Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кӗтмен (тĕпĕ: кӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрӗн сӑнчӑрланӑн, тӳп-тӳррӗн пӑхакан куҫӗсем, хевтесӗр кулли, сӑнӗпе темӗн каласшӑн евӗрскер — телейлӗ тепӗр аптӑрав — арестанта кӗтмен ҫӗртен шартах сиктерсе уттине чарма хистерӗҫ.

Ее прикованный прямой взгляд, слабая улыбка и нечто в выражении лица — некая счастливая растерянность — заставили его, вздрогнув от неожиданности, задержать шаг.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Енчен те Даниопа пач кӗтмен инкек пулса иртмен тӗк Шамполион хальхинче те тарса ҫухалатчӗ-тӗр.

И Шамполион скрылся бы, не приключись с Данио непредвиденного несчастия.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Хура Уйӑх хӗрринчи чиркӳсенчен пӗрин чанӗн шавлӑ сасси хулана пач кӗтмен ҫӗртен янӑратса ячӗ.

гулкий набат одной из церквей предместья Черного Месяца внезапно огласил город.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.

Кӗтмен ҫӗртен кравать хыттӑнрах хускалма пикенчӗ, вӗчӗрхеннӗ амӑшӗн аллинчилле силленме пуҫларӗ.

Внезапно кровать качнулась сильнее и заходила, как под раздраженной материнской рукой.

Гленац няньки // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 387–391 с.

Чуна уҫса калаҫнин хӗрӳлӗхне — чӑнласах пупленине, пӗрре курнӑ ҫынна кӗтмен ҫӗртен шанма пуҫланине кам ӑнлантарса параять?

Кто объяснит порывы откровенности — искренности, внезапного доверия к существу, само имя которого, казалось, лишено костей?

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Ҫак тамашалӑх йышши пачах кӗтмен тата тӗлӗнмелле кӑмӑл-туйӑмӑн кӑткӑс танатине Стерс халиччен нихӑҫан та лексе курман.

Еще никогда Стерсу не приходилось попадать в такой сложный тупик неожиданных и странных эмоций, подобных этому казусу.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Виҫҫӗшӗ те пӗр-пӗрин ҫине шӑтарасла тӗмсӗлчӗҫ, ҫапла, кӗтмен ҫӗртен, теветкеллӗ кӗрешӳ сиксе тухнине пачах та ӑнланса пӗтерейменнипе аптӑраҫҫӗ.

Все трое пристально смотрели друг на друга, с силой совершенного непонимания, вызванного внезапным наступлением отчаянной борьбы.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Кӗтмен ҫак курӑмпа тӗлӗнмеллипех тӗлӗннӗ Кастро хӑрушӑ карапа чылай вӑхӑт сӑнарӗ.

Удивленный таким неожиданным обстоятельством, Кастро долго рассматривал опасное судно.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Ҫак туйӑм кӗтмен ҫӗртен килсе лекрӗ.

Это состояние пришло внезапно.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Пач кӗтмен ҫӗртен.

Он выскочил неизвестно откуда.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Кӗтмен ҫӗртен — тӗлӗкрилле — вакун хыҫӗнчен хӑйӑр ҫине алӑ хунарӗн ҫути ӳкрӗ, вӑл Нок патнелле хӑвӑрттӑн ҫывхарать; такам ҫитсе чарӑнчӗ.

Внезапно, как во сне, из-за вагона упал на песок, быстро побежав к Ноку, огонь ручного фонаря; некто, остановился.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Нок! — хыттӑн чӗнчӗ хӗр; каччӑ ячӗ кӗтмен ҫӗртен улшӑннӑран вӑрттӑнлӑх уҫӑлнине сунарҫӑ тӳрех тавҫӑраймарӗ, таркӑн вара ӑнланчӗ.

— Нок, — громко сказала она; охотник не догадался сразу, что внезапная перемена имени выдает положение, но беглец понял.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Ну мӗн? — кӗтмен ҫӗртен шеллевлӗн ыйтрӗ Нок.

— Ну что? — с внезапной жалостью спросил Нок.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Кӗтмен ҫӗртен пусма слон улӑхнӑ чухнехилле чӗриклетрӗ, унтан хӗвелӗн лутра пайӑркисен айӗпе палуба ҫине мӗлке шуса хӑпарчӗ, ун хыҫҫӑнах, нумай шухӑшланипе тата утнипе халран кайнӑ сӑн-питлӗ, кӗленче пек тӑп-тӑр урӑ урисемпе ҫирӗппӗн ярса пусса, штир-борт тӗлӗнче калпаксӑр Дюк капитан курӑнса кайрӗ.

Внезапно сильно как под слоном заскрипели сходни, и на палубу под низкими лучами солнца вползла тень, а за ней, с измученным от дум и ходьбы лицом, без шапки, твердо ступая трезвыми ногами, вырос и остановился у штирборта капитан Дюк.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Фулӗн тӗксӗмленнӗ куҫӗсем ӑна кӗтмен ҫӗртен хумхантарса ячӗҫ; Фуль Бильбоана аллисенчен чӑмӑртаса тытса, ун умӗнче вилес умӗнхи пек хӑрӑлтатса ӑшталанать.

Потемневшие глаза Фуля ударили его внезапной тревогой; Фуль, стискивая руки, метался перед ним, дыша хрипло, как умирающий.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Фуль чӗринчен аллипе ярса тытрӗ, чӗри кӗтмен ҫӗртен персе янӑн туклатрӗ те пит ҫӑмартисене юн пырса ҫапрӗ.

Фуль взялся рукой за сердце, и оно стукнуло как неожиданный выстрел, бросив к щекам кровь.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Матроссем кӑнтӑрлахи апатра; уни-куни калаҫаҫҫӗ; Ленур шыва персе анман-ши тесе тӗшмӗртеҫҫӗ; апат тирӗкӗсен хушшинче пурте лайӑх пӗлекен тӑсланкӑ кӳлепе пач кӗтмен ҫӗртен курӑнса кайрӗ: ҫийӗнсе-катӑлса пӗтнӗ вут чуль тата тимӗр кашӑк пулӑшнипе утнӑ ҫӗртех ҫулӑм кӑларма мекеҫленет.

Матросы обедали, разговаривая и делая предположения, не свалился ли Ленур в воду, как вдруг хорошо всем известная долговязая фигура появилась среди обедающих, высекая на ходу огонь с помощью обшарпанного кремня и старой железной ложки.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Вӑл хӗр патне тертлӗн туртӑнать: асапланаканскер, савӑнса тӗлӗннӗскер — вӑл шалтан кӗтмен ҫӗртен тапса тухнӑ вӗрилӗхе пула куштӑрканӑ тутипе темӗн пӑшӑлтатать; пир пек шап-шурӑ.

Девушка мучительно притягивала его; страдающий, восхищенный, он что-то шептал потрескавшимися от внезапного внутреннего жара губами, бледный, как холст.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Унӑн куҫӗсенчен, хӑйӗншӗн те кӗтмен ҫӗртен, хӗрарӑмӑн савӑну-тӗлӗнӗвӗн шултра тумламӗсем шӑпӑрах юхса анчӗҫ, пичӗ хӗрелсе тӗлкӗшет.

Крупные, неожиданные для нее самой слезы женского восхищения брызнули из ее глаз, лицо горело румянцем.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян пӳлӗмрен пӳлӗме иртрӗ, чарусӑр канӑҫсӑрлӑх пуҫ мимине пӑлханупа, тӗтрепе тултарса лартрӗ; вӑл тӑхтаса тӑмарӗ, пӗрре кӑна яп-яка хура пысӑк ешчӗк хӗррине ретӗн-ретӗн вырнаҫтарнӑ шурӑ тата хура шӑмӑ патаксене, тӗлӗнмеллерех курӑннӑран, тытса пӑхасшӑнччӗ — анчах вӗсем унӑн пӳрнисен хушшинчен шуса тухрӗҫ те — сывлӑша кӗтмен ҫӗртен салху сасӑ вӗҫсе хӑпарчӗ.

Аян переходил из комнаты в комнату, бешеная тревога наполняла его мозг смятением и туманом; он не останавливался, только один раз, пораженный странным видом белых и черных костяных палочек, уложенных в ряд на краю огромного отполированного черного ящика, хотел взять их, но они ускользнули от его пальцев, и неожиданный грустный звон пролетел в воздухе.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней