Поиск
Шырав ĕçĕ:
Федя секретаре хапха патне ҫити ӑсатрӗ.
Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
Шухӑшласа пӑхсанах телефонпа пӗлтер, — терӗ те вӑл Федьӑна, хапха патне чупрӗ.Как только обдумаешь, позвони, — сказала она Феде и побежала к воротам.
Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
Василиса Прокофьевна, хапха умӗнче, тӗттӗмре нумайччен пӑхса тӑчӗ.Василиса Прокофьевна долго стояла у ворот, глядя в темноту, поглотившую автомобиль.
Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
Хапха алӑкне шал енчен туртса,уҫакан тупӑнсан пӗр картиш ишӗлсе кусаланмалла ҫак купа.
Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.
«Хӗлле килмелле кунта, — тетӗп хам тӗллӗн. — Йӗлтӗрпе е ҫунашкапа пӗррех ярӑнса анса каятӑн та сӑрт тӑрринчен — тӳрех хамӑрӑн уҫнӑ хапха алӑкӗнчен картишне вӗҫсе кӗрсе тӑма пулать».
Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.
Тен, унта Мерекке хапха айӗнчен хӗсӗнсе кӗнӗ пек кӗрсе кайма хушӑк тупӑнӗ.Может, найдётся какая-нибудь щель: пролезу, как Мурка — она всегда протиснется, куда ей надо.
Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.
Хапха алӑкне питӗрем пекки кӑна туса хӑварнӑ — ҫӑра ҫакса янӑ.
Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.
Хуторта, картишне кӗмесӗр, хапха патӗнче йӗнер ҫинчен анчӗ, чӗлпӗре пӗр хӗрлӗармееца ывӑтса парса, килнелле кӗрсе кайрӗ.
X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Вӑл хапха умне ҫитсе чарӑннине Дуняшка чӳречерен курчӗ, хулпуҫҫи ҫине йӑпӑр-япӑр тутӑр уртса, картишне тухрӗ.Дуняшка увидела в окно, как он подъехал к воротам, проворно накинула на плечи платок, вышла во двор.
VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Хапха патӗнче пире Гена кӗтсе тӑратчӗ ӗнтӗ, унпа пӗрлех хӑйпе пӗр ҫулалла ҫитнӗ хӗрача тата икӗ арҫын ача пурччӗ.
II. Ҫитрӗмӗр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.
Ахаль чух кашни хапха айӗнчен вӗрекен йытӑсем халӗ ленк те тумаҫҫӗ.
«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.
Сарлака хапха йывӑррӑн уҫӑлчӗ те эпир шала кӗтӗмӗр.
Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.
Хапха патӗнче вӗсене ҫаннине хӗрлӗ пусмапа ҫавӑрса ҫыхнӑ ача чарчӗ.Возле деревянных ворот их остановил парнишка с красной повязкой на рукаве.
Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.
Килӗнче тӑватӑ ҫул хушшинче арҫын алли тӗкӗнменнипе ҫил хапха та чалӑшнӑ, пӳрт те кивелнӗ.
Ӗҫе чунтан парӑннӑ // Лидия УГАХИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.
Машина хапха умне ҫитсе чарӑнчӗ.
3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
— Унта та тӑвӑртарах, халӑхӗ ҫирӗм ҫын патне пулать, ҫапах та мӗнле те пулин шӑнӑҫкалӑр, — терӗ те вӑл хапха усма ҫуна ҫинчен сиксе анчӗ.
XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Прохор Зыков хапха алӑкне уҫрӗ, крыльцаран чупса аннӑ Дуняшка ҫине пӑхса илсе, салхулӑн каларӗ:Прохор Зыков открыл ворота, мельком взглянул на сбежавшую с крыльца Дуняшку, невесело сказал:
XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Каҫ пулса ҫитсен, вӑл, хулӑпа уни-куни тимсӗррӗн сулкаласа, Зыковсен тӗлне пырса тухрӗ: Прохор арӑмӗ килти ӗҫсене пуҫтарса пӗтернӗ те хапха умӗнче ларать.
XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Кӗҫех хапха умӗнче Митька хӑйне пулӑшма килнӗ юлташӗсемпе курӑнчӗ.
XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Юланутлӑ ҫынсене курса, вӗсем хушшинче Коршунова палласа илчӗ те хапха патнелле утса кайрӗ.Завидев конных и признав среди них Коршунова, пошел к воротам.
XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.