Поиск
Шырав ĕçĕ:
— Кӗпер патне чупса кайса килем-и? — ыйтрӗ вӑл, куҫӗсене савӑнӑҫлӑн ялкӑштарса.— Хочешь, добегу до моста? — предлагал он, задорно блестя глазами.
Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
Стенасем ҫинче хӗвел шевлисем савӑнӑҫлӑн сиксе выляҫҫӗ.
Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.
Ваҫҫук ун патне чупса пычӗ те, ӑна хулпуҫҫинчен ҫапса, савӑнӑҫлӑн каларӗ:Васек подбежал, хлопнул товарища по плечу и возбужденно сказал:
29 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Игнат савӑнӑҫлӑн хӗвӗнчен хӗрлӗ галстук туртса кӑларчӗ.
27 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Мазин, тӗттӗм тӳпенелле пӑхса, карӑнса илчӗ, савӑнӑҫлӑн мӑкӑртатрӗ; — Эх, пурнӑҫ!Мазин глядел в темное небо и, потягиваясь, радостно бормотал: — Эх, жизнь!
26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
— Генка! — савӑнӑҫлӑн пӑшӑлтатрӗ Петька.
26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Генка савӑнӑҫлӑн йӑл кулса илет.
24 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Ачасем вӗсене хирӗҫ савӑнӑҫлӑн кулса пӑхрӗҫ.
16 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
— Хӗрлӗ Ҫар тӑшмана хирӗҫ кайрӗ! — терӗ Валя Степанова савӑнӑҫлӑн.— Красная Армия пошла на врага! — торжественно сказала Валя Степанова.
16 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Курӑксем ҫил вӗрнипе чӳхенсессӗн, пӗтӗм улах та сулкаланса, ишсе пынӑ пек туйӑнать, кайӑксем савӑнӑҫлӑн юрлаҫҫӗ.Ветер колебал травы, и казалось, что луг качается и плывет, весело перекликались птицы.
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Ну, ут! — кӑшкӑрчӗ вӑл савӑнӑҫлӑн, юлташӗн питӗнчен пӑхса, ӑна сылтӑм аллипе ярса тытса.А ну, иди! — заглядывая товарищу в лицо и обхватив его правой рукой, возбужденно кричал он.
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Николай Григорьевич юлташӗн ӑшӑ аллине хӑй аллинчен ямасӑр телейлӗн, савӑнӑҫлӑн кулса илчӗ.Николай Григорьевич счастливо смеялся, не выпуская большой теплой руки друга.
13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Генкӑн хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ пичӗ ҫинче хӑмӑр куҫӗсем савӑнӑҫлӑн ялкӑшса тӑраҫҫӗ, сахӑр пек шурӑ шӑлӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.На свежем, загорелом лице Генки задорно блестели карие глаза и белые, как сахар, зубы.
7 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Ачасем пӑру ҫине аякран савӑнӑҫлӑн та ачашшӑн пӑхса тӑчӗҫ.
6 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Степан Ильич савӑнӑҫлӑн кулкаласа, пуҫне витерен кӑларса пӑхрӗ.
6 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Генка, кӗнекене ачашшӑн шӑлса илсе, пиҫиххи хушшине чикрӗ те савӑнӑҫлӑн: — Лысенко мана ҫавӑнта вӗренме ярать те ӗнтӗ! — тесе хучӗ.
5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Куҫӗсем епле! — терӗ Генка савӑнӑҫлӑн, пӗшкӗнсе пӗр ывӑҫ курӑк татса парса:Глазищи-то какие! — с восторгом сказал он и, нагнувшись, сорвал пучок свежей травы.
5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Шӑршласа пӑхӑр-ха, Сергей Николаевич! — Малютин савӑнӑҫлӑн учителе типнӗ пӗтнӗк тыттарчӗ.Понюхайте, Сергей Николаевич! — протягивая засохший стебель мяты учителю, радовался Малютин.
2 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
— Мӗн, вӑрҫаҫҫӗ-им-ха сире хӗрачасем? — кулса илчӗ Сергей Николаевич, вара савӑнӑҫлӑн утӑ купи ҫине пырса ларчӗ.
2 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Ача-пӑчасем пӗр ҫӗре пуҫтарӑннӑ та йӗри-тавралла савӑнӑҫлӑн пӑхкаласа тӑраҫҫӗ.
1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.