Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӗшкӗнчӗ (тĕпĕ: пӗшкӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн пичӗ Гноршӑн ытла та кӗретӗн курӑнать, вун-вун хут пысӑкрах пек; Гнор ӑна хул пуҫҫинчен тытрӗ, хӑйне пачах туймасӑр темӗн калать, калать… мӗн — тӳрех манчӗ; хӑйӗн сӑмахӗсен сасси ӑна тискеррӗн те вӑйсӑррӑн туйӑнать; вара вӑл тахҫантанпах кӗтекен телейӗ килсе ҫитнипе кӑшкӑрса ячӗ, ҫак телейӗн туйӑнми, суккӑрла, ӗсӗклекен ачашлӑхӗнче Кармен урисем патне пӗшкӗнчӗ те вӗсене чӗтрекен, асапланса ҫитнӗ аллисемпе кӗвӗҫӳллӗн, ункӑ туса ытамларӗ.

Ее лицо выделилось и удесятерилось Гнору; он взял ее за плечи, не помня себя, забыв, что сказал; звук собственного голоса казался ему диким и слабым, и с криком, с невыразимым отчаянием счастья, берущего глухо и слепо первую, еще тягостную от рыданий ласку, он склонился к ногам Кармен, обнимая их ревнивым кольцом вздрагивающих измученных рук.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Энниок Гнор ҫине ҫӳлтен пӑхать, акӑ пӗшкӗнчӗ те пысӑках мар чул муклашкине ярса тытрӗ.

— Энниок взглянул сверху на Гнора и наклонился, подымая небольшой камень.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Пӗшкӗнчӗ те — шывӑн палӑри-палӑрми ҫути ӑна хӗрӗн ҫирӗппӗн хӗссе лартнӑ куҫӗсене, ыратнӑ чухнехилле уҫӑ ҫӑварлӑ шуранка питне тӗсеме май пачӗ.

Слабые отсветы воды позволили ему, нагнувшись, рассмотреть бледное, с крепко зажмуренными глазами и болезненно раскрывшимся ртом лицо девушки.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Асӑрхануллӑн пуҫне ҫӗклесен пӳлӗмре никам та ҫуккине курчӗ, пӑртак пӗлесшӗн ҫуннӑран, ытларах, тен, вӑрттӑн мӗн пур япалана пӗлме кӑмӑлланӑран — умӗнче выртакан хут патне пӗшкӗнчӗ, тӗрлӗ хӑтланӑва тӳссе ирттернӗ ҫырупа паллашма юратех тесе пӗтӗмлетрӗ.

Осторожно выглянув, увидел он, что в комнате никого нет, и отчасти из любопытства, а более из любви ко всему таинственному нагнулся к лежавшему перед ним листку, рассуждая весьма резонно, что письмо, претерпевшее столько манипуляций, стоит прочесть.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Сулланкаласа вӑл Пӑрӑҫ патне пычӗ, пӗшкӗнчӗ, тарӑннӑн сывласа кӑларчӗ те… ҫак самантрах мӑйӗнчен ӑна матрос алли чӗтренсе, анчах хӑвӑрттӑн ҫатӑрласа явакларӗ.

Пошатываясь, он подошел к Перцу, нагнулся, глубоко вздохнул, и в тот же момент рука матроса сжала его горло судорожным, быстрым движением.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 177–180 с.

Ҫак самантра, атьсемӗр, эпӗ тӑна ҫухатса пынӑ вӑхӑтра, шхуна пуҫӗнче, бушприт тӗлӗнчех, ҫӳллӗ ҫын курӑнса кайрӗ, вӑл ман патӑмалла пӗшкӗнчӗ те аллине тӑсрӗ.

И в этот момент, ребята, когда я терял сознание, на носу шхуны у самого бушприта появился высокий человек, он нагнулся ко мне и протянул руку.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Матрос пӗшкӗнчӗ, унӑн аллинче кӗсмен силленет — халӗ унӑн, пырпа рифсене пӑхмасӑр, пурӑнас килет.

Матрос нагнулся, весло раскачивалось в его руках — теперь он хотел жить, наперекор проливу и рифам.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл пӗшкӗнчӗ те — тутин ҫемҫе сӗртӗнӗвӗ Аяна ҫамкинчен пӗҫертсе сапаланчӗ.

Она склонилась, и легкое прикосновение ее губ обожгло лоб Аяна.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вара, револьверне тулаш енче пулма пултарнӑ Калюков кӑкӑрӗ ҫуллӗшне тытса, персе ячӗ, ҫавӑнтах урайӗнче Ехрем йынӑшнине илтрӗ, ун патне чупса пырса пӗшкӗнчӗ.

Помоги переводом

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Крапивин пӗшкӗнчӗ, Сӑпани питне икӗ аллипе ачашшӑн ҫупӑрласа илчӗ, ӑна куҫран ӑшшӑн-ӑшшӑн пӑхрӗ.

Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Грэй пӗшкӗнчӗ те — ӑна пилӗкӗнчен Ассоль аллисем ҫатӑрласа тытрӗҫ.

Грэй нагнулся, руки Ассоль ухватились за его пояс.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Шурса кайнӑ Лонгрен пӗшкӗнчӗ те сакӑр уйӑхри черченкӗ чуна курчӗ.

Мертвея, Лонгрен наклонился и увидел восьмимесячное существо.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫакна курса тӑнӑ арҫын хӑй айӑпне туйса хӑвӑрттӑн Нина умне пӗшкӗнчӗ, тӑма пулӑшасшӑн пулчӗ.

Помоги переводом

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Вӑл ман патӑма пӗшкӗнчӗ те шӑппӑн кӑна: — Эп каланӑ ҫӗре кай, унтан шӑхӑратӑп эпӗ, — терӗ.

Он наклонился ко мне и прошептал: — Иди, куда сказано, я тогда свистну.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Абдулка хӑйне чӳречерен курмалла мар пӗшкӗнчӗ те хыттӑн юрласа ячӗ:

Абдулка пригнулся, чтобы его не видно было из окошка, и громко запел:

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Васька манн хӑлха патнех пӗшкӗнчӗ те хӗрӳллӗн пӑшӑлтатса каларӗ:

Васька горячо зашептал мне на ухо:

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Стехов ман умма пӗшкӗнчӗ те: — Дмитрий Николаевич, пӗр минутлӑха… — терӗ.

Стехов наклонился ко мне: — Дмитрий Николаевич, на минуту…

«Вилӗм ӑстине» аркатса тӑкни // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Вӑл, чавсисемпе кресло ҫунатти ҫине тайӑнса, ман уммалла пӗшкӗнчӗ те, кӑшт тӗлӗннӗ пек пулса: — Эсир ухмаха ернӗ ҫын мар пулӗ? — терӗ.

Он наклонился ко мне, упираясь локтями в ручки кресла, и с оттенком некоторого любопытства спросил: — Вы — сумасшедший?

Республика королӗсенчен пӗри // Александр Алга. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 46–61 с.

Надзиратель айӑпа кӗнӗ пек, пуҫне чикрӗ, пӗшкӗнчӗ, малалла лӗпӗстетрӗ.

Надзиратель втянул голову в плечи, пригнулся, как виноватый, и затрусил.

XXXII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Старик пачах унӑн хӑлхи патне пӗшкӗнчӗ.

Старик совсем припал к его уху:

XXXII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней