Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

калани сăмах пирĕн базăра пур.
калани (тĕпĕ: калани) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Попов ҫапла калани мана пушшех тӗлӗнтерсе пӑрахрӗ.

Слова моего спутника озадачили меня еще больше.

Тундрӑра // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 165–178 с.

Систерсе калани ыттисене курӑнса парне йышӑнакан ҫын кӑмӑлне ан пӑстӑр.

Намек должен быть скрыт от других и не оскорблять чувств получившего подарок.

Кама мӗн парнелемелле? // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Тав туса е сунса каланӑ сӑмах пит кӗске пулма пултарать, анчах ӑна чӗререн калани туйӑнтӑр.

Благодарственная речь может быть совсем короткой, главное в ней — сердечность.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сунӑм сӑмахӗ калани.

Застольные речи.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вӗҫӗмсӗрех черкке шаккани е черкке ҫӗклесе сӑмах калани йӑлӑхтарса ҫитерет, ҫавӑнпа унпа иртӗхме юрамасть.

А вообще не стоит злоупотреблять чоканием и навязчивыми тостами.

Ӗҫмеллисем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӗртӑвансем нумаййӑн пулсан, вӗсен ятне калани аван, сӑмахран: «Манӑн йӑмӑк (е аппа) Анна Владимировна» е «Манӑн шӑллӑм Арсений» т. ыт. те.

Если же у представляемого есть еще братья или сестры, то для ясности можно добавить имя, таким образом; «моя сестра Анна Владимировна» или «мой брат Арсений».

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ют ҫын сӑмахӗсене, е ӑҫта та пулин вуланӑ, е илтнӗ шухӑша, цитатӑсене, ҫивӗч сӑмахсене хӑвӑн шухӑшусем пек туса калани аван мар.

Рядиться в чужие перья безвкусно: где-то вычитанные или от кого-то слышанные мысли, цитаты и остроты не выдают за свои.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кун пек пӗр-пӗрне хӑйсем кӑна чухне, ҫакӑн пек калани тепӗр ҫынна килӗшнӗ чухне кӑна чӗнме юрать.

Такие слова можно употреблять только интимно, да и то лишь в том случае, если они приятны тому, к кому обращены.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ют ҫынсем ҫинчен анчах мар, ашшӗ-амӑшӗ е йӑмӑкӗ, шӑллӗ е пиччӗшӗ ҫинчен те «вӑл» тесе калани илемсӗр.

Не только по отношению к посторонним, но и об отце, матери и даже сестре или брате нельзя разрешать говорить «он» и «она».

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хушамат хыҫҫӑн «юлташ» сӑмаха хушса калани питӗ сӑпайлӑ.

Перед фамилией вежливо всегда употреблять слово «товарищ».

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

«Малалла иртӗр!!!» — тесе ҫурӑм хыҫӗнче хӑйӑлти сасӑпа хыттӑн хушса калани пире хӑшпӗр чухне шартах сиктерет.

«Проходите вперед!!!» — слышится за спиной хриплый, грубый и повелительный возглас, заставляющий вздрогнуть и причиняющий почти физическую боль.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫынна час-часах мӗн калани мар, мӗнле калани кӳрентерме пултарать.

Часто оскорбительными бывают не слова, а тон.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Мӗнле сасӑпа калани, алӑпа мӗнле сулкалани е кӗлеткене мӗнле тытни пекех, ҫынра тӗрлӗ туйӑмсем ҫуратать.

Тон в разговоре значит столько же, сколько жесты и позы в манере держаться.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Мӗнле сасӑпа, мӗнле интонаципе калани пысӑк вырӑн йышӑнать.

В тоне разговора отражаются оттенки эмоционального и волевого воздействия.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

«Ют ҫӗршыв ҫыннисем пек» уҫӑ сасӑсене тӑсса калани, сӑмахсене сӑмса витӗр калама тӑрӑшни питӗ хитре мар.

Некрасив и прозрачен в своей манерности жеманный разговор, в котором, например, стараются растянуть «по-иностранному» гласные, произносят слова через нос и т. д.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫамрӑксем патне ҫырнӑ ҫырура И. П. Павлов академик ҫапла калани пур:

Академик Павлов в своем письме к молодежи писал:

Лайӑх енӗсем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хирӗҫлесе калани тӗрӗс, объективлӑ пулмалла тата коммунизмла моралӗн принципӗсемпе килӗшсе тӑмалла.

Критика должна быть объективной и соответствовать принципам коммунистической морали.

Лайӑх енӗсем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хирӗҫлесе калани тӗрӗс пулсан кӑна, ҫак тӗллев пурнӑҫланма пултарать.

Стремясь к этому, критика должна быть объективна — только так можно достичь цели.

Лайӑх енӗсем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

— Зоя, эсӗ Владимир Ильич Виҫҫӗмӗш съездра мӗн калани ҫинчен ху чи малтан илтнине астӑватӑн-и? — ыйтрӑм эпӗ, вӑл ответлеме пултараймасса ӗненсе.

— Зоя, а ты не помнишь, когда ты в первый раз услышала о том, что говорил Владимир Ильич на Третьем съезде? — спросила я, почти уверенная, что она не сумеет ответить.

«Хӑех паллӑ…» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Шура ҫилӗллӗн те хыттӑн калани шӳтлени пулать ӗнтӗ, анчах вӑл шӳтленинче чӑнахах кӳренни те палӑрать.

Шура чуть-чуть играет: его сердитый, грозный тон, конечно, шутка, но в этой шутке невольно сквозит и настоящая обида.

Пӗр-пӗччен чухне // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней