Поиск

Шырав ĕçĕ:

пусма сăмах пирĕн базăра пур.

пусма (тĕпĕ: пусма) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вара вӑл сӗтел хушшине ларнӑ та, пилӗк минут хушшинче председатель ал пуснӑ пек ал пусма калама та ҫук лайӑх вӗреннӗ.
Тогда он засел за работу и в пять минут разучил подпись председателя как нельзя лучше.

4. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Вӑл пусма тӑрӑх чупса анчӗ те, комедин пӗрремӗш сценинче выляма чупса кӗрсе кайрӗ.
И сбежал по лесенке, чтобы играть первую сцену комедии.

Ҫӗнӗ пуканесен театрӗ малтанхи спектакльне кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Аялта, пусма вӗҫӗнче, чул площадка ҫинче Артемон ларать.
Внизу, там, где кончалась крутая лестница, на каменной площадке сидел Артемон.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пусма тӑрӑх аялтан ҫутӑ пайӑрки сарӑлса килчӗ.
Широкий луч света снизу ударил по лестнице.

Артемон сасартӑк, хӑйӗн суранӗсемпе выҫӑхнине манса кайса, Мальвинӑпа Пьерона тӳнтерсе ячӗ те, пусма картлашкисем тӑрӑх аялалла ҫавра ҫил пек вӗҫтерчӗ.
Мгновенно Артемон, забыв раны и голод, опрокинул Мальвину и Пьеро, чёрным вихрем кинулся вниз по ступенькам.

Стена ҫинче ташлаҫҫӗ ӗмӗлкесем, — Эпӗ нимӗнрен те хӑрамастӑп-ҫке, Питех чӑнкӑ пусма картлашкисем Мана хӑрушшӑн туйӑнмаҫҫӗ-ҫке.
Пляшут тени на стене — Ничего не страшно мне, Лестница пускай крута, Пусть опасна темнота.

Анчах ҫапах та вӑл ҫурта ҫутти пусма анса каякан тӗттӗм ҫӗре ҫутатма пултараймасть.
Но огонёк свечи не мог осветить темноты, куда спускалась лестница.

Карабас Барабас урса кайнӑ пек йӑваланнӑ вӑхӑтра малтан Буратино, ун хыҫӗнчен Мальвина, Пьеро, Артемон тата хыҫалтан Карло ашшӗ чӑнкӑ чул пусма тӑрӑх ҫӗр тӗпӗнчи шӑтӑкалла анчӗҫ.
Пока Карабас Барабас катался, как бешеный, и рвал на себе бороду, Буратино впереди, а за ним Мальвина, Пьеро, Артемон и — последним — папа Карло спускались по крутой каменной лестнице в подземелье.

Карабас Барабас хӑйне хӑй сухалӗнчен ярса илсе туртрӗ те, урайне йӑваланса кайса, пусма айӗнчи пӳлӗмре урса кайнӑ пек кускаласа макӑрма пуҫларӗ.
Карабас Барабас рванул себя за бороду, повалился на пол и начал реветь, выть и кататься, как бешеный, по пустой каморке под лестницей.

Карабас Барабас пусма айӗнчи пӳлӗме ҫӗмӗрсе кӗрет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пусма айӗнчи пӳлӗмре вараланчӑк бинтсемпе вучах ӳкерчӗкне тунӑ ҫурӑк пир татӑкӗ кӑна вырткалаҫҫӗ…
В каморке под лестницей валялись только грязные бинты и рваный холст с нарисованным очагом…

Алӑкӑн ҫӗрсе пӗтнӗ хӑмисем ҫӗмӗрӗлсе анчӗҫ те, тӑватӑ полицейски хӑйсен шашкисемпе чанкӑртаттарса, пусма айӗнчи пӳлӗме ҫӗмӗрсе кӗрсе кайрӗҫ.
Гнилые половинки дверей сорвались с петель, и четыре бравых полицейских, гремя саблями, с грохотом свалились в каморку под лестницей.

Пусма айӗнчи тӗттӗм пӳлӗм алӑкне уҫрӗ те, Артемона хулпуҫҫи ҫинчен антарса койка ҫине хучӗ, Буратинона, Пьерона тата Мальвинӑна хӑйӗн хӗвӗнчен кӑларса сӗтел ҫине юнашар лартрӗ.
Отпер дверь в полутёмную каморку под лестницей, снял с плеча Артемона, положил на койку, из-за пазухи вынул Буратино, Мальвину и Пьеро и посадил их рядышком на стул.

Буратино Карло ашшӗпе, Мальвинӑпа, Пьеропа тата Артемонпа пӗрле килне тавӑрӑнать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Ҫӑраҫҫи уҫакан алӑк хӑш ҫуртра, пусма айӗнчи хӑш пӳлӗмре? — терӗ.
— А в каком доме, в какой комнате под лестницей находится дверца, которую отпирает ключик?

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Эпӗ хулана кайӑп, пӗр ҫурта кӗрӗп, пусма айӗнчи пӗр пӳлӗме кӗрсе тӑрӑп…
Я пойду в город, я войду в один дом, я проникну в комнату под лестницей…

Унта, сӗтел ҫинче, Буратинона пырӗнчен ярса илчӗ те, ӑна шӑлӗсемпе тытса йӑвантарса ячӗ, урайне сиксе анчӗ те, Буратинона пусма айнелле, урай хӑмисем айне сӗтӗрсе кайрӗ…
И тут, на столе, она схватила Буратино за горло, повалила, держа его в зубах, соскочила на пол и поволокла под лестницу, в подполье.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хӑранипе вӑл, Буратинона хӑй хыҫӗнчен сӗтӗрсе пусма айнелле ӗмӗлке пек сирпӗннӗччӗ, анчах вӑл йывӑҫран тунӑ ача иккенне курчӗ те, — каялла ҫавӑрӑнса, урса кайнӑ пекех унӑн мӑйне кӑшласа татма пикенчӗ.
С испугу она, как тень, кинулась под лестницу, волоча Буратино, но увидела, что это всего-навсего деревянный мальчишка, — обернулась и с бешеной злобой набросилась, чтобы перегрызть ему горло.

Пӑхать Буратино, пусма айӗнчен, урай хӑмисем хушшинчен, пысӑк та хулӑн пуҫ курӑнчӗ.
Буратино увидел — из-под лестницы, из-под пола, показалась толстая голова.

Калаҫакан Шӑрчӑк тухса кайнӑ хыҫҫӑн, пусма айӗнчи пӳлӗмре Буратино пушшех салхулланса юлчӗ.
После случая с Говорящим Сверчком в каморке под лестницей стало совсем скучно.

Пусма айӗнчи пӳлӗме чупса тавӑрӑнчӗ те, Буратино пукан ури патне шаплатса ӳкрӗ.
Прибежав в каморку под лестницей, Буратино шлёпнулся на пол около ножки стула.

Калаҫакан шӑрчӑк Буратинона ӑслӑ канаш парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Карло пусма айӗнчи пӗр пӗчӗк пӳлӗмре пурӑннӑ.
Карло жил в каморке под лестницей.

Карло йывӑҫ пукане тӑвать те ӑна Буратино ят парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика