Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Атя сăмах пирĕн базăра пур.
Атя (тĕпĕ: атя) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Атя, каласа пар, Роман.

— Роман, излагай.

Пӗлмесен — вӗренӗпӗр // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Атя ӑнсӑртран та сайраран кӑна тӗл пулма пӑрахар.

Давай видеться не случайно и почаще, чем раз в год.

19 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Атя луччӑк мӗн пирки тутӑр вӗҫне тӗвӗлер.

Давай лучше вот о чем договоримся.

19 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Мӗн чухлӗ каланӑ эпӗ Маринкӑна: юрӗ, вӗрентӗмӗр, вӗренсе тухрӑмӑр, анчах ӗнтӗ эпир хамӑр тӗллӗн пурӑнма тивӗҫ ҫынсем, атя аҫупа-аннӳ килӗнчен каяр, хамӑра кирлӗ пек, хамӑр пӗлнӗ пек пурӑнма тытӑнар, тенӗ.

Сколько раз я говорил Маринке: ладно, учились, но теперь-то мы самостоятельные люди, давай уйдем из родительского дома и будем жить сами по себе и делать что хотим.

17 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Атя, кайса ҫӳрер кӑштах.

— Давай сходим, погуляем.

16 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Атя, эппин, йӗркипе каяр.

— Давай уж будем последовательны.

16 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Каллех кӑмӑл ӳкрӗ ман, эпӗ мӗн каланине Маринка ҫурри-ҫуртмилле тенӗ пек ҫеҫ чӑнласа йышӑнчӗ: маттур, Витя, атя ӗҫер эс маттурришӗн, ҫавӑ ҫеҫ.

Мне опять не понравилось, что Маринка только что сказанное восприняла на каком-то полусерьезе: молодец, Витя, давай выпьем, и все.

16 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Атя хӗрарӑмсемшӗн ӗҫер.

— Давай выпьем за женщин.

16 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Эпӗ, атя, темех мар, анчах пур-ши Николай Юрьевичӑн хӑйӗн кил, кил туйӑмӗ?..

Ну, я-то ладно, интересно, есть ли чувство дома у Николая Юрьевича?..

15 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

— Апла, мӗн-ха, атя, пар Магнитогорск, Соликамск — илем ҫинчен ан та шутла!

— Значит, даешь Магнитогорск, Соликамск, а о красоте и думать нечего?

15 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Анчах манӑн ку «ӑссӑрлӑха» Альбина Альбертовна ҫийӗнчех те яланлӑхах ҫапса хуҫрӗ: пӗччен пулсан — атя, вӗҫтер; эсӗ вара, вӑн, Маринкӑпа каятӑн, — пирӗн ята ярас теместӗн-тӗк, унпа пӗр шайра тӑма тӑрӑш…

Однако эти мои попытки были быстро и решительно пресечены Альбиной Альбертовной: один бы шел — ладно, а то идешь с Мариночкой — надо быть на ее уровне, если не хочешь позорить нашу фамилию…

13 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Ҫапла, «атя калаҫар» терӗм те такӑнтӑм.

Я сказал «давай поговорим» и осекся.

11 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Атя калаҫар…

— Давай поговорим…

11 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Атя вылятпӑр хамӑрӑн вӑййа, — Маринка журнала диванпа юнашар ларакан пӗчӗк сӗтел ҫине пӑрахать те ман ҫумма тӗршӗнет.

— Давай поиграем в нашу игру, — Маринка бросает журнал на столик рядом с диваном и прижимается ко мне.

11 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Атя, манар ун ҫинчен, — лӑплантарать ӑна Владимир Ильич, аллине ваш! сулса.

— И забудем, — сказал Владимир Ильич, и отрезал рукой.

Вӑрҫа — вӑрҫӑ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Атя.

Помоги переводом

Кокушкино // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Атя киле, Володя?

— Пойдём домой, Володя.

Кокушкино // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Атя, Оля, вӑрмана?

— Пойдем, Оля, в лес.

Кокушкино // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Атя, анар-и?

Спустимся?

Кокушкино // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Кӑнтӑрла иртсен, кӗнеке вуласа тӑраннӑ Оля Володьӑна: — Атя, выляр? — тет.

После обеда, вволю начитавшись, Оля зовёт Володю: — Идём играть.

Ҫуллахи кун // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней