Корпус чувашского языка

Ҫавӑнпа вӑл палуба ҫийӗн пӗр мӗлке шунине асӑрхамарӗ.

И потому он не заметил, что по палубе скользнула какая-то тень.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫапла майпа, рулевой карапа кӑтартнӑ ҫулпа тытса пырать-и е, пач урӑхла, хӑнӑхманнипе е тирпейсӗрлӗхе пула, ӑна хумсем ҫийӗн урӑх еннелле сиктерет-и — капитан ҫакна каютӑран тухмасӑрах пӗлме пултарнӑ.

Таким образом, капитан, не выходя из каюты, всегда мог знать, ведет ли рулевой корабль точно по заданному курсу или, напротив, по неопытности или вследствие небрежности позволяет ему излишне рыскать.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унтан грот ҫийӗн топселе хӑпартрӗҫ, ӑна парӑса карӑнтармалли хатӗрне — гитовӑпа — тыттарчӗҫ.

Затем над гротом подняли топсель, он был просто взят на гитовы.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Юлашкинчен, бушприт — карап сӑмсинчи малалла тухса тӑракан чалӑш мачта — ҫийӗн виҫӗ кливер хӑпартмалла.

Наконец, над бушпритом — наклонной мачтой, торчащей впереди носа, — поднимают три кливера.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Кӗсменсене ик айккипе ҫӗкленӗ вельбот хумсем ҫийӗн ухӑ йӗппи пек вирхӗнчӗ.

Вельбот с поднятыми веслами стрелой несся по волнам.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Шыв ҫийӗн тинӗс чарланӗсем вӗҫсе ҫӳреҫҫӗ — пӗрисем чӑлт-шурӑ, теприсен ҫунаттисен хӗрри тӗксӗм йӑрӑмлӑ.

Над водой кружили буревестники — одни совершенно белые, другие с темной каймой на крыльях.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Малта хумсем ҫийӗн хытӑ туртса карӑнтарнӑ виҫӗ кливерлӑ вӗҫлеке бушпирт виҫӗ тан мар ҫунат пек тӑратӑнса пырать.

Впереди над волнами поднимался острый бушприт с тремя туго натянутыми кливерами, похожими на три крыла неравной величины.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Юрӑ площадь ҫийӗн сывлӑшра мӑнаҫлӑн янӑрать.

Песня словно на крыльях неслась над площадью.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Халӑх тарӑхса кӗрлени площадь ҫийӗн янӑраса илчӗ, каллех лӑпланчӗ.

Гневный рокот волной прошел по плошади и стих.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хула ҫийӗн вӑл хӑюллӑн вӗҫсе ҫаврӑнчӗ, сивӗ те тӑрӑ тӳпере хӑй хыҫҫӑн «Г» саспалли евӗрлӗ йӗр хӑварнӑ хыҫҫӑн аяккалла лӑпкӑн вӗҫсе кайрӗ.

Он смело покружил над городом, оставив после себя в ясном морозном небе белый след буквы «Г», и спокойно улетел дальше.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вилӗмрен сыхланса юлнӑ пыл хурчӗсем улмуҫҫисемпе тӗксе антарнӑ шалча карта ҫийӗн тӑлӑххӑн вӗҫкелесе ҫӳреҫҫӗ, хӑйсен инкекӗ ҫинчен пӗлтернӗ пек, салхуллӑн сӑрлатаҫҫӗ.

Уцелевшие пчелы сиротливо кружились над яблонями, над разломанным тыном и как-то по-особенному, словно жалуясь, тоскливо жужжали.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Шаннӑ курӑк ҫийӗн чӗрне вӗҫҫӗн утса, Саша ун патне ҫывӑхах пычӗ, вара вӑл Кострова палласа илчӗ.

Саша, неслышно шагая по увядшей траве, подошел ближе и узнал Кострова.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Каҫхи тӗттӗмре хурҫӑ чугун ҫул тӗксӗммӗн ҫуталса выртать, татса пӗтернӗ телеграф пралукӗсем ҫийӗн вӗрекен кӗрхи ҫил, тӑшмансене юриех ӑсӑрхаттарнӑ пек, хаяррӑн кӗрлесе тӑрать.

Тускло отсвечивала стальная колея, яростно, словно предупреждая врага, гудел ветер в порванных телеграфных проводах.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Малта акӑ, ҫул ҫинчи лакӑмсем ҫийӗн сиккелесе, виҫӗ урапаллӑ мотоцикл пырать, ун хыҫҫӑн ҫиелтен кӑвак брезентпа витнӗ, йывӑр тиенӗ вуникӗ машина-фургон хӳре пек кукӑр-макӑр авкаланса пыраҫҫӗ.

Впереди, подпрыгивая на ухабах, шел трехколесный мотоцикл, за ним, вытянувшись серым извилистым хвостом, ползли двенадцать нагруженных машин-фургонов, прикрытых серыми брезентами.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ытлашши ҫӳлте те мар, таҫтан пӗлӗтсем хушшинчен, тӑшман штурмовикӗсем, сӑнсӑр кӑвак тӗслӗскерсем, хаяррӑн та хӑрушшӑн ӳлесе, виҫҫӗн килсе тухрӗҫ те ҫуртсем ҫийӗн аялтанах шӑхӑрса иртсе кайрӗҫ.

На небольшой высоте из облаков вынырнули три огромных темно-серых вражеских штурмовика и, пронзительно завывая, промчались над крышами домов.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Уҫланкӑ ҫийӗн вӗҫсе иртрӗ те куҫран ҫухалчӗ.

Проплыл над поляной и исчез…

57 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Шыв ҫийӗн тӗтӗм мӑкӑрланса ҫӗкленчӗ.

Над ручьем потянулся дымок.

51 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Фашистсен самолечӗсем паян хула ҫийӗн чи пирвайхи хут аялтан вӗҫсе иртрӗҫ.

Вражеские самолеты впервые днем на небольшой высоте летели над городом.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Саша, минтер пек ҫемҫе мӑклӑ йывӑҫ вулли ҫине пырса ларса, ҫӳлте, кӑвак тӳпе хушӑкӗсенче, тӗтӗм пек пӗлӗт татӑкӗсем мӗнле юха-юха иртнине, шӗшкӗ тӗмӗсем ҫийӗн ҫутӑ хӗвел пайӑркисем мӗн тери васкавлӑн шунине чылайччен сӑнаса ларчӗ.

Саша устраивался на мягком, словно перина, мшистом стволе дерева и задумчиво следил, как в голубых просветах неба проплывают рваные клочки дымчатых облаков, как торопливо скользят по кустам орешника яркие солнечные лучи.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сӑрт айккинчи ӑнса пулнӑ сӗлӗ хирӗ кӗмӗл пек йӑлтӑртатать, ун ҫийӗн кассӑн-кассӑн ҫил варкӑшса чупать.

Тучный овес отливал на пригорках серебром, по нему волнами пробегал ветер.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.