Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫерҫисем (тĕпĕ: ҫерҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл апатран юлнӑ ҫӑкӑрпа кайӑксене ҫитернине те, сӗтел ҫинчи турилккисем хушшипе ҫерҫисем, хӑш чухне тата кураксем ҫӳренине кулса пӑхнине те, пахчаҫӑн пӗчӗк ывӑлне пуҫӗнчен ачашланине те, чечексене юратнине те куртӑмӑр эпир.
Мы видели, как он кормил птиц остатками хлеба, улыбался, как воробьи, а иногда и грачи, ходили между тарелками по столу, как гладил по голове маленького сына огородника, как обожал цветы.

Саид философ // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Анчах ҫерҫисем аяккалла, садсене, парксене вӗҫсе кайма пултараҫҫӗ, вӗсен унта та апат пур.
Но воробьи полетят в сторону, в сады и парки и будут сыты.

Кайӑксемпе ачасем // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Лашасем чарнӑ вырӑна ҫерҫисем пуҫтарӑнаҫҫӗ, ачасем те ҫавӑнта пысӑк подноссемпе чупса ҫитеҫҫӗ.
Воробьи бросаются к лошадиной стоянке и к ней же бросаются и детишки с большими легкими подносами.

Вӗсем, чӑнласах та, пахчаҫӑ йӗри-тавра сиккелекен чӑн-чӑн ҫерҫисем евӗрлӗ.
Они похожи именно на воробьев, прыгающих вокруг садовников.

Европееца курсан, вӗсем, пахчаҫӑ патне ҫерҫисем сырӑннӑ пек, сирӗн паталла чупаҫҫӗ, вӗсен пӗчӗк тутисем ялан пӗр сӑмах: Бакшиш! Бакшиш! Рупи! Рупи! тесе кӑшкӑраҫҫӗ.
При виде европейца они, как воробьи на садовника, бросаются к вам, и их маленькие рты кричат одно слово: «Бакшиш! Бакшиш! Рупия! Рупия!»

Карачи урамӗсем тӑрӑх, ҫак ҫерҫисем евӗр, ача-пӑчасем ушкӑн-ушкӑнӑн чупса иртеҫҫӗ.
По улицам Карачи, напоминая этих воробьев, пробегают стайки детей.

Кусем пирӗн енчи ҫерҫисем евӗрлех, анчах ытла пуҫтахскерсем, вӗсем пахчаҫӑсен хулпуҫийӗсем ҫине пыра-пыра лараҫҫӗ, тӑпра тултарса ҫитермен чӳлмек ӑшне кӗре-кӗре тухаҫҫӗ Пахчаҫӑсем вӗсем ҫине ҫаврӑнса та пӑхмаҫҫӗ.
Эти воробьи, очень похожие на наших, доходили до такой дерзости, что садились на плечи садовникам и заглядывали в горшки, еще не наполненные землей. Садовники не обращали на них никакого внимания.

Ҫерҫисем тӑпра ҫинче чакаланаҫҫӗ, пӗр чӳлмек ҫинчен теприн ҫине сике-сике лараҫҫӗ, пахчаҫӑсен ал айӗнченех вӗҫсе хӑма ҫине пырса лараҫҫӗ, унтан, курӑк ҫине анса, тӗкӗсене тасатаҫҫӗ.
Они разрывали землю, перескакивали с горшка на горшок, прямо из-под рук садовников взлетали на доску, с нее перелетали на траву, чистили клювы, перышки, отряхивались.

Ҫак хӑлатсем ула кураксем ҫине те, ҫерҫисем ҫине те, чакаксем ҫине те, попугайсем ҫине те тапӑнмарӗҫ.
Эти коршуны не бросались ни на ворон, ни на воробьев, ни на сорок, ни на попугайчиков.

— Ха, епле уҫӑ кӑмӑллӑ вӑл!.. — кулнӑ ытти ҫерҫисем.
— Тоже расщедрился! — смеялись другие воробьи.

II // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 19–29 с.

Анчах халӗ ир вӗт, сенкер тӳпере хӗвел йӑлтӑртатать, заводри ҫерҫисем ҫуркуннехи пек шавлӑн чӗвӗлтетеҫҫӗ.
А сейчас же утро, в голубом небе светит солнце, заводские воробьи весело щебечут как весной.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Заводра пур ҫӗрте те тутӑх кӑна: ҫӗр, тимӗр, трубасем; ҫерҫисем те пулин пӗтӗмпех тутӑхпа витӗннӗ.
Все на заводе было покрыто ржавчиной: земля, железо, трубы, даже воробьи.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпӗ чӳречене уҫрӑм та, ҫерҫисем ҫийӗнчех вӗҫсе тухса кайрӗҫ.
Я приоткрыл окошко и по одному стал выпускать взлохмаченных воробьев.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫерҫисем кӗпе айӗнче чӑтма ҫук ҫатӑлтатаҫҫӗ, ҫуначӗсемпе ман ӳте кӑтӑклаҫҫӗ, эпӗ вара, Васькӑна хаваслантарма тӑрӑшса, каҫса кайсах култӑм.
Воробьи бились под рубашкой, щекотали тело крыльями, а я смеялся, стараясь развеселить Ваську.

Хуппине кӑшт кассассӑнах, кукӑль ӑшӗнчен ӗҫкӗри ҫынсен хисепӗ чухлӗ ҫерҫисем вӗҫсе тухрӗҫ.
Из пирога, едва он был надрезан, вылетела стайка воробьев, по числу пирующих.

VII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ҫерҫисем унта авӑ мӗн чухлӗ сӑхса пӗтернӗ, вӑл пур — икӗ ҫырлине шеллет!..
Там воробьи вон сколько поклевали, а ему двух штучек жалко!..

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Вӗсем ҫерҫисем.
— То воробьи.

Ҫерҫисем ытларах сӑхса пӑсса пӗтернӗ…
У тебя воробьи больше поклевали…

— Мӗн шӑплантӑр, ҫерҫисем? — ыйтать Ефим Кондратьевич.
— Что притихли, воробьи? — спрашивает Ефим Кондратьевич.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Хӑш-пӗр ҫӗрте, ҫара ҫерҫисем тейӗн — аялалла-ҫӳлелле ҫунатлӑ кӳлепесем вӗҫе-вӗҫе анаҫҫӗ те ҫӗкленеҫҫӗ.
Кое где, как летучие мыши, вверх — вниз, пролетали крылатые фигуры.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика