Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

калаҫрӗ (тĕпĕ: калаҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах вӑл паян сахал калаҫрӗ — ҫакӑншӑн эпӗ хам айӑплӑ-ха, — тесе шухӑшларӗ Елена, — эпӗ унран ыйтса пӗлмерӗм, тепре куриччен тӑхтас-ха; куҫӗсем унӑн пуҫри шухӑш-кӑмӑлне палӑртаканскерсем, тӳрӗ кӑмӑллӑ ҫын куҫӗсем!

«Но, — думала она, — он сегодня говорил очень мало, я сама виновата; я не расспрашивала его; подождем до другого раза… а глаза у него выразительные, честные глаза!».

XII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Берсенев ун патне кӗрсе Феербах ҫинчен калаҫрӗ, Инсаров ӑна тимлӗн итлерӗ, сайра хутра кӑна килӗшмесӗр хирӗҫлерӗ, анчах вӑл хирӗҫлени вырӑнлӑ пулчӗ; вӑл хирӗҫлесе каланинче Феераха вуласа вӗренмелле-и е унсӑрах ҫырлахма пулать-и, тенине татса парасшӑн тӑрӑшни палӑрса тӑчӗ.

Берсенев зашел к нему и потолковал с ним о Фейербахе, Инсаров слушал его внимательно, возражал редко, но дельно; из возражений его видно было, что он старался дать самому себе отчет в том, нужно ли ему заняться Фейербахом, или же можно обойтись без него.

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Берсенев хӑйӗн ашшӗ ҫинчен Еленӑпа чылайччен калаҫрӗ.

Берсенев долго говорил с Еленой о своем отце.

X // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Акӑ ӗнтӗ, — малалла калаҫрӗ Шубин, — дворянинӗ ҫамрӑках та мар пек ӗнтӗ, анчах ачалла ӗненни мӗн чухлӗ ун чӗринче!

— Ведь вот, — продолжал Шубин, — не молодой, кажется, дворянин, а сколько в нем еще таится счастливой, детской веры!

VIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ӑҫта васкатӑн эсӗ? — малалла калаҫрӗ Шубин.

— Куда ты торопишься? — продолжал Шубин.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл Еленӑпа юнашар хуллен утрӗ, мелсӗррӗн яра-яра пуҫрӗ, ун аллинчен те мелсӗррӗн тытса пычӗ, хушӑран ӑна хул-пуҫҫийӗпе те тӗрткелесе илчӗ, пӗрре те ун ҫине пӑхмарӗ; анчах вӑл, ирӗккӗн пулмасан та, ҫӑмӑллӑн калаҫрӗ; вӑл ахаль сӑмахсемпе те тӗрӗс сӑмахларӗ, унӑн пӗрре йывӑҫ вуллисем ҫине, тепре хӑйӑр сарнӑ сукмак ҫине пӑхакан куҫӗсенче кӑмӑлӗ ырӑ туйӑмпа ҫӗкленни палӑрса тӑчӗ, лӑпкӑ сассинче вара хӑй шухӑшне урӑх ҫынна, хӑйшӗн хаклӑ ҫынна, каласа пама май килнӗшӗн хавасланни илтӗнчӗ.

Он тихо двигался рядом с Еленой, неловко выступал, неловко поддерживал ее руку, изредка толкал ее плечом и ни разу не взглянул на нее; но речь его текла легко, если не совсем свободно, он выражался просто и верно, и в глазах его, медленно блуждавших по стволам деревьев, по песку дорожки, по траве, светилось тихое умиление благородных чувств, а в успокоенном голосе слышалась радость человека, который сознает, что ему удается высказываться перед другим, дорогим ему человеком.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Мана тӑвӑр кунта, Италие каяс килет, — малалла калаҫрӗ Шубин: — унта хӗвел, унта илем…

Мне душно здесь, в Италию хочу, — продолжал Шубин, — там солнце, там красота…

II // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Шухӑшлатӑп та эп, — малаллах калаҫрӗ Саша, — тӗлӗнетӗп: эпир — Берлинта!

— А я все думаю, — продолжал Саша, — как это интересно: мы в Берлине!

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Тепӗр тесен, Клавӑпа иксӗмӗр ҫакнашкал ҫурални лайӑх та пулчӗ-и, тен, — малаллах калаҫрӗ вӑл, Володьӑна итлемесӗр пирӗн ҫинелле пӑхса.

— А глядишь, и лучше, что мы с Клашей такими уродились, — продолжала она, не слушая Володю и уже обращаясь ко всем.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑт, капла чиперех пулчӗ, — хӑй тӗллӗнех калаҫрӗ вӑл.

Вот теперь в самый раз, — приговаривал он.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл хӑйне сырса илнӗ ҫынсемпе татах нумайччен калаҫрӗ, темиҫе хут телефонпа сӑмахларӗ, кабинетран туха-туха кӗчӗ, унтан каллех, телефон трубкине илсе, кӑшкӑрчӗ:

Он долго еще разговаривал с обступившими его людьми, несколько раз отрывался к телефону, уходил из кабинета и возвращался, потом вновь брал телефонную трубку:

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Санӑн ыран ирех тӑмалла-ҫке! — ҫине тӑрсах калаҫрӗ анне.

— Тебе же чуть свет подниматься! — упорствовала мать.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вадя пире пурне те пӳле-пӳле калаҫрӗ, шӳтлерӗ, пачах кӗтмен ыйтусемпе хӑйӗн тавракурӑмне кӑтартрӗ, унтан сасартӑк — чарӑнчӗ.

Вадя перебивал нас всех, острил, выказывал свою эрудицию в самых неожиданных вопросах, и вдруг — замолчал.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ҫук, эпӗ ак мӗншӗн калатӑп… — малаллах калаҫрӗ Надюшка.

— Нет, я почему говорю… — продолжала Надюшка.

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Мэри Грантӑн ашшӗпе вӑл чӗтӗресе калаҫрӗ.

И его голос дрожал, когда он отвечал отцу Мэри Грант.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Гленарван Европӑна тавӑрӑнасси ҫинчен ҫийӗнчех Джон Мангльспа калаҫрӗ.

Гленарван обсудил с Джоном Мангльсом вопрос о возможности немедленного возвращения.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пиччӗшӗпе вӑл сахал калаҫрӗ.

Говорил с братом мало.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Холява пӗтӗм лини тӑрӑх хӑйӗн чекист-тусӗсемпе телефонпа калаҫрӗ.

Холява звонил по всей линии своим друзьям-чекистам.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Туфта Дубава ҫинчен заявлени ҫырса пачӗ, анчах Аким мана тухма хушрӗ те унпала пӗр вунӑ минута яхӑн калаҫрӗ.

Туфта написал на Дубаву заявление, но Аким, попросив меня выйти, говорил с ним минут десять.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Паганель хӑйӗн тусӗпе, Роберт Грантпа ҫакӑн ҫинчен уйрӑмах калаҫрӗ:

Паганель обратил на это внимание своего друга Роберта Гранта.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней