Поиск

Шырав ĕçĕ:

вӑрманта (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑрманта, юнлӑ вырӑнтан пӗр чӗрӗк мильӑра, ҫӗр ҫинче пӗр ҫын — пит илемлӗ яш ача тӑсӑлса выртнӑ; ун сӑн-сӑпатне вилӗм те улӑштарма пултарайман.
В лесу на расстоянии четверти мили от лужи крови, известной уже читателю, лежал на земле человек — юноша с прекрасным лицом, не искаженным смертью.

ХLII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

«Нимӗн тума та ҫук, вӑй пур чухне сӗтерӗнес-ха, ларсан тӑраймӑп та. Крепӑҫе эпӗ паянах ҫитес ҫук, ҫутӑлсан, вӑрманта выртӑп, унта кун ирттерӗп те ҫӗрле каллех кайӑп», — тесе шухӑшланӑ Жилин.
«Нечего делать, — думает, — буду тащиться, пока сила есть. А если сесть, так и не встану. До крепости мне не дойти, а как рассветет, — лягу в лесу, переднюю, а ночью опять пойду».

6 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл вӑрманта пӗр тӗттӗмрех вырӑн шыраса тупнӑ та канма ларнӑ.
Выбрал Жилин местечко в лесу потемнее, сел отдыхать.

Костылин пит йывӑр, самӑр ҫын пулнӑ; вӑл пӗтӗмпе тарласа кайнӑ, ҫитменнине тата тарланӑ ҫинчен вӑрманта сивӗ тӗтре тӑрӑх ҫӳренипе пӗтӗмпех халран кайнӑ, урисене чулпа шӑйӑрса пӗтернӗ.
Мужчина грузный, пухлый, запотел; да как обхватило его в лесу туманом холодным, да ноги ободраны, — он и рассолодел.

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑрманта тӗтре тата ытларах йӑвӑланнӑ; нимӗн те курӑнман, ҫӑлтӑрсем те кӑшт анчах курӑннӑ.
Туман в лесу еще гуще сел, ничего не видать перед собой, и звезды уж чуть видны.

— Ҫитеймесен, вӑрманта ҫӗр каҫӑпӑр.
— А не дойдем — в лесу переночуем.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Анчах кун хыҫҫӑн аманнӑ ҫын йӑнӑшни те, персе ӳкернӗ чӗрчун мӗкӗрсе яни те илтӗнмен, ягуар вара каллех хӑркӑлтатакан сасӑпа ахӑрса, вӑрманта пурӑнакансене хӑратма пуҫланӑ.
Но не последовало ни стонов раненого человека, ни рева подстреленного животного, и ягуар снова начал пугать обитателей леса своим хриплым рычаньем.

XXXVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

«Вӑрманта икӗ пӗртӑван пур, вӗсем, вӑрӑ-хурахсем пек пурӑнса, выльӑхсене хӑвала-хӑвала каяҫҫӗ.
«Проявились в лесу два брата, отбивают скотину и разбойничают.

Рим хули пуҫланни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсем Амулий пурӑнакан хуларан инҫе те мар вӑрманта пурӑннӑ.
Они жили в лесу недалеко от того города, где жил Амулий.

Вӑрманта пырсан-пырсан, ҫырмана тӗл пулӗ; ҫав ҫырма урлӑ ишсе каҫтӑр, каҫсассӑн ҫураллӑ упа курӗ.
В лесу придет река: пускай плывет через эту реку на другую сторону.

Иккӗн пӗртӑван // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кӑнтӑрла ҫитсен, вӗсем вӑрманта канма выртнӑ.
В полдень они легли отдохнуть в лесу.

Ҫавӑнпа вӑрманта сывлӑш аван пулать: унта углекислота сахал, кислород нумай.
И вот отчего в лесу воздух такой здоровый: там углекислоты меньше и кислорода больше.

Сывлӑш // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Анчах вӗсем пӗр-пӗринпе вӑрманта та тӗл пулма пултарнӑ вӗт.
Но ведь они могли встретиться в лесу.

XXVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫапла эпӗ майланса ҫитрӗм анчах, Демьян вӑрманта кӑшкӑрса та ячӗ: «Акӑ тапранчӗ! Кайрӗ, кайрӗ!» — терӗ.
Только я устроился, слышу, кричит в лесу Демьян: «Пошел! в ход пошел! пошел!»

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

«Вӑл ӗнтӗ тахҫанах вӑрманта, вӑл хӑвӑр утса ҫавӑрӑннине пӑхса килчӗ те ҫынсем ертсе кайрӗ», — терӗ юлташ.
— «Он уже давно в лесу. Уж и обклад поверил, сюда прибегал; а теперь повел загонщиков заводить».

Вӑрманта пӗр сас-чӗвӗ те ҫук: эпир йӗлтӗрсемпе ҫемҫе юр тӑрӑх кӑштӑртаттарса пынипе йывӑҫсем сивӗпе шартлатса ҫурӑлни анчах илтӗнет, йывӑҫсем шартлатни вӑрманта ян каять.
Тихо в лесу; только слышно, как мы лыжами по мягкому снегу посовываем, да кое-где треснет дерево от мороза, и по всему лесу голк раздается.

Куҫа лайӑхрах уҫса пӑхрӑм та вӑрманта выртнине тин астуса илтӗм.
Огляделся я, вспомнил, что мы в лесу.

Пӗр-ик сехет иртсен, вӑрманта темӗскер шатӑртатса кайрӗ те, эпӗ вӑрантӑм.
Проснулся я часа через два; треснуло что-то.

Вара эпир вӑрманта пурсӑмӑр та пӗр ҫӗре пухӑнтӑмӑр та: «Ку упана йӗрлеме халех каяс-ши, е вӑл лӑпланса выртиччен тата пӗр ик-виҫ кун тӑрас-ши», — тесе канашла пуҫларӑмӑр.
Мы сошлись в лесу и стали судить, как нам быть: идти ли теперь отыскивать этого медведя, или подождать три дня, пока медведь уляжется.

Вӑрманта йӑмра кӑчӑкисем сарӑла пуҫланӑ.
В лесу на лозине уже надулись почки.

Йӑмра // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика