Корпус чувашского языка

Унӑн хӑйӗн ҫине ни ӑшшӑн, ни сиввӗн пӑхман арӑмӗ тата питӗ кая юлса ҫуралнӑ вунӑ ҫулхи ывӑлӗ Дэви ҫеҫ пулнӑ.

если не считать равнодушной жены, которой он не был нужен, да десятилетнего сына, родившегося слишком поздно.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Володя куҫӗ умне ӑшшӑн кулса пӑхакан Ваня тухса тӑчӗ.

Перед глазами Володи стояло улыбающееся лицо Вани.

Чи лайӑх паллӑ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володюшка, чӳречене хуп-ха, сивӗ пулса кайрӗ, — терӗ амӑшӗ, унӑн куҫӗ каллех ӑшшӑн ҫиҫме тытӑнчӗ.

— Володюшка, закрой окно, стало совсем прохладно, — сказала мама, и в глазах ее снова появились веселые искорки.

Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫапӑҫура аманнӑ ҫынсен суранӗсене унӑн аллисем чӑн-чӑн тӑван пек, ӑшшӑн та ачашшӑн ҫыха-ҫыха ячӗҫ.

Раны, нанесенные раненым в бою, ее руки обвязали с теплотой и нежностью, как настоящие братья.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Наташа ҫакна асӑрхарӗ: Сашӑн куҫӗсем ӑшшӑн пӑхма пуҫларӗҫ, питҫӑмартисем те кӑштах хӗрелнӗ пек пулчӗҫ.

Наташа видела, у Саши потеплели глаза и немного порозовели щеки.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кӗрхи хӗвелӗн йӑлтӑркка пайӑркисем партизанӑн ирсе-ватса пӗтернӗ питне-куҫне ӑшшӑн ҫутатаҫҫӗ.

Лучи осеннего солнца озаряют и греют изуродованное лицо партизана.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

…Ирхине вӑрман ҫине хӗвел ҫӗкленчӗ, кӑвакрах тӗтре витӗр ҫеҫ курӑнчӗ пулин те, вӑл ҫуллахи пекех ӑшшӑн та ачашшӑн пӑхрӗ.

…Утром над лесом выглянуло солнышко, хотя и в сероватой дымке, но по-летнему теплое, ласковое.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Илья ача ҫине тӗлӗнсе ӑшшӑн пӑхрӗ.

Илья ласково и удивленно смотрел на мальчика.

57 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Яков Пряник, кукленсе ларса, Ильяна ӑшшӑн каларӗ:

Яков Пряник, присев на корточки, с чувством говорил Илье:

57 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Генкӑн пит-куҫӗ ачашшӑн курӑнать, куҫӗсем ӑшшӑн йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Лицо у Генки становилось нежным; глаза мягко блестели.

57 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Николай Михайлович ачасем ҫине тинкерсе ӑшшӑн пӑхрӗ.

Николай Михайлович пытливо и ласково посмотрел на ребят.

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Оксана вӗсем савӑнӑҫлӑн вылянине ӑшшӑн кулса пӑхса тӑчӗ.

Оксана с улыбкой глядела на их шалости, давая им повеселиться.

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мирониха ун ҫумне пырса ларчӗ, ӑна пуҫӗнчен шӑлса, ӑшшӑн калаҫма пуҫларӗ:

Мирониха присаживается с ним рядом, гладит его по голове и растроганно говорит:

55 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Хӑнӑхнӑ вӗт, — терӗ Березкин, ӑшшӑн кулса.

— Я привык, — откликнулся Березкин, улыбнувшись.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӑйне сывлама кӑштах ҫӑмӑлланнине сиссе, ӑшшӑн кулса илчӗ.

И улыбнулся, почувствовав, что стало легче дышать.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Халӗ ӑнланмалла ӗнтӗ! — тет хӗпӗртенӗ Володя, юлташӗ ҫине ӑшшӑн пӑхса.

— Теперь понятно! — оживленно восклицал Володя, подняв глаза на Сашу и улыбаясь.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Эсӗ шухӑшласа кӑларма ӑста, — мухтарӗ ӑна Лявук, тусӗ ҫине ӑшшӑн пӑхса.

— Ты мастак на выдумку, — одобрительно говорит Левушка, с уважением посматривая на друга.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сталин ун ҫине ӑшшӑн кулса пӑхать…

Сталина на него смотрел с теплой улыбкой…

37 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл пӗчӗк пит-куҫлӑ, каҫӑр сӑмсаллӑ, куҫӗсем ҫутӑ, ҫын ҫине чеен те ӑшшӑн пӑхаҫҫӗ.

Лицо было маленькое, с вздернутым носом, глаза светлые, с лукавым и простодушным выражением.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Унтан, кӑшт чӗнмесӗр тӑрсан, ӑшшӑн кулса, хушса хучӗ:

— И, помолчав, добавил с мягкой улыбкой:

20 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.