Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Тахҫан сăмах пирĕн базăра пур.
Тахҫан (тĕпĕ: тахҫан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тахҫан пӗр сӑвӑ вуланӑччӗ эпӗ, ҫав сӑвӑра иртен ҫулсене «вӑхӑтӑн ҫинҫе ҫиппи ҫинче, ӑсра ҫеҫ» ҫакнӑ пӗчӗк хунарсемпе танлаштарнӑччӗ.

Не помню, где я читала стихотворение, в котором годы сравниваются с фонариками, висящими «на тонкой нити времени, протянутой в уме».

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк ӗнер пулнӑ кун таҫтах тӑрса юлнӑн туйӑнчӗ, калӑн, вӑл тахҫан пулса иртнӗ, тесе, пиртен ӑна темӗнле хаяр чикӗ ӗмӗр-ӗмӗре уйӑрнӑ, тесе.

И сразу вчерашний день ушел куда-то очень далеко, словно давным-давно был он и какая-то грозная черта отделила его от нас навсегда.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ишек тӑвне сӑнасан — ун айккипе тахҫан ҫӗр хапхи пулнӑ тесе те калас килет.

Помоги переводом

Ишек // Наг ТУРАН. Самант, 2013, 11№

Вӑл хӑйӗн купӑсӗпе эп мӗн шухӑшланине каламастчӗ, Саня ман упӑшка та эпӗ унӑн арӑмӗ иккенне пӗлтерекен тӗлӗнмелле телейӗм ҫинчен шӑратмастчӗ вӑл, урӑххи ҫинченччӗ унӑн кӗвви, — тахҫан хамӑрӑн ача чухне пулнӑ ҫамрӑкла курнӑҫусем ҫинчен калатчӗ, калӑн ҫав, вӑл пире тӑваттӑмӗш шкулти балра курнӑ тесе, Саня мана ҫавӑнта пӗрремӗш хут чуптуса илчӗ…

Он играл совсем не то, о чём я думала: не это странное счастливое чувство, что Саня — мой муж, а я — его жена, — он играл наши прежние, молодые встречи, как будто видел нас на балу в четвёртой школе, когда Саня поцеловал меня в первый раз…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тахҫан манӑн ҫакӑнта вуламалла пулнӑ иккен «Открытисем пулни ҫӗр ҫул ҫитни» ҫинчен.

Именно здесь я должна была некогда прочитать «Столетие открытий».

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ватӑ художник П., Седовпа пӗрле ҫӳрекенскер, Седовӑн ҫывӑх тусӗ те ҫавӑн йышши ҫынччӗ, тахҫан вӑл Саньӑн «Правдӑра» пичетленнӗ статьине питӗ мухтарӗ, каярахпа хӑй те «Св. Фока» Пысӑк Ҫӗр ҫине таврӑннӑ чух Флор сӑмсахӗнчен Климов штурмана епле илсе килни ҫинчен асӑнса пӗр статья пичетлесе кӑларчӗ.

Таков был П., старый художник, друг и спутник Седова, в своё время горячо отозвавшийся на Санину статью в «Правде» и впоследствии напечатавший свои воспоминания о том, как «Св. Фока», возвращаясь на Большую землю, подобрал штурмана Климова на мысе Флора.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тахҫан ӑна поездпа ӑсатнӑ чухнехи пекех вӑл манран пӑшӑлтатса ҫеҫ: — Эс мана юрататӑн-и? — тесе ыйтрӗ.

И он спросил меня шёпотом, как тогда в поезде, когда я его провожала: — Ты любишь меня?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫаксем тахҫан пулса иртнӗ пек туйӑнаҫҫӗ, эп ӑна тӗлӗкри пек итлетӗп — унӑн виҫ-тӑват ҫӳҫ пӗрчи тӑрса юлнӑ кукша пуҫӗ те, пӗр евӗрлӗ илтӗнен сӑмахӗсем те ватӑ арҫын ҫапла макӑрнине курса хӑнӑхнӑ чухнехи сивлек туйӑм та — пурте ман кӑмӑла йывӑрлатрӗ.

Я слушала его, как во сне, когда начинает казаться, что всё это уже было когда-то: и покрасневшая лысая голова с несколькими волосками, и те же слова с тем же выражением, и неприятное чувство, с которым смотришь на старого, плачущего мужчину.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тахҫан паллаттӑм эп ӑна — пин ҫул ӗлӗк.

Когда-то я его знала — сто лет назад.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня ӑна ман ҫинчен мӗн каласа кӑтартнине пӗлместӗп ӗнтӗ, анчах вӑл мана телефонпа чӗнсе илчӗ те, тахҫан палланӑ ҫынпа калаҫнӑ пек калаҫма тытӑнчӗ.

Не знаю, что Саня рассказывал ему обо мне, но он позвонил и сразу стал говорить со мной, как со старой знакомой.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Иксӗмӗр ыталантӑмӑр та, вара эпӗ площадкӑра ӑна куҫӗнчен пӑхрӑм, хӗпӗртесе кулатчӗ хӑй, ҫав самантра вӑл хам тахҫан юратса тӑнӑ хурарах сӑнарлӑ та ҫирӗп вӑй-хӑватлӑ савнӑ Саня пекехчӗ.

В эту минуту, когда мы обнялись и я в последний раз обернулась с площадки, он улыбался и был похож на того решительного, чёрного, милого Саню, в которого я когда-то влюбилась.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫак Ромашов кунта килнӗренпе, — терӗм эпӗ, — сехет ҫурӑ пулать, вӑл мана акӑ мӗн тума сӗнчӗ: пӗрремӗшӗ, эсир Татаринов капитанӑн экспедицине вӑрланӑ, иккӗмӗшӗ, хӑвӑр пурнӑҫӑрта тахҫан тата темӗн-темӗн туса хӑтланнӑ, вӗсем ҫинчен эсир анкетӑрсем ҫинче кӑтартмасӑр хӑваратӑр, Ромашов мана ҫавсем ҫинчен тӗрес кӑтартса паракан материалсене пӑхса тухма сӗнчӗ.

– Этот Ромашов, – продолжал я, – явился ко мне часа полтора тому назад и предложил следующее: он предложил мне воспользоваться доказательствами, из которых следует: во-первых, что вы обокрали экспедицию капитана Татаринова, а во-вторых, еще разные штуки, касающиеся вашего прошлого, о которых вы не упоминаете в анкетах.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ч. патне, чапа тухнӑ Ч. патне каяс тенӗ шухӑш каҫхинех пурччӗ-ха манӑн, анчах вӑл шухӑш мана ытла хӑюллӑ пек туйӑнчӗ, вӑл вӗт тахҫан Ленинград шкулӗн геройӗччӗ, унтан вара Совет Союз Геройӗ пулса тӑчӗ ӑна пӗтӗм ҫӗршыв пӗлсе те юратса тӑрать.

Эта мысль — поехать к Ч., к знаменитому Ч., который был когда-то героем Ленинградской школы, а потом стал Героем Советского Союза, которого знает и любит вся страна, — была у меня еще ночью, но тогда она показалась мне слишком смелой.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Марья Васильевна та каҫӑрӑларах тӑрать те вӑхӑт-вӑхӑт хӑйӗн ҫинҫе аллипе ҫӳҫне тӳрлеткелесе илет: «Монтигомо Хурчӑка Чӗрни, тесе чӗнеттӗм ӑна эпӗ тахҫан», тет вӑл.

И Марья Васильевна сидела выпрямившись, с неподвижным лицом и иногда поправляла узкой рукой причёску. «Монтигомо Ястребиный Коготь, я его когда-то так называла».

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑхӑт-вӑхӑт эп манса та каяттӑм ун ҫинчен, анчах ун пек чухне ӑна эпӗ алӑк патӗнче ҫеҫ тӑратса хӑварнӑ пек пулаттӑм, унтан вара тухаттӑм, тахҫан палланӑ пек тӗл пулаттӑм.

По временам я забывал о ней, но это было так, как будто я просто оставлял её у подъезда, а потом выходил и встречался с ней, как со старой знакомой.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Столовӑйра тата Бубенчиковсен пӗр тӑхлаччи ларатчӗ-ха, анчах хӑш тӑхлаччи иккенне уйӑрса илеймерӗм те эпӗ, те хама тахҫан щеткӑпа ҫаптарма хӑтланни, те качака йӑпатма юратаканниччӗ.

В столовой, между прочим, сидела одна из тётушек Бубенчиковых, но теперь я уже не мог различить, была ли она той самой, которая хотела побить меня щёткой, или той, которая утешала козу.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хапхаран палланӑ картишне курах кайрӑм, картишӗ таса, чултан тунӑ сарай пур, тахҫан эпӗ унта вутӑ вакланӑ — карчӑка пулӑшнӑ май.

Я заглянул в ворота и увидел знакомый маленький чистый двор и знакомый каменный сарай, в котором я когда-то колол дрова — помогал старушке.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку ӗнтӗ тахҫан манӑҫнӑ иртнӗ пурнӑҫчӗ, анчах вӑл, Вышимирский хӑй инкекӗн историне каласа панӑ май, ман умма каллех майӗ-майӗпен тухса тӑра пуҫларӗ.

Это была прежняя, давно забытая жизнь, и она вновь постепенно оживала передо мной, когда Вышимирский рассказывал мне историю своего несчастья.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Николай Иваныч, тахҫан эсир мана ҫав экспедици пирки каласа панӑччӗ ҫапла, — терӗ вӑл.

— Николай Иваныч, вы мне как-то рассказывали об этой экспедиции, — сказал он.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫук, ку ман ывӑл мар, тахҫан хам вӗрентнӗ ҫын.

— Нет, это не сын, а мой бывший ученик.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней