Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

урайне (тĕпĕ: урай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аллине тытнӑ пушмакӗсенчен тата йӗпе кӗпи аркинчен урайне тумла тумлать.

С башмаков, которые она держала в руке, и с подола платья капало на пол.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӳри вара урайне ҫапӑнса пырать.

Только хвостик по полу шлёпает.

Шӑши патши // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Кӑмакана, урайне, чӳречесене, пӗренесене — йӑлт лапӑртаттарса пӗтернӗ.

Печка, пол, окна, стены — кругом размалевала.

Самӑр хурт // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 73–78 с.

— Мӗншӗн? — ик аллипе, хур ами пек, пӗҫҫине шарт ҫапать Личук аппа, клуб урайне ҫӑваканӗ.

— Почему? — тётя Лидюк, которая моет в клубе полы, хлопнула себя обеими руками по бокам, будто гусыня.

Чатӑр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 43–50 с.

Урайне ӳксе ҫитиччен ярса тытрӗҫ паллах.

Конечно, упасть мне не дали, подхватили, чтобы не грохнулся об пол.

Чатӑр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 43–50 с.

Вӗлтӗр-р татӑлса ӳкет сарӑ ҫулҫӑ урайне

На пол бесшумно упал последний жёлтый листочек…

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.

Хӗрлӗармеец Фомин ҫине хыпӑнса ӳкнӗ пек йӑлтӑртатакан кӑвак куҫӗсемпе пӑхса илсе юн чӑмаккине урайне сурса пӑрахрӗ те хальхинче таса илтӗнекен янӑравлӑ хулӑн сасӑпа хуравларӗ:

Красноармеец взглянул на Фомина лихорадочно блестящими голубыми глазами, выплюнул под ноги сгусток крови и ответил уже чистым звучным баском:

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Упӑшкине мӗнпе те пулин юрас, ун кӑмӑлне килӗшсе, ӑна хӑть пӗрре те пулин хӑй ҫине ӑшшӑн пӑхтарасчӗ тесе, — вӑл пичуркаран мунчала илчӗ те урайне чӗркуҫленчӗ, кӗлеткипе пӗкӗрӗлсе, Фомин аттисем ҫумне ҫыпҫӑннӑ ҫӑра пылчӑка тасатма пуҫларӗ.

Чтобы хоть чем-нибудь угодить мужу, чтобы снискать его расположение и удостоиться хотя бы одного ласкового взгляда, — она взяла из-под загнетки тряпку, стала на колени и, согнувшись, начала счищать густую грязь, прилипшую к сапогам Фомина.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий хирӗҫ нимӗн те каламарӗ, турилкке ҫинчен йӳҫӗтнӗ хӑяр татӑкӗ илсе чӑмлакаларӗ те урайне сурса пӑрахрӗ.

Григорий промолчал, вялым движением он взял с тарелки кусок соленого огурца, пожевал его и выплюнул.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий ачана урайне антарса ячӗ, кулкаласа, хӑмӑр ӳтлӗ пысӑк аллине тӑсса, кӗрӳшне хирӗҫ утса пычӗ.

Григорий бережно опустил ребенка на пол, пошел навстречу зятю, улыбаясь, протягивая большую смуглую руку.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вара Слава сасартӑк урайне сиксе анчӗ те: — Миша! — тесе ячӗ.

Вдруг Слава спрыгнул на пол: — Мишка!

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Слава урайне сиксе анчӗ, кӑшт алӑк уҫрӗ, итлесе тӑчӗ те каллех алӑкне хупрӗ.

Слава спрыгнул на пол, чуть приоткрыл дверь, прислушался и снова закрыл ее.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Унтан хӑй тӗлӗнчи урайне васкамасӑр пӑхса ҫаврӑнчӗ.

Потом медленно обвёл глазами пол вокруг себя.

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Ачасенчен хӑшӗсем кукленнӗ, хӑшӗсем урайне ларнӑ, ирхи сивӗпе ӗнтӗркенӗ.

Они сидели кто на корточках, кто просто на полу и поеживались от утреннего холода.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Вара Федор Тимофеичпа Тетка урайне сиксе аннӑ.

. И Федор Тимофеич с Теткою прыгнули на пол.

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Хуҫи ун умне урайне ларнӑ, пӗр самант ун ҫине нимӗн шарламасӑр пӑхса, каланӑ:

Хозяин сел перед ним на полу, минуту глядел на него молча и сказал:

VI. Канӑҫсӑр каҫ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Тарӑхса ҫитнӗ самантсенче Сергей протезне урайне вӑркӑнтарса ярать те ӑна халтан кайичченех, урисем кӑвакарса-ҫунса тухичченех тапать вара, ҫапать, хӗнет.

И когда подступало отчаяние, Сергей сбрасывал протез на пол и бил его, бил до изнеможения, до кровавых ссадин на собственных ногах.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл трнаспортер ҫине юлашки ӑсӑмне ывӑтрӗ те юлашки тӗревне ҫапса лартрӗ, вара ним пӑхмасӑрах чул урайне тӳнсе кайрӗ.

Он бросил на транспортер последнюю лопату угля, забил последнюю стойку крепления и ничком повалился на каменный пол.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сергей ура ҫине тӑма хӑтланчӗ, анчах тӑрас вырӑнне ҫавӑнтах урайне хевтесӗррӗн йӑванса кайрӗ.

Попытался встать на ноги, но тут же беспомощно повалился на пол.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Егорыч! — ахлатса ячӗ те Сергей, янахӗпе яка та сивӗ стенаран ҫакӑнса, майӗпен-майӗпенех урайне шуса анчӗ.

— Егорыч! — охнул Сергей и, цепляясь подбородком за скользкую, холодную стену, медленно осел на пол.

15 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней