдочкам в клетке.

Ҫуллахи кун // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Шухӑшлӑн пӑхать вӑл ун ҫине: «Кам пулӑн-ши ӗнтӗ эс? — тет хӑй ӑшӗнче. — Мӗнле шӑпа кӗтет-ши сана?»

Мама глядит на него с задумчивой лаской: «Кем ты будешь?

Савӑнӑҫ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Пӗр ывӑлӗ: укҫа ҫав ҫытар ӑшӗнче пулма кирлине тавҫӑрса илнӗ, тет.

Догадался один сын, что, должно, в подушке деньги были.

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

(«Пуҫларӗ ӗнтӗ!» тесе шухӑшларӗ Егор Михайлович хӑйӗн ӑшӗнче, унтан стаканри шыва янӑ варенине сӑнама тытӑнчӗ: апельсинран-ши е лимонран-ши? «Тутлӑ пулмалла» тесе шухӑшларӗ вӑл).

(«Ну понесла!» — подумал Егор Михайлович и стал рассматривать варенье, которое у нее было положено в стакан воды: апельсинное или лимонное? «Должно быть, с горечью», — подумал он.)

I // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ӗҫе туса пӗтерсен, эпир каллех хамӑр тӑракан вырӑна таврӑнӑпӑр, Анюта, акӑ унта, тӑшман ҫавӑрса илнӗ крепоҫре, вут-ҫулӑмпа вӑрҫӑ шавӗ ӑшӗнче тӑрса юлать.

Мы затем вернемся к себе, а Анюта останется там, в осажденной крепости, среди огня и взрывов…

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней