Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Атаман сăмах пирĕн базăра пур.
Атаман (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тискер ҫын — атаман!

Угрюмый атаман!

2 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Ҫирӗп пулнӑ Козолуп атаман.

Крепок был атаман Козолуп.

2 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Криволоб атаман, шӑпах леш хӑйӗн папахи йӗри-тавра сарӑ хӑю ҫыхса ҫӳрекенскер, ҫакӑнта тӑватӑ москальпе пӗр украинеца персе пӑрахнӑ хыҫҫӑн ачасен сарайсем ҫине хӑпарса каясси те, хӑйсене илӗртекен вӑрттӑн вырӑнсенче пытанмалла выляс шухӑшӗ те пӗтсе ларчӗ.

А с тех пор, когда атаман Криволоб, тот самый, у которого желто-голубая лента пересекала папаху, расстрелял здесь четырех москалей и одного украинца, пропала у ребятишек всякая охота лазить и прятаться по заманчивым лабиринтам.

1 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

— Укҫи-тенки ҫук, Совет влаҫӗ вӑхӑтӗнче атаман туйине тытма юрамасть.

Денежных суммов нету, а насеки атаманской при Советской власти иметь не полагается.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Андреяновпа пӗр хваттерте икӗ каҫ ҫӗр выртнӑ хушӑра Григорий ун сӑмахӗсенчен ҫакна пӗлчӗ: хӑй вӑл питӗ турра ӗненекен ҫын иккен те, чиркӳсенче тӗн йӑли-йӗркисене турра чаплӑн кӗлтуса тытса пыни ҫинчен куҫҫуль кӑлармасӑр калаҫма та пултараймасть; арӑмӗ вара, Софья Александровна тесе чӗнекенскер, — тӗнчере пур енчен те чи хӳхӗм хӗрарӑм; тахҫан ӗлӗк ӑна, наказной атаман барон фон Граббе хӑй юратса пӑрахнӑ пулнӑ та, анчах унӑн кунпа нимӗн те тухман имӗш.

За две ночи, проведенные с Андреяновым на одной квартире, Григорий с его слов успел узнать, что он очень набожен, что он без слез не может говорить о торжественных церковных богослужениях, что жена его — самая примерная жена, какую только можно представить, что зовут ее Софьей Александровной и что за ней некогда безуспешно ухаживал сам наказной атаман барон фон Граббе.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫакӑншӑн пуриншӗн те вара пӗтӗмпех ҫав ийе чӑмламан хӑравҫӑ атаман айӑплӑ пулчӗ!

А всему виной этот проклятый трус атаманишка!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗтӗмпех ӑсран тайӑлнӑ-мӗн ку мӗскӗн атаман!

Этот несчастный атаманишка окончательно спятил с ума!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, Канаш членӗ пулнӑскер тата наказной атаман керменӗнче кирек кама та алӑ тытса сывлӑх суннӑскер, сасартӑк темле генералтан хӑраса ӳкӗ-и?

Он, который был членом Круга и во дворце наказного здоровался со всеми за руку, и вдруг испугается какого-то генерала?

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах тирӗкӗ аллисенче сисӗнмеллех чӗтре пуҫларӗ те, атаман хӑраса ыйтрӗ:

Но оно так задрожало в его руках, что атаман испуганно осведомился:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атаман тирӗке ал-хапӑлах илчӗ.

Атаман услужливо принял блюдо.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑрамастӑн-и? — пӑшӑлтатса ыйтрӗ Пантелей Прокофьевичран сӑнӗ кӑвакарса кайнӑ атаман.

Не робеешь? — шепотом справился у Пантелея Прокофьевича побледневший атаман.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хыпӑнса ӳкнӗ атаман, хӑнасене ҫӑкӑр-тӑварпа кӗтсе илме тивӗҫлӗ хисеплӗ стариксене шыранӑ май, халӑх ушкӑнӗ хушшинче кускаласа ҫӳрерӗ, ӑнсӑртран Пантелей Прокофьевич курӑнса кайсан, хӗпӗртесех ун ҫумне ҫулӑхрӗ.

Растерявшийся атаман засновал по толпе, собирая почетных стариков, коим надлежало вручать хлеб-соль, на глаза ему попался Пантелей Прокофьевич, и атаман обрадованно вцепился в него:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑнасем тӗксӗм кӑвак сӑрӑпа ҫуталса йӑлтӑртатакан икӗ вӗр ҫӗнӗ автомобильпе килеҫҫӗ: таҫта, чылай хыҫалта, утӑ ҫулнӑ ҫӗртен таврӑнакансен лашисенчен ирте-ирте кайса, тройкӑсем пушӑлла хӑлтӑртатса ҫывхараҫҫӗ, пӗкӗсем айӗнче атаман чаплӑ тӗлпулу валли тулнӑ почта шӑнкӑравӗсем кичеммӗн тӗнкӗлтетеҫҫӗ.

Гости ехали на двух новехоньких, блещущих темно-синей краской автомобилях; где-то далеко позади, обгоняя едущих с покоса косарей, порожняком скакали тройки и уныло позванивали под дугами почтарские колокольчики, добытые для торжественного случая атаманом.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Атаман ураран ӳксе тӑрӑшнипе аранах икӗ тройка майлаштарчӗҫ.

Стараниями атамана две тройки кое-как были собраны.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Усӑ курма пулмӗ-ши сан кӗсрӳпе? — ыйтрӗ старике хӑйӗн сӑмахӗсем витернӗшӗн хӗпӗртесе кайнӑ атаман.

Видя, что сказанное им возымело действие, повеселевший атаман спросил: — Твоей кобылкой нельзя ли попользоваться?

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вӑл пӗр пекех манӑн та, сан та, — лӑпкӑн хуравларӗ атаман.

— Он одинаково и твой такой же, как и мой, — спокойно ответил атаман.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хальхинче Тутарстан Республики тӑрӑх ӗҫлекен наказной атаман, Лейб-гвардипе казак ҫарӗсен генерал-майорӗ «Ҫӑлтӑр» ҫарпа патриот клубӗн членӗсене отряд ялавне пама килнӗ.

Помоги переводом

Туслӑх тата пулӑшу // Иршат Хамидуллин. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 3 стр.

Хамӑрӑннисемпе пӗрлешсенех наказной атаман патне ҫыратӑп.

Как только соединимся со своими, напишу рапорт самому наказному атаману.

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗр ҫамрӑк йӗкӗтӗн — вилнӗ Маныцков атаман ывӑлӗн — йӑрласа юхакан куҫҫульпе йӗпеннӗ пичӗ, ытла та хытӑ хӑранӑран, вӗттӗн тӑрӑлтатса чӗтрет.

У одного паренька, Маныцкова, сына покойного хуторского атамана, щеки, исполосованные мокрыми стежками бегущих слез, дрожали от великого испуга.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Коршунов Мирон Григорьевич атаман пулнӑскер, тарҫӑсене ӗҫлеттерсе мул пухнӑ, ҫӗрме пуян.

Коршунов Мирон Григорьевич Б. атаман, богатей, нажитый от чужого труда.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней