Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хамран (тĕпĕ: хам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Йӗнерлерӗмӗр, утланса лартӑмӑр та кӑнтӑралла ҫул тытрӑмӑр; унтан Биг малта пыракан Астарота хӑваласа ҫитрӗ, вӗсем ҫак кунхи пулӑмсем пирки шӑппӑн калаҫкаласа ту тайлӑмӗнчи вӗтлӗхе учӗсене уттарса кӗчӗҫ, эпӗ вара вӗсем хыҫҫӑн пынӑ май хамран ыйтатӑп: эпӗ кӳнтелен те, хутшӑнташ та пулса ҫапӑҫни чӑнахах та пулса иртрӗ-ши?

Оседлав их, мы тронулись к югу; затем Биг нагнал ехавшего впереди Астарота, и они, тихо разговаривая о происшествиях дня, шагом погрузились в заросль на склоне горы, а я, следуя за ними, спрашивал себя: точно ли произошло все, в чем был я свидетелем и участником?

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Хамран култарас мар тесе мӗн те-тӗр каласран тытӑнса тӑратӑп, чӑн та, кӑштах хумханатӑп.

Не желая быть смешным, я воздержался от всякого вмешательства, хотя несколько волновался.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ку, чӑн та, — хамӑра юратаслӑхран, анчах ку мӗскӗн, мӑн кӑмӑллӑх туйӑмӗсенчен мар тетӗп, ҫавӑнпа та — хамран килес тӗк — сире, чӗрӗ-сывӑскере, Стэнлирен маларах эпӗ тупса палӑртни пирки шарламӑттӑм.

Это, правда, самолюбие, но оно вытекает из побуждений далеко не низких, поэтому я и скрыл бы, если бы мог, что имел счастье раньше Стэнли найти вас живым.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хамран килет тӗк — эпӗ сирӗн патӑрта пулнин фактне те пытарӑттӑм.

Если бы я мог, я скрыл бы самый факт моего пребывания у вас.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫӳпӗлес мар тесе ҫунатсене чӑмӑртанӑ ал тупанӗ ҫине тататӑп, хамран хам такӑнтӑм та — якӑлти хӗрлӗ сӑн-питрен ман ҫине мӑшӑр хура куҫ тинкернине асӑрхарӑм.

Обрывая их в зажатую горсть, чтобы не сорить, и спотыкаясь среди тренов, я заметил, что на меня смотрит пара черных глаз с румяного кокетливого лица.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫак самантра хамран сылтӑмра, стена енче, паллӑ мар пӗлтерӗшлӗ ансӑр металл питӗркӗче асӑрхарӑм.

И тут я заметил справа от себя, в той стороне, где находилась стена, узкую металлическую защелку неизвестного назначения.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

«Чӑнах та пуҫланчӗ-ши?» — хамран хам ыйтрӑм эпӗ; чӗр куҫҫисем чӗтреҫҫӗ.

«Неужели началось?» — спрашивал я себя; мои колени дрожали.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫакна ҫеҫ астӑватӑп: эпӗ хӑрах чӗркуҫҫи ҫине пӗшкӗнсе, хамран икҫӗр утӑмран ытлах мар таракан пӗр нимӗҫпе нумайччен хире-хирӗҫ персе тӑтӑм.

Помню, как, опустившись на одно колено, я долго перестреливался все с одним и тем же немцем, находившимся не далее как в двухстах шагах от меня.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Пин, пин… таррах! — тенӗ хамран инҫех те мар паллакан кайӑк сасси илтӗнсе кайрӗ.

«Пинь, пинь… таррах» — услышал я рядом с собой знакомый свист.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Акӑ — эпӗ, тӗслӗхрен, хамран виҫӗ утӑмран хаҫат вулаятӑп.

Я вот, например, газету могу читать в трех шагах от себя.

Суккӑр Дей Канет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 379–382 с.

Мӗнех… эпӗ ҫакна хамран питех те ӑстан, чеен сирсе ятӑм.

Однако я мастерски отклонил подозрение.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 363–369 с.

Унтан, каҫ пулсан, кӑнтӑрла мӗн курни каллех сӗвӗрӗлсе ҫухалчӗ; пӳлӗмре, салтӑнмасӑрах, ҫӗре каллӗ-маллӗ утса ирттертӗм, «Ҫав ҫынсем ӑҫта каяҫҫӗ?» — хамран хам ыйтрӑм эпӗ.

Снова с наступлением темноты я перестал видеть виденное и проходил всю ночь, не раздеваясь, по комнатам, Куда идут эти люди? — спрашивал я себя.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Апла пулман пулсан, эпӗ, хамран ыйтакана хирӗҫ пурне те: ман аттене революционер пулнӑшӑн персе вӗлернӗ, тенӗ пулӑттӑм, пурте ҫӑварӗсене хупнӑ пулӗччӗҫ те, вара нихӑшӗ те ман ҫине пӳрнипе те тӗллесе кӑтартмӗччӗҫ.

То хоть бы я мог сказать в ответ всем, что моего отца расстреляли за то, что он был революционером, и все бы заткнули рты и никто бы не тыкал в меня пальцем,

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫапла, ирӗксӗртенех хам атте ӗҫне пӗрле хутшӑнса кайнӑ хыҫҫӑн, эпӗ унпа калаҫасса та урӑхла — хамран асли пек, анчах пӗр тан пек калаҫма пуҫларӑм.

С тех пор как я стал невольным сообщником отца, я и разговаривал с ним по-другому: как со старшим, но равным.

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Халӗ ӗнте ҫӗрӗпе асаплантарнӑ шухӑшах ман пуҫӑма тӗреклӗн кӗрсе вырнаҫрӗ те, эпӗ ӑна малашне хамран сирсе яма та тӑрӑшмарӑм.

И теперь уже та назойливая мысль, которая так мучила меня ночью, прочно утвердилась в моей голове, и я уже не силился отделаться от нее.

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Тата хамран хушса хуратӑп: авкаланса-хуҫкаланса, сывлӑшсӑр антӑхса ӳкет те — тӗнчен суя мӗн пур вут-хӗмне ылханать!

И — добавлю я сам — пока, корчась и издыхая, не проклянет все лукавые огни мира!

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хамран пурнӑҫӑм тӑршшӗпех йӗрӗнӗп, анчах чӑтса ирттеретӗпех, — ассӑн сывларӗ Спангид.

— Всю жизнь буду себя презирать, однако стерплю, — вздохнул Спангид.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 276–284 с.

Ыратнӑран, сехре хӑпнӑран ухмаха ернӗн кӑшкӑрса ылханчӑк ылмашмӑша хамран туртса уйӑртӑм, ҫурӑмне хуҫрӑм та ҫара уранах таптаса вӗлертӗм, анчах вӑл манӑн алӑсенче ҫӗленле авкаланнӑ чухне аллӑмсене, пит-куҫа, кӑкӑра хӗп-хӗрлӗ юн тухиччен чӑрмаласа пӗтерчӗ.

Безумно крича от боли и ужаса, я оторвал проклятого оборотня, сломал ему спину и придушил босыми ногами, но пока он змеей бился в моих руках — и руки, и лицо, и грудь залились кровью.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Вӑл пӗкӗрӗлсе, типӗ, ҫӳп-ҫӳхе аллипе ывӑҫласа ҫӑкӑр хыттине шӑлсӑр ҫӑварӗпе чӑмланине, тӗпренчӗкӗсем ал тупанӗ ҫине ӳкнине курсан пӗрре ҫеҫ мар култӑм, хамран хам ыйтрӑм:

Глядя иногда, как, сгорбившись, подставив горсточкой сухую, прозрачную руку, старается он прожевать корочку беззубыми челюстями, а крошки вываливаются на ладонь, смеялся я не раз, задавая себе вопрос:

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Пытармастӑп: ҫав самантра хамран хам йӗрӗнтӗм… ӑна хӑваласа ҫитсен икӗ хут чышкӑланӑшӑн.

У меня было, признаться, погано на душе, так как я ударил его два раза, когда настиг…

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней