Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тенӗ (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗн тумалла-ха унпа», тенӗ пекех туйӑнаҫҫӗ.

И что тут с ним делать?»

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак хутор ялан тенӗ пекех юханшыв патнелле аслӑланса пыракан мӗнле те пулин ятсӑр ҫырмара унта-кунта пытанса ларакан хуторсенчен пӗри; юханшыв леш енче, сӑртра, хӗвел питӗнче ларнӑ пек, черкессен аулӗ Псаучеше ларать, — шурӑ ҫуртсене шурӑ хӳмесем пиҫиххи пек явса илнӗ.

Пожалуй, это был один из тех немногих степных хуторов, которые, как правило, прячутся от людского глаза в какой-нибудь безыменный балке, идущей широким размахом к реке, а за рекой, на бугре, как на солнцепеке, стоит черкесский аул Псаучеше, — белые каменные заборы, как пояса, обхватывают тоже белые каменные сакли.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫӳре унпала, — аташса каймастӑн тенӗ пекех!

Дескать, поезжай — не заблудишься!

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Апла пулсан, эпӗ сана калатӑп: ӗнер эпир ҫурҫӗрччен тенӗ пекех партбюро ларӑвӗнче ҫапӑҫрӑмӑр…

Так вот я тебе и скажу: вчера почти до полуночи мы мордовались на закрытом заседании партийного бюро…

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗччен чухне Григорий кашнинчех тенӗ пек шухӑшра Татьянӑпа пӗрле пулнӑ, Татьяна сӑнарӗ ун умне темшӗн яланхи пек мар илемлӗн тухса тӑнӑ, ярӑм-ярӑм кӑн-кӑвак йӗрлӗ шурӑ кӗпе тӑхӑннӑскер, сарӑ куҫхаршиллӗскер, вӑл ҫавӑн пек самантсенче ӑна темле сывлӑшри хитре кайӑк пек туйӑннӑ.

Почти каждый раз, оставаясь наедине с собой, Григорий мысленно был с ней, и почему-то облик Татьяны вставал в его воображении совсем уже необыкновенно красивым, а вся она, в белом, с синими полосками платье, со светлыми бровями и с завитками волос на лбу, в такие минуты казалась ему неземной.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫӗр ҫумӗпе тенӗ пекех аялтан чупакан кӗрхи пӗлӗтсем айӗнчи ҫеҫенхире куратӑп.

Вижу степь под низким осенним небом.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Юлашки вӑрҫӑра упӑшкипе ывӑлне ҫухатнипе, хӗрне качча панипе Аршинцева пӗчченех тӑрса юлнӑ та ҫулталӑкӗпе тенӗ пекех уйра пурӑннӑ.

Лишившись в войну мужа и сына, выдав замуж дочь, Аршинцева осталась одна и почти круглый год находилась в поле.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Аялти хутра канцелярипе бухгалтери вырнаҫнӑ, ҫитменнине тата вӗсем Хворостянкин пулӑшнипе ҫур ҫул хушшинче тенӗ пек икӗ хут ӳснӗ, ҫавӑнпа вара чи пысӑк пӳлӗмре те сӗтелсем аран-аран вырнаҫнӑ, ҫак сӑлтавпах аслӑ бухгалтера пӳлӗм уйӑрса панӑ, кассир валли витере кашни лашана уйрӑммӑн тӑратма пӳлсе панӑ пек хӑмапа ҫапса пӳлӗм туса панӑ.

В нижнем этаже помещались канцелярия и бухгалтерия, причем с помощью Хворостянкина за какие нибудь полгода людей там стало вдвое больше, так что даже в самой большой комнате столам уже было тесновато; по этой же причине главному бухгалтеру был отведен кабинет, а кассиру устроена клетушка, напоминавшая собой денник в конюшне.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Хамӑр вырӑна ӳсекенсене лайӑх пӳлӗм паратӑп, — тенӗ Хворостянкин, — кунта вӗсене ларусем ирттерме те, ташлама пухӑнма та май пултӑр».

«Нашей смене даю площадь приличную, — говорил Хворостянкин, — чтоб им тут можно было и заседать и танцы устраивать».

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак хӗсӗклӗхрен хӑтӑлмалла пирӗн, часрах хӑтӑлмалла, — тенӗ вӑл чышкине сӗтел ҫине ҫапса.

От этой тесноты мы должны избавиться, и чем быстрее, тем лучше, — заявил он, решительно опустив кулак на стол.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев ҫине Виктор хӑюллӑн пӑхрӗ, ҫавӑн пек пӑхнипе вӑл мӗнле тумаллине пӗлет, халӗ ун ҫинчен хӑюллӑнах каласа пама пултарать, тенӗ пек туйӑнчӗ.

Виктор посмотрел на Кондратьева, как бы говоря этим взглядом, что он-то знает, что и как делать, и теперь об этом может говорить смело.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Халӗ пирӗн ирччен тенӗ пекех юрӑсем юрлаҫҫӗ.

Теперь у нас почти до утра песни поют.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сергей чейне те ӗҫрӗ, варени те ҫирӗ, анчах ятне тӑвасшӑн тенӗ пек, темӗнле пӑшӑрханса та салхуллӑн.

Сергей пил чай неохотно, ни разу не подняв голову и не посмотрев Кондратьеву в глаза.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Ну, сӑрнай купӑсне ҫавӑрса ячӗ те, сало вӑрлама хатӗрленнӗ кушак аҫи пекех куҫне хӗсме пуҫларӗ», — ҫилленсе шутларӗ Артамашов, типсе кайичченех шаритленӗ: ҫуната ирӗксӗр тенӗ пек кӑшласа.

«Ну, затянул шарманку и щурится, как кот на сало», — со злобой подумал Артамашов, нехотя обгрызая досуха зажаренное крылышко.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вара индеец арӑмӗ йӗрсе янӑ, ачисене слон патне илсе пынӑ та: «Слон! Эсӗ вӗсен ашшӗне вӗлертӗн, ачисене те вӗлер!» — тенӗ, ачисене слон ури айне пӑрахса.

Тогда жена индийца заплакала, принесла своих детей к слону и бросила их слону под ноги, она сказала: — Слон! Ты убил отца, убей и их.

Слон // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 17–18 стр.

Кӑштах тӑрсан Ваҫҫа та: «Тупрӑм, — тесе кӑшкӑрса янӑ, — пирӗн кушак ҫӑвӑрланӑ иккен, ҫурисем питӗ илемлӗ; кил-ха кунта хӑвӑртрах», — тенӗ.

Наконец Вася закричал ей: — Нашёл, наша кошка… и у неё котята; такие чудесные; иди сюда скорее.

Кушак ҫури // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 10–12 стр.

Вӗрентен тытӑнса пӗр минут хушшинчех вӑл пӗрремӗш кашта ҫине хӑпарчӗ, анчах шлепкине ярса тытас тенӗ чух упӑте тата ҫӑмӑлтарах та хӑвӑртрах ҫӳлелле улӑхрӗ.

В одну минуту он взобрался по веревке на первую перекладину; но обезьяна еще ловчее и быстрее его, в ту самую минуту, как он думал схватить шляпу, взобралась еще выше.

Шыва сикни // Евстафий Владимиров. Лев Толстой. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 3–7 стр.

Алексей Степанович Артамашов Хохлаков патне пачах илтӗнмен пек ҫемҫе утӑпа чӗррӗн утса пычӗ те вӗтӗ те илемлӗ шӑлӗсемпе ялтӑртаттарса, «Алексей Артамашов эпӗ, ҫавӑнпа мана пурте кураҫҫӗ…», тенӗ пекех кулса илчӗ.

Алексей Степанович Артамашов подошел к Хохлакову живой, мягкой и почти неслышной походкой, усмехнулся и так блеснул мелкими красивыми зубами, точно говорил: «На то я и Алексей Артамашов, чтобы быть приметным…»

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Чар, — тенӗ Виктор, машина вӑрман пек ҫаран ларакан йывӑҫсем патне ҫитсе чарӑнсан.

— Останови, — сказал Виктор, когда они въехали под развесистую кущу деревьев.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗрмаях пуҫра тытсаччӗ, кунта, юри тенӗ пекех, манса кайнӑ… —

И все время держал в голове, а тут, как на грех, забыл… —

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней