Поиск

Шырав ĕçĕ:

курӑнаҫҫӗ (тĕпĕ: курӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пирӗн умра, урапа ҫинче, ултӑ ҫын таран; вӗсем ларнӑ пек те, выртнӑ пек курӑнаҫҫӗ, хӑшӗсем сӑхманӗсене уҫса пӑрахнӑ, теприсем кӗпесемпе кӑна; иккӗшӗ ҫара пуҫӑнах; атӑ тӑхӑннӑ пысӑк урисем урапасен аяккинче силленсе пыраҫҫӗ; аллисене вырӑнсӑрах пӗрре ҫӗклеҫҫӗ, тепре антараҫҫӗ… кӗлеткисем чӗтреҫҫӗ…
В телеге перед нами не то сидело, не то лежало человек шесть в рубахах, в армяках нараспашку; у двоих на головах не было шапок; большие ноги в сапогах болтались, свесившись через грядку, руки поднимались, падали зря… тела тряслись…

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Ҫил е пӗрре тӗмсем хушшинче пӑшӑлтатса, туратсене силлесе илет, е тепре пачах ҫухалса ларать; тӳпере, хӑшпӗр ҫӗрте, тапранмасӑр тӑракан кӗмӗл пӗлӗт татӑкӗсем курӑнаҫҫӗ; уйӑх ҫӳлте тавралӑха ҫап-ҫутӑ ҫутатса тӑрать.
Ветер то прошелестит в кустах, закачает ветки, то совсем замрет; на небе кое-где виднелись неподвижные серебристые облачка; месяц стоял высоко и ясно озарял окрестность.

Кашни ӑвӑс ҫинчех ҫавӑн пек кышланисем курӑнаҫҫӗ, вӑл улӑп ҫапла тӑранса пурӑнать.
Да почти и на всех осинках виднеются такие загрызы.

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ҫавӑнпа та куҫӗсем унӑн пит пысӑк курӑнаҫҫӗ, вӑл вӗсемпе пӑхса: — Мӗншӗн чӗнтӗн-ха мана, хуҫам? — тесе ыйтнӑ пек туйӑнать.
И от этого глаза казались очень большими, и ими она спрашивала: «Зачем позвал меня, хозяин?»

V // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Симӗс чӑрӑш тӑррисем, икелӗсем нумай пирки хӗп-хӗрлех курӑнаҫҫӗ, икелсем нумай пулсан: вара пакша та нумай пулать.
Многие зеленые верхушки совсем рыжие от множества шишек, а если урожай их велик, значит, и белок много.

Пакша // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 126-129 с.

Пӗтӗм ҫиллипе чупать вӑл ҫавӑнта, сасартӑк чарӑнать те кулса ярать, хӑйӗнчен хӑй вӑтанать: ҫынсем мар иккен — вӗсем леш хурӑнсем иккен, ҫӗрле симӗс ҫулҫӑ сарнӑ та ҫынсем пекех курӑнаҫҫӗ…
В ужасной злобе бежит он туда и вдруг останавливается, улыбается, ему стыдно: это не люди — это за ночь те десять берёзок оделись в зелень и будто люди стоят…

Чӗрӗ каҫ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 92 с.

Атӑлӑн анлӑ сарӑлнӑ шывӗ ҫинче шыв илмен ҫӗрсем укҫа ҫаврашкисем пек курӑнаҫҫӗ, вӗсенчен пӗрисем ҫап-ҫара, теприсем ҫинче йывӑҫ тӗмӗсем е ҫӳлӗ йывӑҫсем ӳсеҫҫӗ.
На великом разливе Волги там и тут виднелись копеечки незалитой земли, иногда голые, иногда с кустарником, иногда с высокими деревьями.

Ҫӑлӑнӑҫ утравӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 77–81 с.

Пысӑк мар сӑртсем ҫинче ларакан темиҫе яла йӗри-тавра шыв хупӑрласа илнӗ, вӗсем кӑткӑ йӑвисем пекех курӑнаҫҫӗ.
Несколько деревень на холмиках были кругом обойдены водой и торчали, как муравейники.

Шыв нумай тулсан, тинӗс пекех пулса тӑрать, пур ҫӗрте те утравсем курӑнаҫҫӗ.
А после, когда много прибудет воды, всё превращается в море с бесчисленными островами.

Кустӑрмасем ҫинчи пӳрт // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 69–71 с.

Ҫамрӑк хур чӗпписем мӑйӗсене тӑссан амӑшӗнчен ҫӳлерех курӑнаҫҫӗ, анчах ҫаплах ун хыҫҫӑн ҫӳреҫҫӗ-ха.
Молодые гуськи, если шеи вытянут, становятся чуть ли не выше матери, но все еще ходят за ней.

Юпа ҫинче ларакан чӑхӑ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 21–22 с.

Вӑрманти пекех пулса тӑчӗ: уйӑх та, пӗлӗт те пур, манӑн урасем те йывӑҫсем пек курӑнаҫҫӗ, ҫавӑнпа чӗрӗпе пит те кӑмӑла кайрӗ пулас; вӑл ура айӗнче явкаланса ҫӳрерӗ, атӑ кунчисене шӑршлакаларӗ, йӗпписемпе чиккелерӗ.
Стало совсем как в лесу: и луна и облако, а ноги мои были как стволы деревьев и, наверное, очень нравились ёжику: он так и шнырял между ними, понюхивая и почёсывая иголками задники у моих сапог.

Чӗрӗп // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 18–21 с.

Эпир паллакан ҫынсем юлашки вӑхӑтра пурте улшӑнса кайнӑ: пурте лайӑхланнӑ, татах та ҫитӗннӗ пек курӑнаҫҫӗ; пӗр Павел Петрович анчах ырханланнӑ.
Знакомцы наши изменились в последнее время: все как будто похорошели и возмужали; один Павел Петрович похудел.

XXVIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Одинцовӑн сасси унӑн хӑлхинче янӑрасах тӑчӗ, унӑн платьин хутламӗсем те ыттисеннинчен уйрӑмрах, тӳрӗреххӗн те анлӑраххӑн выртнӑн туйӑнаҫҫӗ, хусканӑвӗсем те уйрӑмах йӗркеллӗ те ҫавӑн пек пулма тивӗҫлӗн курӑнаҫҫӗ.
Звук голоса Одинцовой не выходил у него из ушей; самые складки ее платья, казалось, ложились у ней иначе, чем у других, стройнее и шире, и движения ее были особенно плавны и естественны в одно и то же время.

XIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫурт-йӗрсем кивелнӗ, ӗҫлекенсем чӑн-чӑн наянсем пек курӑнаҫҫӗ; управляющий — те ухмах, те ултавҫӑ, — лайӑхах пӗлеймерӗм-ха.
Строения тоже подгуляли, и работники смотрят отъявленными ленивцами; а управляющий либо дурак, либо плут, я еще не разобрал хорошенько.

IX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хӑш-пӗр тӗлте унтан та кунтан вистеннӗ штукатурӑллӑ кирпӗч е чалӑшнӑ хӗреслӗ йывӑҫ чиркӳсем тӗл пулкалаҫҫӗ, вӗсем патӗнче ҫаратса пӗтернӗ масарсем курӑнаҫҫӗ.
Кое-где виднелись церкви, то кирпичные с отвалившеюся кое-где штукатуркой, то деревянные с наклонившимися крестами и разоренными кладбищами.

III // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ сылтӑм аллинчи пӳрнисене чармакласа, карчӑк халӗ ҫеҫ нӳхрепрен кӑларнӑ хӑймаллӑ сӗт чӳлмекне ҫӗкленӗ; чӳлмек ҫинчи сывлӑм тумламӗсем вӗтӗ шӑрҫа пек курӑнаҫҫӗ.
Растопырив загорелые пальцы правой руки, держит она горшок с холодным неснятым молоком, прямо из погреба; стенки горшка покрыты росинками, точно бисером.

Ял // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 164–165 с.

Кашни купа хыҫӗнчен ачасен кӑтра пуҫӗсем курӑнаҫҫӗ; тӗпеклӗ чӑхсем утӑ хушшинче ӳпре-кӑпшанкӑ шыраса чаваланаҫҫӗ; шурӑ туталлӑ анчӑк чӑлханнӑ курӑк тунисем хушшинче тапаланать.
Курчавые детские головки торчат из каждого вороха; хохлатые курицы ищут в сене мошек да букашек; бело-губый щенок барахтается в спутанных былинках.

Ҫырма тӑрӑх шыв юхать; ун тӗпӗнчи вӗтӗ чулсем вӗттӗн хумханакан шыв витӗр чӗтренӗ пек курӑнаҫҫӗ.
По оврагу бежит ручей; на дне его мелкие камешки словно дрожат сквозь светлую рябь.

Пуҫӗ йӑлт типсе хӑрнӑ, бронза тӗслӗ, каснӑ-лартнӑ авалхи турӑш темелле; сӑмси ҫӗҫӗ пек ҫӳхелсе юлнӑ; тути пачах палӑрмасть, — шӑлӗсем те куҫӗсем кӑна шуррӑн курӑнаҫҫӗ тата тутӑр айӗнчен сайра сарӑ ҫӳҫ пайӑркисем сапаланса тухнӑ.
Голова совершенно высохшая, одноцветная, бронзовая — ни дать ни взять икона старинного письма; нос узкий, как лезвие ножа; губ почти не видать — только зубы белеют и глаза, да из-под платка выбиваются на лоб жидкие пряди желтых волос.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Типӗ пулӑҫпа йӗпеннӗ сунарҫӑ пӑхма ытла мӗскӗннӗн курӑнаҫҫӗ тет французсен ӑслӑ каларӑшӗ.
Французская поговорка гласит: «Сухой рыбак и мокрый охотник являют вид печальный».

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика