Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Кӗмӗл сăмах пирĕн базăра пур.
Кӗмӗл (тĕпĕ: кӗмӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫавӑн пек минутсенче выртатчӗ те вӑл, хурӑнсен ҫӑра турачӗ ҫинче кӗмӗл ҫип пекех ҫинҫе, йӑлтӑртатса тӑракан эрешмен картисене асӑрхаса.

Лежала в такие минуты и замечала паутину на голых сучьях берез-тонкую, сверкающую, как серебряные волоски.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл шыв айӗнче кӗмӗл пулӑ евӗр йӑлтӑртатни мана ытла та тӗлӗнтерчӗ.

Меня очень удивляло, что под водой она блестит, как серебряная рыбка.

Ухмаха ернӗ кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 96–101 с.

Атӑл кӗмӗл пек ҫуталса выртать, хумсем ерипен шӑваҫҫӗ…

Волга серебрилась, морщилась волнами…

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Инҫетре, разъезд енче, икӗ ҫӑлтӑр мӗлтлетсе илчӗ, сулахаяраххи вара хӑй хыҫҫӑн кӗмӗл хӳре хӑварса аялалла персе анчӗ.

Вдали, в стороне полустанка, две небольшие звездочки перемигнулись, а чуть левее одна полетела вниз, оставляя за собой серебрящийся хвост.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл кӗмӗл.

Это серебро.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл чӑпӑкне пӑклаттарса, тӳпеттейин эрешленӗ кӗмӗл шӑрҫисене пӑхкаласа ларать.

Он попыхивал трубкой и, любуясь серебристым бисером тюбетейки, говорил:

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ыттисем те ӗҫсӗр юлмарӗҫ — юр кермене эрешлерӗҫ, тӗрлерӗҫ, кӗмӗл тӗспе сӑрларӗҫ.

Вот и отгрохали мы изумрудный и отделанный серебром дворец.

Хӗл Мучи парни // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 52,56 с.

Ҫичӗ хутлӑ кӗмӗл коттедж парнелеме ыйтать вӑл.

Мальчик просит в подарок семиэтажный особняк.

Хӗл Мучи парни // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 52,56 с.

Уйӑх ҫакӑнса тӑрас вырӑнта кӗмӗл куҫлӑ яп-янкӑр ҫӑлтӑр ялкӑша парать!

Там, где должна висеть луна, сияет ослепительная звезда с серебряными глазами!

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Кӗмӗл ҫип пек пайӑрка ҫинче ярӑнса ӗрехетленетпӗр!

Мы с наслаждением летим вверх-вниз на тоненьком лучике, который похож на серебряную нить.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Унӑн пайӑркисем Григорин ҫара пуҫӗнчи ҫӑра кӑвак ҫӳҫ пӗрчисене кӗмӗл пек ҫутатса ячӗҫ, шуранка та ним хускалманнипе хӑрушла курӑнакан пичӗ тӑрӑх шӑвӑнса ҫӳрерӗҫ.

Лучи его серебрили густую седину на непокрытой голове Григория, скользили по бледному и страшному в своей неподвижности лицу.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Улма чӑпар лаши вара ҫуталса ҫеҫ тӑрать, хӗвел ҫинче Кавказ енчи хуратнӑ кӗмӗл пек йӑлтӑртатать.

Он весь лоснился, и шерсть его сверкала на солнце, как кавказское черненое серебро.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Апрель уйӑхӗнчи янкӑр хӗвел ҫутинче шыв кӗмӗл пек ҫиҫсе йӑлтӑртатать, анчах кӳпчесе кайнӑ хӗллехи ҫул пӑртан аршӑн ҫӳллӗш хӑпарса тӑнӑ вырӑнта Дон ҫав-ҫавах ҫирӗп тытӑнса тӑрать-ха.

Под ярким апрельским солнцем серебряной чешуей сверкала вода, но там, где была набитая зимняя дорога, на аршин возвышавшаяся над уровнем льда, Дон стоял нерушимо.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична, йывӑррӑн сывлӑш ҫавӑрса ярса, чӳрече патне пырса ларчӗ, пуҫне чӗмсӗррӗн пӑркаласа, курман куҫӗсемпе таҫта инҫетелле — хӗвел питтинче кӗмӗл тӗслӗн йӑлтӑртатакан ҫамрӑк армути тӑрри ҫӗрпе пӗлӗте уйӑракан ҫеҫенхир еннелле пӑхрӗ.

Ильинична, тяжело переводя дыхание, присела к окну, долго сидела, молча покачивая головой, устремив невидящий взгляд куда-то далеко в степь, где серебряная под солнцем кромка молодой полыни отделяла землю от неба.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Виҫҫӗмӗш кунне, шуҫӑм килнӗ чух, ҫил выртрӗ те, ҫеҫенхире ҫӑра тӗтре карса илчӗ, пӗлтӗрхи нӳрӗ кӑлкан тӗмӗсем кӗмӗл тӗслӗн йӑлтӑртатакан пулчӗҫ; куринкесем, шырлансем, станицӑсем, чиркӳ шпилӗсем, яштака тирексен пӗлӗтелле пирамида майлӑ кармашакан тӑррисем сирӗле пӗлми шупка кӑвак тӗтре ӑшне путрӗҫ.

На заре третьего дня ветер утих, и пали над степью густые туманы, засеребрились влагой кусты прошлогоднего ковыля, потонули в непроглядной белесой дымке курганы, буераки, станицы, шпили колоколен, устремленные ввысь вершины пирамидальных тополей.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗмӗл пурҫӑн тӗрлесе Ҫӗр ҫине витеҫҫӗ.

Помоги переводом

Хӗл юмахӗ // Александр Пӑртта. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 7 стр.

Тӳрем ҫеҫенхирсенче хӑвӑрт ирӗлтерчӗ, юр кайнӑ вырӑнсенче хура тӑпраллӑ йӑлтӑркка ҫӗр ҫаралса юлчӗ, ҫурхи шыв ҫулӗсем кӗмӗл шӑнкӑрав сассипе шӑнкӑртатса калаҫма тытӑнчӗҫ, ҫул шӑтӑк-путӑклӑ ланкашкасемпе шатраланчӗ, унтан кӗҫех аякри кӑвак инҫет те ҫуркуннехилле йӑлтӑртатса ҫуталчӗ, Кубань тӗлӗнчи вышкайсӑр аслӑ тӳпе ӑшшӑнрах курӑнма пуҫларӗ.

В равнинных степях дружно таял снег, обнажались жирно блестевшие черноземом проталины, серебряными голосами возговорили вешние ручьи, дорога зарябила просовами, и уже по-весеннему засияли далекие голубые дали, и глубже, синее, теплее стало просторное кубанское небо.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сулхӑнри типсе сарӑхнӑ курӑк ҫинче кӑнтӑрлаччен те сывлӑм типмест, эрешмен картисем унӑн вӗтӗ-вӗтӗ кӗмӗл тумламӗсемпе ҫуталса йӑлтӑртатаҫҫӗ.

На мертвой траве в тени до полудня лежала роса, блестела посеребренная ею паутина.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сылтӑм куҫӗ айӗнче ҫеҫ — вунӑ пуслӑх кӗмӗл укҫа пысӑкӑш пӗчӗк шӑтӑк, тата хӑлхи хыҫӗнче юн хытса ларнӑ.

Только под правым глазом — дырка, махонькая, с гривенник, да за ухом — видно — запеклась кровь.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӳҫӗ хушшине кӗрсе тулнӑ хӑйӑр пӗрчисем кӗмӗл пек йӑлтӑртатаҫҫӗ, питҫӑмартисем ҫумне шапа лӑймакин симӗс ҫипписем ҫыпҫӑна-ҫыпҫӑна ларнӑ.

В волосах ее серебром искрился речной песок, на щеках зеленели влажние нити прилипшей тины-шелковицы.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней