Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шут сăмах пирĕн базăра пур.
шут (тĕпĕ: шут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лакей пӗр самантлӑха управляющи ҫине чалӑшшӑн пӑхса илчӗ, унтан лешӗ шут шӑрҫисене шакӑлтаттарса ларнине курса, эппин вӑл ерҫмест, илтме те пултараймасть тесе, мана шӑппӑн ответ пачӗ:

Лакей бросил косвенный взгляд на управляющего, и, видя, что он щелкает на счетах, следственно, совершенно поглощен, отвечал мне полушепотом:

Вӑрӑ чакак // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 3–29 с.

Эпӗ ӑна хамӑн ыйтӑва ӑнлантарса патӑм; тен, самӑр господин маншӑн питех хускалмастчӗ те пулӗ, анчах князь мана хӑйӗн труппине илӗртсе кӗртесшӗн пулнине вӑл пӗлнӗ, вара, мана кӳрентермелли ӗҫсем тӑвассине кайрана хӑварса, ман ӳкӗте кӗме шут тытрӗ те ҫакнашкал пысӑк ӗҫ пирки калаҫма князь патне хӑех кайрӗ.

Я объяснил ему мою просьбу; вероятно, толстый господин не очень бы двинулся для меня, но он знал, что князь хотел заманить меня в свою труппу, и, предоставляя себе делать мне отказы и неприятности впоследствии, счел за нужное теперь уступить моей просьбе и сам отправился к князю для переговоров по такому важному делу.

Вӑрӑ чакак // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 3–29 с.

Хӑйне нумай вӗреннӗ арҫынпа тан тыткалама шут тытнӑ хӗрарӑм хӑйӗн прависемпе ирӗклӗн усӑ курман пулӗччӗ, вӑл нимрен малтан хӑй ирӗке тухнине кӑтартса пама кӑмӑл тӑвӗччӗ.

Женщина, которая бы вздумала у нас вести себя наравне с образованным мужчиной, не свободно бы пользовалась своими правами, а хотела бы выказать свое освобождение.

Вӑрӑ чакак // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 3–29 с.

Шут пуҫне таять.

Шут кланяется.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

— Пӗлместӗп: хӑш вилӗмӗ лайӑхрах, — тет шут.

— Не знаю, какая смерть лучше, — отвечает шут.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Вӑл идальго тумне тата янычарӑн шалаварне тӑхӑннӑ, пуҫӗ ҫинче шурӑ чалма, пиҫҫихи ҫумӗнче — хӗҫ, испанецпа турок, тыткӑнри христианинпа чӑрсӑр шут хутӑшӗ.

Он в камзоле идальго и в шароварах янычара, в белой чалме и со шпагой у пояса — смесь испанского с турецким, пленный христианин и дерзкий шут.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Акӑ Мадригал — шут тухать.

Вот выходит Мадригал, шут.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Икӗ шут, Бенито тата Пабло вырнаҫман костюмӗсене урисемпе тапа-тапа михӗсем ӑшне чикнӗ.

Два шута, Бенито и Пабло, уминали ногами в мешок несложные костюмы труппы.

Пӗрремӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Вара татӑклӑн шут туса хутӑн: «Ӗҫ пӗтерсен кунта килни хӑвшӑнах лайӑх пулӗ».

И ты решил: «Лучше будет, наверное, приехать тебе, когда работа будет кончена».

Турат ҫинчи сливӑсем // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 184–189 с.

Сӑмах тӗлне килнӗ пек чухне калам, килӗшрӗ мана эсӗ чиркӗве упраса хӑварма шут тытни.

К слову скажу, мне понравилось твое решение сохранить церковку.

18 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Пӗр сӑмахпа, киле таврӑнма шут тытрӑм.

Словом, решил я возвращаться домой.

9 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Мана та питӗ ансат пулмалла, Вальӑпа Владимир та ирӗклӗнрех сывласа ярӗччӗҫ-и, тен: анчах та пӗлес халӗ вӗсем эпӗ мӗн шут тытнине — тытӑнаҫҫӗ хирӗҫлеме, мӗншӗн тесен вӗсемшӗн те ку аван мар пек туйӑнӗ…

И мне было бы куда проще, и Валя с Владимиром, наверное, вздохнули бы свободно; однако же узнай они о моем решении — обязательно стали бы отговаривать меня, потому что и им мое переселение тоже показалось бы неудобным…

9 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

— Ӗнтӗ сана пӳлсех калам ак, — калаҫӑва малтанхи йӗре тавӑрма шут тытрӑм эп.

— А теперь я тебя перебью, — решил я все же вернуть разговор в первоначальное русло.

4 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Валя, ахӑртнех, чееленме шут тытнӑччӗ ӗнтӗ, мӗн калас тенине пит меллӗн те вырӑнлӑн ҫавӑрттарса каланӑн туйӑнчӗ пулас ӑна.

Валя, наверное, думала: какая я хитрая, здорово к нему подъехала.

3 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Бухгалтер ун ҫумӗнче шут шӑрҫисене тата юлашки уйӑхра сӗт суса илнине кӑтартакан сводкӑсене тытса тӑрать.

Помоги переводом

Чап // Сергей Мерчен. Ялав, 1957, 5(137)№, 24 стр.

— Урӑх шут тытрӑм, Егор Михайлович: шел, шӑллӑмӑн ывӑлӗ вӗт.

— Передумал, Егор Михалыч: жалко, братнин сын.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Мӗн, урӑх шут тытрӑн-им?

— Что ж, передумал?

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Унта вӑл, малтанах карчӑккипе тем ҫинчен пӑшӑлтатрӗ; карчӑкки чӑлантан тухнӑ хыҫҫӑн шут шӑрҫипе шаклаттарма тытӑнчӗ, юлашкинчен арча хупӑлчине хытӑ хупрӗ те тӗп сакайне кӗрсе кайрӗ.

Там он сначала пошептал со старухой, потом старуха вышла, а он стал щелкать счетами, наконец стукнул крышкой сундука и полез в подполье.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Вӑл, турра кӗлтунӑ хыҫҫӑн, пӗрре какӑрса илчӗ, унтан аллисене ҫурӗ те пӑта ҫинчен шут шӑрҫи илсе чӑлана кӗрсе кайрӗ.

Помолившись богу, он рыгнул, умыл руки и, захватив с гвоздя счеты, пошел в чулан.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Шут шӑрҫи ҫук-и?

— Счетов нету?

ХIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней