Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

аран сăмах пирĕн базăра пур.
аран (тĕпĕ: аран) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Архимед» ҫыхса хурсанах Вовка пӗшкӗнчӗ, люк шӑтӑкне пуҫне чикрӗ, унтан, аран тапаҫланса, ӑшне месерле кӗрсе выртрӗ те шалтан темле хӑмапа люкне хупса хучӗ, хӑми варринче шӑтӑк пур.

Когда «Архимеда» привязали, Вовка нагнулся, всунул голову в отверстие люка и вполз туда, громко кряхтя, там он перевернулся на спину и закрыл люк изнутри какой-то доской с дыркой в середине.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Тулалла аран ҫӗклесе тухрӑмӑр ӑна.

Кое-как мы вытащили судно наружу.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Эпир тӑватсӑмӑр аран кимме ҫӗклерӗмӗр те ытла йывӑррипе кӑштах ӳкермерӗмӗр.

Все четверо подняли лодку и чуть не уронили ее — такая она была тяжелая.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Каҫхине вунӑ сехет ҫитессе аран кӗтсе илтӗмӗр эпир.

Мы с большим нетерпением дождались десяти часов вечера.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Анчах унта курӑк кӗске те хытӑ — Лодя хӑй йӗрне те аран тупрӗ.

Но трава была невысокая и такая упругая, что Лодя даже собственные следы различал с большим трудом.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

«Нервӑсӑр ҫын» чӑрӑш айӗнчен йӑраланса тухрӗ, чӑтлӑхран аран иртрӗ, Берендейрен тарнӑ чух вӑл вӗсене асӑрхаман та пулнӑ, унтан ҫул ҫине тухса тӑчӗ.

«Человек без нервов» выполз из-под ели, с трудом продрался сквозь густые заросли молодняка, которых он не заметил, спасаясь от Берендея, и очутился на дороге.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

— Тӑраҫҫӗ! — аран илтӗнмелле каларӗ Таня.

— Стоят! — чуть слышно ответила Таня.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Хунар ҫутинче ҫавсене аран вуласа тухрӗ Леня.

С трудом разбирая их при свете фонаря, Лёня читал:

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Таҫтан вӑрман леш енчен, «карбидсен» вожатӑйӗ пӳлӗмӗнчен лагерь телеграфӗн дежурнӑйӗ Сеня Жуков уҫӑпа шакка пуҫларӗ, кунта вара — хутран тунӑ хӑю ҫинче аран уйӑрса илмелли пӑнчӑсем пула пуҫларӗҫ.

Где-то за лесом, в комнате у вожатого «карбидов», дежурный телеграфист лагеря Сеня Жуков стучал ключом, а здесь на бумажной ленте появились слабые черточки и точки.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

— Ҫав карчӑксемшӗнех, — аран илтӗнмелле тавӑрчӗ Антош таҫта инҫетелле пӑхса.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Ун хыҫҫӑн ывӑнса ҫитнӗ хӑйӗн ҫыннисем, урисене аран улӑштаркаласа, утаҫҫӗ, вӗсем те йӗлтӗрӗсене хӑйсен ҫине ҫӗкленӗ, аллисене тумтирӗсене тытнӑ.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Пӗр карчӑкӗ туяпа, вӑл урине те аран сӗтӗркелет; тепри вара ҫурӑм хыҫне темле япала тултарнӑ хутаҫ ҫакнӑ та пӗшкӗнсе утать.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

— Ӑна эпӗ… кондор пуль терӗм, — мӑкӑртатрӗ вӑл аран илтӗнмелле.

— За… за кондора принял… — прошептал он еле слышно.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

— Эпӗ… эпӗ йӑнӑшнӑ-ҫке, — аран каласа хучӗ вӑл.

— Я… я нечаянно… — прошептал он.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Вӑл та алӑкӗ хӗсӗнсе ларса уҫӑлманран аран тухса ӗлкӗрнӗ чалӑшнӑ ҫурчӗ тӳнсе кайиччен.

Помоги переводом

Ҫӗр ҫатни, вӗре ҫӗлен тата ытти те // Евгений Андреев. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 20 стр.

Алӑ темиҫе хутчен каллӗ-маллӗ ҫӳресе сӑтӑрнӑ хыҫҫӑн яланлӑхах чарӑнса ларма хатӗр тӑнӑ чӗре йӑвашшӑн хускалчӗ, аран ҫеҫ палӑрмалла сикме пуҫларӗ.

А когда после нескольких массажирующих движений рук хирурга готовое навеки остановиться сердце слабо колыхнулось.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

«Эпир те хӑҫан-тӑр ак ҫакнашкалахчӗ…» — шутларӗ Таня, куҫҫульне аран чарса.

«Вот так и мы когда-то…» — подумала Таня, сдерживая слезы.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл аран палӑракан пӗчӗк тӗмескесем хушшипе пӑркаланать-пӑркаланать те хӑйпе хӑех ҫухалать.

Она тоненько петляет среди маленьких белых бугорков и незаметно теряется.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Аран пӗҫеркелерӗмӗр, атту пӑрахут ҫинче пӑтӑ ҫеҫ чӑмлама тиветчӗ.

Насилу выпекли, а то пришлось бы в пути одну кутью жрать…

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Полковник Григорие куҫран чӑр! шӑтарса пӑхрӗ, унӑн-кунӑн йӗри-тавралла тинкерчӗ; кӗпер-пусма ҫинче тӑракан марковецсем, винтовкисене хӗреслесе тытса, кӗпӗрленсе тулнӑ халӑх ушкӑнне аран чаркалаҫҫӗ.

Полковник посмотрел в глаза Григорию, оглянулся; стоявшие на сходнях марковцы, скрестив винтовки, с трудом сдерживали напиравшую толпу.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней