Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

туйӑм сăмах пирĕн базăра пур.
туйӑм (тĕпĕ: туйӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сирӗн райком ҫул-йӗрне тытса пымалла, хӑвӑрӑн туйӑм мӗн хушнине итлемелле мар.

И я вам советую, что вы должны проводить линию райкома, а не заниматься личными переживаниями.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Хушамачӗ те талайне кура! Добытин… Пур ҫын валли те телей тупма тӑрӑшать», — шухӑшларӗ Егор, ҫак ҫынпа тӗл пулнинчен чӗрере темскерле лайӑх та, савӑнӑҫлӑ туйӑм юлнине сиссе.

«По характеру и фамилия! Добытин… Всем людям хорошую жизнь добывает!» — думал Егор, чувствуя, что от встречи с этим человеком остается в душе что-то отрадное, теплое и радостное.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тата, юлашкинчен, чӑн-чӑн туйӑм пулсан, вӑл мӗн пур чӑрмавсем урлӑ каҫса каять, сана хӑвна ҫунатлантарса ярать!

И наконец, если это настоящее чувство, то оно перешагнет через все преграды и даже окрылит тебя!

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Майӗпен Корнея пурпӗрех мар-и текен туйӑм ҫавӑрса илчӗ, уншӑн халь пурте — пӗрӗхсе тӑракан ҫумӑр витер курӑнми пулнӑ тӑван килӗ те, темӗнле ӑнланмалла мар, арканса кайнӑ пурнӑҫпа пурӑнакан хӗрӗ те, унсӑр пуҫне тата хӑй те пурпӗрех ӗнтӗ.

Постепенно Корнеем овладело отрешенно-усталое безразличие ко всему — и к пропавшему за моросящим дождем родному дому, и к дочери, жившей какой-то непонятной, путаной жизнью, и даже к самому себе.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Темӗнле кутӑн туйӑм ӑна, хӑй хирӗҫ пулсан та, парӑнтарнӑ-парӑнтарнах.

Какое-то упрямство властно, наперекор ее воле, подчиняло себе.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сан пулать-и ҫавнашкал туйӑм хӑҫан та пулин?

У тебя когда-нибудь бывает такое?

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тен, ку ыран та, ыран мар, тепӗр кун та, хӑй канма кайма ыйтичченех, Аникей ҫак пӳлӗм хуҫи пуласса шанса тӑма хӑнӑхнӑ туйӑм?

Может быть, привычного чувства уверенности, что он останется хозяином этого кабинета и завтра и послезавтра, до тех пор, пока сам не запросится на покой?

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени чӗринче кӑшт ӳкӗнес туйӑм хускалчӗ, вӑл: хама унпа ахалех ҫакӑн пек хытӑ тытрӑм пулас, тесе шухӑшларӗ, анчах Егор, сӗтелтен аллипе таптарса янӑ пек, сулланса илчӗ те, Ксени хӑй шутлани йӑнӑш пулнине ӑнланчӗ, — ун умӗнче тӑрӑхласа кулма юратакан, чӑрсӑр, нимӗн чухлӗ те именмен ҫын ларать, унӑн пысӑк куҫӗсем ырра систерсе мар ҫавӑн пек ялкӑшаҫҫӗ.

В ней уже заговорило чувство некоторого раскаяния, и она подумала, что, пожалуй, напрасно так резка с ним, но вот Егор качнулся, как бы отталкиваясь от стола, и Ксения поняла, что ее впечатление было ошибочным, — перед нею сидел насмешливо-дерзкий, лишенный какого-либо смущения человек, и в широко распахнутых глазах его играли недобрые огоньки.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑшра пӗр вӑхӑтрах капланса тулнӑ ҫавнашкал темиҫе тӗрлӗ туйӑм хӗтӗртнипе, вӑл ҫак самантра кӗлеме те, шухӑшлама та пултарайман, анчах ӑсӗпе унчченех тӗвӗленсе ҫитнӗ темле хӑрушӑ ӗҫ патне чуна шиклентермелле хӑвӑртлӑхпа ҫывхарчӗ.

Движимая одновременно всеми этими разнородными чувствами, с пугающей быстротой приближаясь к чему-то предрешенному в глубине ее сознания, о чем она не хотела, да и не могла в этот момент думать.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр темиҫе кун иртсен вара вӑл, унӑн ӑсӗ-кӑмӑлӗпе сӑнӗ-питӗнчи юрӑхсӑр енсене шыраса асапланнӑ май, хӑй чӑн-чӑн пысӑк туйӑм чиккинче тӑнине ӑнланса илчӗ.

И через несколько дней, поймав себя на мучительном выискивании отрицательных черт в характере и наружности Ольги, понял, что стоит на грани подлинного, большого чувства.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах халӗ вӑл Петро мӗскӗннӗн кулкаланине курчӗ, хӑйне ачаран юлнӑ ятпа «Гришатка» тесе чӗннине илтрӗ те, ҫак туйӑм сиссе юлмалла мар хӑвӑрт сӗвӗрӗлсе сирӗлчӗ.

Но внезапно исчезла, раздавленная жалкой Петровой улыбкой и давнишним, с детства оставшимся обращением «Гришатка».

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗ гвардеецӑн пуртӑпа йӗрлесе тӳхнӑ пек вӗтӗ пӗркеленчӗклӗ пысӑк пит-куҫӗнче тарӑн ӑс, ҫивӗч туйӑм, кӑштах тата вӗчӗрхенчӗк кӑмӑл сисӗнсе тӑрать.

А на крупном лице красногвардейца, в каждой, как топором вырубленной, черте жило и теплилось умное, острое и немножко злое.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сӑмахсӑрах паллӑ, туйӑм кирлӗ мар халь — вӑл алӑ-урана ҫеҫ ҫыхлантарма пултарать…

Лишнее доказательство, что чувство сейчас излишне — оно вяжет…

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав вӑйлӑ туйӑм хистесе тӑнипе вӑл чунӗ ыратнине тата иккӗллӗ шухӑшӗсене ҫӗнтерме вӗренчӗ — ҫӗнтерчӗ те.

Под его властный указ научилась преодолевать боль и недоумение — и преодолела.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий хӑйӗн ырӑ мар шухӑшне сирсе ячӗ пулин те, чӗринче хӑй те тӗшмӗртсе ҫитереймен тӑшманла туйӑм йӑшӑлтатса илчӗ.

Григорий отогнал негожие мысли, но что-то враждебное, неосознанное шевельнулось в эту минуту к жене.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чун-чӗрине ҫепӗҫ те ачаш туйӑм тытса илнипе вӑл пусма картлашки тӑрӑх майӗпе улӑхрӗ.

Медленно всходил он по ступенькам, стиснутый сладостно-болезненным чувством.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах темшӗн савӑнӑҫлӑ туйӑм ҫумне темле йӳҫенкӗ тунсӑх хутшӑннӑ, Сергее е хура айлӑм тӑрӑх лавсем патнелле каякан Ирина курӑннӑ, вӑл: «Тата эпӗ вӗренес тетӗп» — тенине илтсе юлнӑ, е Виктор калани аса килнӗ: «Турбина тиесе килнӗ чухне паллашрӑмӑр эпир».

Но почему-то к радостным мыслям примешивалась горечь, и Сергей то видел серую ложбину и убегающую к обозу Ирину, слышал ее тихий голос: «А еще я хочу ехать учиться»; то вспоминал слова Виктора: «На перевозке турбины мы познакомились».

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Лӑплансан тин кӗрес терӗ, анчах темрен хӑранӑ туйӑм ӑна тата хытӑрах ярса илчӗ.

Хотел успокоиться, а потом войти, но волнение, похожее на страх, охватило его еще сильнее.

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тем тӑршшӗ тӑсӑлнӑ лавсем ҫине пӑхсан, каҫхи сасӑсене итлесен — чӗрере ҫав тери савӑнӑҫлӑ туйӑм ҫӗкленет, ҫеҫенхирти юрра илтсен ҫеҫ чӗре ҫавӑн пек савӑнӗ-и тен…

Посмотришь на эту растянувшуюся вереницу саней, прислушаешься к ночным звукам, — и в душе рождается такое отрадное чувство, которое может вызвать разве лишь песня, разгулявшаяся в степи…

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫав каҫ вӑл хӑйӗн станичникӗсене электричество ҫинчен ҫав тери ӑнланмалла та интереслӗ каласа пачӗ — ун чухнехи ҫав нихҫан курман туйӑм ӑна халӗ те хумхантарать…

В этот вечер он впервые так просто и, как ему казалось, интересно рассказывал своим станичникам об электричестве, — его и сейчас волновало какое-то еще не изведанное им чувство…

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней