Корпус чувашского языка

Вил тӑприсем мӗскӗннӗн курӑнаҫҫӗ.

Вид их печален.

Укахви, Дорофеевна тата ыттисем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Халӗ, ҫав хӑрушӑ ҫултанпа вӑтӑр ҫул ытла иртнӗ хыҫҫӑн, вӗсем ҫинчен ҫурт никӗсӗсен мӑкӑрӗсемпе нӳхреп шӑтӑкӗсем ҫеҫ аса илтереҫҫӗ, унта-кунта рак хуранӗсен ванчӑкӗсем йӑлтӑртатса курӑнаҫҫӗ: выҫлӑх вӑхӑтӗнче ҫав рак хуранӗсене ҫырмасемпе кӳлӗсенче тытатчӗҫ, вӗсемпе ҫынсем выҫӑ вилесрен ҫӑлӑнса юлма тӑрӑшатчӗҫ.

Ныне, спустя тридцать с лишним лет после того ужасного года, памятью о нем остались только бугры от фундаментов, да котлованы от погребов, да то там, то сям видневшиеся из-под земли перламутровые отблески ракушек: ракушки эти вылавливались в реке, в озерах, ими люди пытались спастись от голодной смерти.

Ӗмӗрхи депутат // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Унтан Таунус тӑвӗсем ывӑҫ тупанӗ ҫинчи пек курӑнаҫҫӗ.

Вся цепь гор Таунуса видна оттуда, как на ладони.

XXVI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Тин ҫеҫ ҫын ҫӳреме пуҫланӑ Франкфурт урамӗсем таса та кӑмӑллӑн курӑнаҫҫӗ; пӳртсен чӳречисем тӗкӗр пек йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ; карета хуларан тухсан, ҫӳлтен, уҫӑлса ҫитмен сенкер тӳперен, тӑрисен уҫӑ саслӑн шӑрантаракан юррисем илтӗнме пуҫларӗҫ.

Улицы Франкфурта, едва начинавшие оживляться, казались такими чистыми и уютными; окна домов блестели переливчато, как фольга; а лишь только карета выехала за заставу — сверху, с голубого, еще не яркого неба, так и посыпались голосистые раскаты жаворонков.

XXI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Мӗлке шӑпах тутаран кӑшт ҫӳлерех ӳкет: Джеммӑн кӗрен тутисем, роза ҫеҫкисем пек, ачашшӑн курӑнаҫҫӗ, сайра хутра шӑлӗсем те ачасенни пек, йӑлтӑртатса илеҫҫӗ.

Черта тени останавливалась над самыми губами: они рдели девственно и нежно, — как лепестки столиственной розы, и зубы блистали украдкой — тоже невинно, как у детей.

XIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Хӗрӗн сӑмси кӑшт пысӑкрах, анчах илемлӗ, ӑмӑрткайӑкӑнни пек авӑнчӑкрах, ҫӳлти тути ҫинче пӑртак тӗксӗм курӑнаҫҫӗ, пит-куҫӗ вара, пӗр-пек кӗрен, слон шӑмми пек, е сӗт тӗслӗ янтарь темелле; ҫӳҫӗсем ҫемҫен кӑпӑшкаланса, хумлӑн-хумлӑн выртаҫҫӗ, Палаццо-Питтири Алорийӑвӑ Юдифӑнни пекех ҫав; уйрӑмах куҫӗсем, тӗттӗм-хӑмӑр куҫӗсем, пит илемлӗ, куҫ шӑрҫи тавра хура йӑрӑм выртать; ҫав тери хитре, хаваслӑ куҫсем, — халӗ те-ха, хуйхӑпа хӑрани вӗсен йӑлтӑрккине тӗксӗмлетнӗ чухне те, вӗсен ытарма ҫук илемлӗ…

Нос у ней был несколько велик, но красивого, орлиного ладу, верхнюю губу чуть-чуть оттенял пушок; зато цвет лица, ровный и матовый, ни дать ни взять слоновая кость или молочный янтарь, волнистый лоск волос, как у Аллориевой Юдифи в Палаццо-Питти, — и особенно глаза, темно-cерые, с черной каемкой вокруг зениц, великолепные, торжествующие глаза, — даже теперь, когда испуг и горе омрачали их блеск…

III // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ун куҫӗсем хупӑ, хура та ҫӑра ҫӳҫӗнчен ун кӗл тӗслӗ пулса кайнӑ ҫамкипе пӗр хусканмасӑр тӑракан куҫхарши ҫине мӗлкӗ ӳкет; кӑвакарса кайнӑ тутисем айӗнчен ҫыртнӑ шӑлӗсем курӑнаҫҫӗ.

Глаза его были закрыты, тень от черных густых волос падала пятном на словно окаменелый лоб, на недвижные тонкие брови; из-под посиневших губ виднелись стиснутые зубы.

II // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Пурнӑҫ тинӗсӗ ун умне, поэтсем ҫырса кӑтартнӑ евӗр, асар-писер хумсемпе хумханса выртнӑн тухса тӑмарӗ; ҫук: — ун умне ҫав тери лӑпкӑ, хумханмасӑр выртакан тата мӗн тӗпне ҫитичченех витӗр курӑнса тӑракан тинӗс тухса тӑчӗ; хӑй вӑл пӗчӗк те вылянкалакан кимӗ ҫинче ларать, лере вара, тинӗсӗн тӗттӗм те юшкӑнлӑ тӗпӗнче, пысӑк пулӑсем евӗр, темле илемсӗр хӑрушӑ аҫтахасем тӗксӗммӗн курӑнаҫҫӗ: пурнӑҫри пур кӑлтӑксем, чир-чӗрсем, хуйхӑ-суйхӑ, ӑсран тайӑлни, ҫука юлни, суккӑрланни…

Не бурными волнами покрытым, как описывают поэты, представлялось ему жизненное море — нет; он воображал себе это море невозмутимо гладким, неподвижным и прозрачным до самого темного дна; сам он сидит в маленькой, валкой лодке — а там, на этом темном, илистом дне, наподобие громадных рыб, едва виднеются безобразные чудища: все житейские недуга, болезни, горести, безумие, бедность, слепота…

Ҫурхи шывсем // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Лӑпкӑ сывлӑшра ҫеҫкесем ҫаврӑнса вӗҫеҫҫӗ, хӗвел ҫинче вӗсем ачаш кӗреннӗн курӑнаҫҫӗ.

В тихом воздухе кружатся лепестки, нежно розовея на солнце.

XVIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Куҫкӗски ҫинче пӗр тӗле пухӑнса тӑнӑ ачасен ҫурӑмӗсем курӑнаҫҫӗ.

Она увидела толпу детей, стоявшую полукругом напротив.

XVI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Акӑ ӗнтӗ пулӑ ҫӑварӗнчен кӑларакан хӑмпӑсем те пит лӑйӑх курӑнаҫҫӗ.

И даже пузырьки, которые она выпускала изо рта, были отлично видны.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вашмӑк тӑвайккипе вӑл анаталла анать, унта юр айӗнчи ҫамрӑк пихтӑсен тӑррисем ҫеҫ курӑнаҫҫӗ.

Она сбегала по пологому склону вниз, где из-под снега виднелись только вершины молоденьких пихт.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Шупка ӗнтрӗкре ачан куҫӗсем тӗлӗнмелле курӑнаҫҫӗ, — ухмаха ернӗ ҫынӑнни пек ялкӑшаҫҫӗ вӗсем.

Глаза его в бледном сумраке были странного цвета, блестели точно у безумного.

VIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вунӑ пысӑк кантӑкран пуринчен те хӗвел ҫутатнӑ пирки вӗсем кашни запятой таранах лайӑх курӑнаҫҫӗ.

Во все десять огромных окон освещало их солнце, не утаивая ни единой запятой:

V // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Таврари сӑртсем те, лӑсӑллӑ йывӑҫсемпе витӗннӗскерсем, ҫуркуннехи пекех тӗксӗммӗн курӑнаҫҫӗ.

Окрестные горы, как весной, были темны от хвои.

II // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Йӑлтӑртатакан йывӑҫ шӑмми ҫинче кӑткӑ сӗткенӗн тумламӗсем курӑнаҫҫӗ.

На блестящей заболони видны были капли муравьиной кислоты.

I // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӗсене пур ҫӗрте те — алӑк хыҫӗнче те, кравать айӗнче те — вилнӗ ҫынсен ӗмӗлкисем пытаннӑн туйӑнать пулас, сывлӑшра та ҫавсемех куҫа курӑнаҫҫӗ тейӗн.

Будто их на каждом шагу и за дверями и под кроватями стерегли привидения и носились в воздухе.

Вӑтӑр тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӑл стена ҫумӗпе йӑпшӑнса алӑк патнелле иртрӗ, хӑнасен пуҫӗсем урлӑ унӑн хулпуҫҫийӗсем курӑнаҫҫӗ.

Он стал пробираться по стенке к выходу, весь согнувшись, так что над головами собравшихся видны были одни его плечи.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тупӑк хупӑлчи кӑшт уҫӑ, ҫавӑнпа вилен йӗпе тутӑрпа витнӗ пичӗ тата шурӑ кӗпи пӑртак курӑнаҫҫӗ.

Крышка немного сдвинулась, так что видно было лицо покойника, закрытое мокрой тряпкой, и саван.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Унтан вӗсем пурте йӗнерсем ҫине сике-сике ларчӗҫ те, енчен-енне тайӑла-тайӑла, арена тавра умлӑн-хыҫлӑн утрӗҫ; арҫыннисем пурте, сиккипе пыракан лашасем ҫинче тӑрса пыраканскерсем, пуҫӗсемпе чутах маччана перӗнмеҫҫӗ, вӗсем ҫав тери ҫӳллӗ те йӑрӑс пӳллӗ, ҫаврӑнӑҫуллӑ курӑнаҫҫӗ, дамӑсен кӗписем, чӑштӑртатса, роза ҫеҫкисем евӗр хумханаҫҫӗ, кашни дама — - илемлӗ сунчӑк тейӗн.

А потом они вскочили на седла, выпрямились во весь рост и поехали вереницей кругом арены, тихо и плавно покачиваясь; и все мужчины, упираясь на скаку головой чуть не в потолок, казались такими высокими, ловкими и стройными, а у дам платья шуршали и колыхались легко, словно розовые лепестки, так что каждая дама походила на самый нарядный зонтик.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.