Поиск

Шырав ĕçĕ:

вӑхӑтра (тĕпĕ: вӑхӑт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫав вӑхӑтра лаша сасартӑк кӑшт чарӑнчӗ те — пӗр еннелле пӑрӑнчӗ: плуг йӑрантан тухса кайрӗ.
А лошадь вдруг покосилась и — в сторону плуг вышел из борозды.

Текерлӗк // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 51–53 с.

Ку ӗҫ хӗлле, мулкачсем пурте шуралса ҫитнӗ вӑхӑтра пулнӑ, анчах пӗтӗм юр ирӗлнӗ те шурӑскерсем таҫтан инҫетренех паллӑ пулса тӑнӑ.
А это было зимой, когда все зайцы уже побелели, только снег весь растаял, и белые на земле стали далеко заметны.

Вӗҫен кайӑксемпе тискер кайӑксем калаҫни // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 47–51 с.

Пӗрре унӑн мулкачсем хӑваланӑ вӑхӑтра пӗр йытӑ тепӗр йытӑ ҫине пырса тӑрӑннӑ.
Раз у него на заячьем гону скололись собаки.

— Вӑл ӗлӗкхи вӑхӑтра пулнӑ, — терӗ сунарҫӑ.
— Это было в прежнее время, — сказал егерь.

Ҫуркунне, упасем хӑйсен йӑвинчен тухнӑ вӑхӑтра, старик ҫав упа мӑйне ҫутӑ тӑхалӑ мӑй ҫыххи ҫакса янӑ та имӗш, мӗнпур сунарҫӑсене: ҫав тӑхалӑ упана никам та ан перӗр, тесе хушнӑ, мӗншӗн тесен вӑл упа — манӑн тусӑм, тенӗ старик.
Весной же, когда медведи выходят из своих берлог, старик будто бы надел на этого медведя белый ожерёлок и всем охотникам наказал, чтобы медведя этого — с белым ожерёлком — никто не стрелял: этот медведь — его друг.

Тӑхаллӑ упа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 43 с.

Анчах вӑл мана шантарсах: вӑл ӗҫ ҫинчен ӗлӗкхи вӑхӑтра Ҫӗпӗрти пӗр журналта «Ҫынпа упа кашкӑрсене хирӗҫ» ятлӑ статья ҫырнӑччӗ, терӗ.
Но он меня уверял, что об этом случае в старое время даже в сибирском журнале было напечатано под заглавием: «Человек с медведем против волков».

Эпӗ ҫав вӑхӑтра винтовкӑран персе ятӑм.
Я нажал спуск.

Барс // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 40–42 с.

Апла пулсан, ура ҫӑмӗсем эпӗ иккӗмӗш хут кайса ҫаврӑннӑ вӑхӑтра ҫыпҫӑнса юлнӑ.
Значит, шерсть явилась во время моего второго обхода.

Эпӗ ҫаврӑнса ҫӳренӗ вӑхӑтра, паллах ӗнтӗ, хӗвел пайӑркисем чул ҫине урӑх енчен ӳкме пултарнӑ, ҫавӑнпа та эпӗ ун чухне, пӗрремӗш хут иртсе кайнӑ чухне, иккӗмӗш ура йӗрне сӑнамасӑр иртме те пултарнӑ, анчах ҫӑмсем пуррине сӑнамасӑр иртме эпӗ пултарайман.
Солнце за время моего обхода, конечно, стало немного под другим углом посылать свои лучи на плиту, и я мог тогда, в первый раз, легко пропустить второй след барса, но шерстинок я не мог пропустить.

Пирӗн Инҫетри Хӗвелтухӑҫӗнче чӑпар пӑлансем усракан питомникре пӗр вӑхӑтра барс илешсе, пӑлансене ҫурма пуҫланӑ.
В нашем питомнике пятнистых оленей на Дальнем Востоке одно время поселился барс и начал их резать.

Ҫав вӑхӑтра песецсем хӑйсен сарӑ куҫӗсемпе тинкерсе пӑхнӑ та тавҫӑрса илнӗ.
В это время песцы всмотрелись своими желтыми глазами и смекнули.

Кӑвак песецсем // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 39–40 с.

Ҫав вӑхӑтра пӑлан хӑйӗн ҫивчӗ чӗрнипе ӑмӑрткайӑка тапса лектерчӗ.
Пока одно острое копытце не попало в него.

Ӑмӑрткайӑк йӑви // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 38–39 с.

Сӗт ӗҫсен вӑл ҫӗкленнӗ, ура ҫинче тӗреклӗнех тӑнӑ, анчах ҫав вӑхӑтра вӑрманта чӑштӑртатнӑ сасӑ илтӗннӗ, пӑлан сӑмсине ҫилпе пӗрле йытӑ шӑрши килсе кӗнӗ.
Попив молочка, он поднялся, стал твердо, но тут послышался шум в кустах, и ветер донес запах собаки.

Чӳлмек ҫурални // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 35–38 с.

Ҫав вӑхӑтран пуҫласа кукшапуҫ пирӗншӗн интереслӑ чечексенчен пӗри пулса тӑчӗ, мӗншӗн тесен кукшапуҫсем пирӗнпе, ачасемпе пӗр вӑхӑтра ҫывӑрма выртаҫҫӗ, пирӗнпе пӗрлех тӑраҫҫӗ.
С тех пор одуванчик стал для нас одним из самых интересных цветов, потому что спать одуванчики ложились вместе с нами, детьми, и вместе с нами вставали.

Ылтӑн ҫаран! // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 21–22 с.

Ҫав вӑхӑтра эпӗ кӑшт, майӗпен, йӗпписем тӑрӑх алӑпа шӑлса: — Аван эсӗ, маттурӑм, аван! — тетӗп.
А я так легонько по колючкам рукой провёл, будто погладил, и всё приговариваю: — Хороший ты малый, хороший!

Чӗрӗп // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 18–21 с.

Тепӗр ирхине эпӗ кӑвак ҫутӑпах, манӑн ачасем те, кӑвакал чӗпписем те хытӑ ҫывӑрнӑ вӑхӑтра, тӑтӑм.
Я встал на следующее утро до свету, когда и ребята мои и утята спали непробудным сном.

«Хайлавҫӑ» // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 10–14 с.

Ирхине, эпир ҫывӑрнӑ вӑхӑтра, Дуся корзинкӑран тухнӑ та урайӗнче утса ҫӳрет, кӑшкӑрать, чӗпписене хӑй патне чӗнет.
Утром, когда мы еще спали, Дуся вылезла из корзины, ходила вокруг по полу, кричала, вызывала к себе утят.

Дрезденра, Брюлевски террасӑра, икӗ сехетпе тӑватӑ сехет хушшинче, шӑпах уҫӑлса ҫӳреме килӗшӳллӗ вӑхӑтра, эсир аллӑ ҫулсене ҫитнӗ, пачах кӑвакарса кайнӑ, подагра чирӗпе хӗн куракан ҫынна тӗл пулма пултаратӑр.
В Дрездене, на Брюлевской террасе, между двумя и четырьмя часами, в самое фешенебельное время для прогулки, вы можете встретить человека лет около пятидесяти, уже совсем седого и как бы страдающего подагрой.

XXVIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Эпир паллакан ҫынсем юлашки вӑхӑтра пурте улшӑнса кайнӑ: пурте лайӑхланнӑ, татах та ҫитӗннӗ пек курӑнаҫҫӗ; пӗр Павел Петрович анчах ырханланнӑ.
Знакомцы наши изменились в последнее время: все как будто похорошели и возмужали; один Павел Петрович похудел.

Анна Сергеевна илсе килнӗ тухтӑр, пӗчӗк куҫлӑх тӑхӑннӑ нимӗҫ сӑнлӑ ҫын, васкамасӑр карета ӑшӗнчен тухнӑ вӑхӑтра: — Чӗрӗ-ха, чӗрӗ манӑн Евгенийӗм, халь ӗнтӗ вӑл ҫӑлӑнать!.. Арӑм! арӑм!.. Пирӗн пата пӗлӗт ҫинчен ангел… — тесе кӑшкӑрчӗ старик.
Между тем как привезенный Анной Сергеевной доктор, маленький человек в очках, с немецкою физиономией, вылезал не торопясь из кареты: — Жив еще, жив мой Евгений и теперь будет спасен! Жена! жена! К нам ангел с неба…

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика