Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

урайне (тĕпĕ: урай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лашасем ӑна курсан кӗҫенсе ячӗҫ, мӑйӗсене тутлӑ шӑршлӑ утӑ патнелле тӑсрӗҫ, ун аллисене шӑршларӗҫ, хӑма сарнӑ урайне чӗрнисемпе чаваларӗҫ.

Лошади встретили его отрывистым ржанием, тянулись к охапкам душистого сена, обнюхивали руки, били копытами в дощатый пол.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хаҫат урайне ӳкрӗ, старик вӗри пӳрнисемпе Костьӑна аллинчен ярса тытрӗ, пӑшӑлтатса каларӗ:

Газета полетела на пол, старик ухватился жаркими пальцами за его рукав, зашептал горячо:

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫенӗхри сӑрланӑ урайне уҫӑ алӑкран сарӑ ҫутӑ ӳкнӗ, вӑл алӑк урати урлӑ крыльца патнелле тӑсӑлнӑ та, кунта шупка уйӑх ҫутипе хутӑшса кайса, курӑнми пулнӑ.

Желтая полоса света падала из раскрытой двери на крашеный пол в сенях, тянулась через порожек к крыльцу и здесь обессилевала, мешаясь с бледным свечением луны.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов, тӑвара урайне тӑкса, пӗр хӑмине хирсе кӑларнӑ, ваткӑ татӑкӗсене кӑлара-кӑлара пӑрахнӑ та, Костя сентре ҫинчен тӗксӗммӗн ҫуталса тӑракан, ҫу сӗрсе хунӑ винтовкӑсене курах кайнӑ.

Пробатов вывернул одну доску, рассыпая соль по полу, разбросал клочья ваты, и Костя увидел с полатей тускло блеснувшие, смазанные жиром винтовки.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл каласа пӗтереймен, ашшӗ хӑрушла хытӑ тапнипе стена ҫумне кайса кӗрӗслетнӗ, курпунӗпе сак ҫине ӳкнӗ, вӑйсӑррӑн йынӑшса янӑ, урисем шӑтӑртатса кӑшт авӑннӑ та, тӑнне ҫухатса, урайне тӗшӗрӗлсе аннӑ.

Она не договорила — страшный удар отбросил ее к стене, она упала горбом на лавку, слабо вскрикнула, ноги ее подогнулись, словно хрустнули, и она беспамятно свалилась на пол.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Каҫалапа хӑнасем пуҫтарӑннӑ, ҫурт сарӑлса пысӑкланнӑ пек туйӑннӑ, кулни, кӗрлени, атӑ-пушмак кӗлисем урайне шаклаттарни, купӑс йынӑшни илтӗннӗ.

К вечеру собрались гости, дом будто раздался вширь, наполнился смехом, гомоном, стуком каблуков, стонущими голосами гармони.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, обком секретарӗ ҫине тӳрех куҫран пӑхса, йӑл кулчӗ, шӑтӑка тупса хуплас тесе, атӑ сӑмсипе урайне ерипен хыпашлама пуҫларӗ, анчах шӑтӑк, юри тенӗ пекех, ура айне лекмерӗ.

Не переставая отвечать и улыбаться, глядя секретарю обкома прямо в глаза, он начал осторожно шарить носком сапога по полу, стараясь нащупать и прикрыть дырку, но она, как назло, не попадалась под ногу.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акшар шӗвекӗ сирпӗннипе вараланса пӗтнӗ пӗчӗк электролампочкӑ пушӑ стенасене тата кивӗ хаҫатсемпе хут таткисем сарнӑ урайне тӗксӗммӗн ҫутатнӑ.

Маленькая, забрызганная известью электрическая лампочка скупо освещала пустые стены и пол, застланный старыми газетами и обрывками бумаг.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл темӗнле кӗнекесене урайне ӳкерсе, юлашкинчен ҫутӑ ҫутма тавҫӑрса илчӗ те сӗтел ҫинчи лампӑн кнопкине пусрӗ.

Свалив на пол какие-то книги, он наконец догадался зажечь свет и нажал кнопку настольной лампы.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вут кӗрлесе кайрӗ, алӑкӑн ҫаврака шӑтӑкӗсем витӗр урайне ылтӑн пӑнчӑсем ӳкрӗҫ.

Загудело пламя, и сквозь круглые отверстия в дверце упали на пол золотые шпаки.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, уксахлакаласа, темиҫе утӑм турӗ те, туратлӑ туя ҫине таянса, сулахай урине урайне пусмасӑр чарӑнса тӑчӗ.

Прихрамывая, тот сделал несколько шагов и остановился, опираясь на суковатую палку, держа на весу левую ногу.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов, кулкаласа, ҫул ҫӳрекен чӑматан умне чӗркуҫленсе ларчӗ, унтан хутпа чӗркенӗ тӗрке кӑларчӗ те, сӑрланӑ урайне ун аллинчен пиҫсе ҫитнӗ чие ҫырли тӗслӗ, пас тытнӑ евӗрлӗ пурҫӑн йӑшӑртатса ӳкрӗ.

Посмеиваясь, Пробатов опустился па колени перед своим дорожным чемоданом, вынул оттуда бумажный сверток, и из рук его скользнул на крашеный пол вишнево-темный, будто охваченный сизоватым инеем, тяжелый шелк.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нимӗн йӗрки те ҫук, урайне хӗвел ҫаврӑнӑш хуппи сурса тултараҫҫӗ, акӑш-макӑш усал сӑмахсем каласа вӑрҫаҫҫӗ, тепӗр чухне пӗр-пӗринпе ҫапӑҫса та илеҫҫӗ, пит-куҫа ватса пӗтереҫҫӗ.

Порядка никакого, пол семечками заплюют, ругань до потолка, а то и сцепятся кто друг с другом, морду расквасят.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мишка урайне чӗркуҫленсе тӑчӗ.

Мишка стал на колени.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеецсем пӳртре темиҫе кун каялла апатланнӑ пулас: урайне ванчӑк чӳлмек катӑкӗсем, ашне кӑшланӑ чӑх шӑммисем, чӗлӗм тӗпӗсем, хаҫат татӑкӗсем пӑрахса тултарнӑ…

Красноармейцы, видимо, несколько дней назад обедали в хате: на полу лежали черепки разбитых корчажек, обглоданные куриные кости, окурки, затоптанные обрывки газет…

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗтесре Рябчиков, тӑрмаланчӑк пуҫне сак ҫинчен уснӑ та, аллипе пылчӑклӑ урайне чӗрмелесе, хурлӑхлӑн шӑрантарать:

А в углу, свесив с лавки взлохмаченную голову, чертя рукой по загрязненному полу, Рябчиков жалобно выводил:

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыттӑн мекеклетсе, путек кӗрӗк ҫинчен урайне сикрӗ те, Григорий патне пырса, кӑштӑрка та ӑшӑ пӗчӗк чӗлхипе вӑрахчен унӑн аллине ҫулласа тӑчӗ.

Пронзительно мекекекнув, козленок скакнул с шубы, потом подошел и долго лизал руку Григория крохотным шершавым и теплым язычком.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка шуралса кайрӗ, аллинчи чикарккине урайне ӳкерчӗ.

Мишка побелел, выронил папиросу.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хирӗҫ мӗн те пулин хуравласа калас вырӑнне Лукинична пуҫӗпе ҫӗр урайне ҫапӑнчӗ, вилнӗ упӑшкишӗн шӑппӑн ӑша кайнӑ сасӑпа хӳхлесе йӗрсе ячӗ:

Вместо ответа Лукинична стукнулась головой о земляной пол, глухо, надорванно заголосила по мертвому:

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тытӑнса кайрӗ вара Дарья янкӑсланма, капӑр чӗнтӗр вӗҫӗпе ҫӗр урайне сӗртӗнсе ҫӳреме.

И пошла Дарья щеголять, заметать голландским кружевом земляной пол.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней