Корпус чувашского языка

Ҫупса ямарӗ ӑна хӗрарӑм, — ҫупнине хирӗҫ Янтул хӑй те аптраса тӑмӗччӗ-ха, алли ҫӳлте ун, — питрен те сурмарӗ ама кайӑк, сӑмахпа та татмарӗ, пӗрре ҫеҫ пӑхрӗ куҫӗнчен тӑрӑхласа.

Нет, женщина не ударила его по щеке, если бы она сделала это, он бы тоже не замедлил с ответом — рука у него всегда наготове, и не плюнула ему в лицо, и не промолвила ни слова, она лишь посмотрела ему в глаза.

Каллех ҫул ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

…Ҫавна пула чӑтса ирттернӗ намӑса Янтул виличчен те манас ҫук.

…Чувство стыда, какое он тогда испытал, Яндул, кажется, не забудет до конца своих дней.

Каллех ҫул ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тен… укҫа кирлӗ сана? — кӗсйинчен Янтул пур-ҫук пек укҫине кӑларса хӗрарӑм еннелле тӑсрӗ.

Может тебе… деньги нужны? — Яндул выгреб из карманов все, что там оставалось, протянул плачущей женщине.

Каллех ҫул ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тӗпел кукринче нӑшӑклатса ларакан пӗр ҫамрӑк хӗрарӑма асӑрхарӗ Янтул, тӗлӗнмеллипех тӗлӗнчӗ.

И тут Яндул заметил в углу плачущую молодую женщину и немало удивился:

Каллех ҫул ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Хӗремесленсе кайнӑ Янтул пӗр ушкӑнран тепӗр ушкӑна пырать.

Раскрасневшийся от выпитого и от переполняющих душу чувств, Яндул подходит то к одной, то к другой группе людей.

Каллех ҫул ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Хӑйне сасартӑк ҫунатлӑ пек туйнипе, хавхаланса, ҫӑмӑлланса кайнипе Янтул сӗтел ҫине пур-ҫук укҫине кӑларса ҫапрӗ.

Яндул ощутил себя как на крыльях, душа его пела, мозг был трезв и ясен. Он выгреб из карманов все какие были деньги, кинул на стол.

Каллех ҫул ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Янтул пӗр алтӑр сӑрана шалт тутарчӗ те чӑм шыва ӳкрӗ, ури вӑйӗ шалтӑр кайрӗ ун.

Яндул с удовольствием выпил ковш прохладного напитка и вмиг покрылся испариной, а ноги вдруг сделались ватными.

Каллех ҫул ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Хутне тепӗр хут тӳрлетсе ҫырса килсен Янтул шалтах аптрарӗ: пӳртре хуҫа тӑр пӗччен ларать.

Яндулу пришлось еше раз переписать бумагу, а когда он вернулся, хозяин дома был совсем один.

Каллех ҫул ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тепӗр кун ирхине Янтул ӗнерхи ватӑ патне пуҫтарӑннисене, — паян вӗсем темшӗн виҫҫӗн ҫеҫ пынӑ, — хӑй мӗн ҫырса килнисене чӑвашла каласа пачӗ.

Утром Яндул явился в дом вчерашнего хозяина и по-чувашски пересказал собравшимся (их почему-то было совсем немного, всего трое) то, что написал.

Каллех ҫул ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Тӑхта-ха, эс ӑмма ҫырмастӑн? — сӗтел ҫинче ӗҫсӗр выртакан Янтул алли ҫине сиввӗн тинкерчӗ ҫурт хуҫи.

— Постой, а ты почему не пишешь? — хозяин дома сурово взглянул на Яндула и на перо, лежащее на столе без дела.

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Янтул ҫурт хуҫи еннелле ҫаврӑнчӗ.

— Яндул повернулся к хозяину:

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тӗпсакай алӑкӗ ҫинче мӗскӗннӗн пӑхса ларакан тилшӗм этеме шеллерӗ Янтул.

Яндулу до слез стало жалко маленького человечка, безропотно присевшего на свое место.

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Янтул сӗтел хушшине кӗрсе ларчӗ, хур тӗкне илчӗ.

Яндул уселся за стол, придвинул бумагу, взял в руки перо.

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Чылайӑшӗ халь Янтул ҫине хӑйсен ялӗсем ҫине пӑхнӑ пек пӑхаҫҫӗ.

Люди смотрели теперь на него как на односельчанина.

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Янтул выртса тӑракан кил хуҫи те пур кунта.

Здесь же был и хозяин дома, где квартировал Яндул.

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Лӳчӗркенсе пӗтнӗ ҫырава Янтул чӑвашла каласа пачӗ.

Смятое и замызганное, оно было написано по-русски, но Яндул прочел его по-чувашски.

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Юрать, — ватӑсемпе килӗшрӗ Янтул.

— Ладно, — смягчился Яндул.

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Мӗн хушаҫҫӗ — ҫавна, — терӗ Янтул ӑшӗнче шӑртланма тытӑнса.

— А что прикажут, то и делаю, — Яндул уже начинал злиться и на себя, и на всех на свете.

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Ухмахӑм, мелке пуҫ, хамран юлмасть иккен. Ма каларӑм эп ҫын панче ӗҫленисем, мӑшӑрӑм пуррисем-мӗнсем ҫинчен? Тьфу та ҫав», — ятларӗ Янтул хӑйне.

И снова пожалел Яндул о сказанном. «Вот, дурень, и зачем я все это выболтал? Тьфу, голова мякинная!»

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Кӗске вӑхӑта тесен, мӗнле те, яланлӑха юлма май килмӗ ҫав, — терӗ Янтул.

— На время, конечно, можно, насовсем не получится.

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.