Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пуҫҫинчен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хул пуҫҫинчен ал лаппичченех — ӳт илнӗ мускулсем: упа урин парни.

От плеча до кисти тянулись обрывки сросшихся мускулов — подарок медвежьей лапы.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

— Ак ӗнтӗ тата — тӳрех ӗнселемелле! — терӗ те Ластон старике хул пуҫҫинчен тараватлӑн ҫатлаттарчӗ.

— Ну вот, сразу в шею! — отозвался Ластон, добродушно хлопая старика по плечу.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

— Ну, питех те вӑйлӑ тӑрантартӑн эсӗ мана хӑвӑн шӑккалатупа! — кӑшкӑрса ячӗ Гленау; вӑл чӳрече каррисене уҫрӗ, унтан Спринга сарлака хул пуҫҫинчен ҫатлаттарчӗ.

— Ну, здорово же ты меня кормил своим шоколадом! — вскричал Гленау, открывая ставни и хлопая затем Спринга по широким плечам.

Гленац няньки // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 387–391 с.

Анни аллипе упӑшкин хул пуҫҫинчен тӗршӗнчӗ, ун ҫине ҫав тери ӑшшӑн, тап-тасан пӑхать; унтан куҫӗсене хӑна ҫине куҫарчӗ, ӑна та ҫав пӗлтерӗшпех тӗсерӗ.

Анни положила руку на плечо мужа и взглянула на него самый большим, самым теплым и чистым взглядом своим, затем перевела взгляд на гостя, не изменив выражения.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Унӑн пичӗ Гноршӑн ытла та кӗретӗн курӑнать, вун-вун хут пысӑкрах пек; Гнор ӑна хул пуҫҫинчен тытрӗ, хӑйне пачах туймасӑр темӗн калать, калать… мӗн — тӳрех манчӗ; хӑйӗн сӑмахӗсен сасси ӑна тискеррӗн те вӑйсӑррӑн туйӑнать; вара вӑл тахҫантанпах кӗтекен телейӗ килсе ҫитнипе кӑшкӑрса ячӗ, ҫак телейӗн туйӑнми, суккӑрла, ӗсӗклекен ачашлӑхӗнче Кармен урисем патне пӗшкӗнчӗ те вӗсене чӗтрекен, асапланса ҫитнӗ аллисемпе кӗвӗҫӳллӗн, ункӑ туса ытамларӗ.

Ее лицо выделилось и удесятерилось Гнору; он взял ее за плечи, не помня себя, забыв, что сказал; звук собственного голоса казался ему диким и слабым, и с криком, с невыразимым отчаянием счастья, берущего глухо и слепо первую, еще тягостную от рыданий ласку, он склонился к ногам Кармен, обнимая их ревнивым кольцом вздрагивающих измученных рук.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Роз, Гнор хыҫӗнче тӑраканскер, ӑна хул пуҫҫинчен ҫирӗппӗн ярса тытрӗ, унтан кӗсйинчен сӑмса тутри кӑларчӗ те хӑлхана ҫурасла шӑнкарчӗ; вӑл хавасланса кайрӗ.

Роз, стоявший позади Гнора, крепко хватил его по плечу и, вытащив из кармана платок, пронзительно высморкался; он был в восторге.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Хурарах тӗксӗм тӗслӗ ҫӳҫе хул пуҫҫинчен аяларах выртать.

Волосы темного цвета падали ниже плеч.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Пеме кирлӗ мар, — Энниок пӑшалне хул пуҫҫинчен ҫакрӗ.

— Стрелять не стоит, — Энниок вскинул ружье на плечо.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Унтан вӗсем иккӗшӗ те кимӗ ӑшӗнче ҫухалчӗҫ; темиҫе минутран кимӗ ту хысакӗ патнелле куҫрӗ, кӗҫех ҫав моряках мостик ҫине пӗччен тухрӗ: хул пуҫҫинчен хутаҫ ҫакнӑ, аллинче туя.

Затем оба они скрылись внутрь лодки; через несколько минут она продвинулась к скале, и тот же моряк вышел на мостик один, с сумкой за плечами и палкой в руке.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Вӗсем масартан тухнӑ чухне, — Пьер вӑй ҫукран сулланса, хӗрӗн хул пуҫҫинчен тӗршӗнсе пырать, — хӗвел йӑлкӑшса ҫутататчӗ.

Когда они уходили с кладбища и Пьер, шатаясь, опирался о плечо девушки, над кладбищем ярко горело солнце.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Икӗ хут ҫамрӑкланнӑ старик хыпалансах тетелне пуҫтарчӗ, ӑна сумккипе тата вӑлтисемпе пӗрле хул пуҫҫинчен ҫакса ячӗ те тӗм хыҫнелле йӑпӑр-япӑр вирхӗнчӗ.

Старик, помолодев вдвое, поспешно свернул сеть, взвалил ее с сумкой и удочками на плечо и бойко прыгнул в кусты.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Кӑвак чечеклӗ сӑрӑ шлепке, ҫула тухмашкӑн тӑхӑнмалли йӳнӗ пальто, хупӑ ҫухаваллӑ ҫавнашкалах кӗпе, хул пуҫҫинчен ҫакса янӑ кивӗ сумкка ҫамрӑк хӗре ӗҫченлӗх сӗмӗ кӗртеҫҫӗ, хӑй вӑл ҫакна, паллах, асӑрхамасть.

Серая шляпа с голубыми цветами, дорожное простое пальто, такое же, с глухим воротником, платье и потертая сумочка, висевшая через плечо, придавали молодой особе оттенок деловитости, чего она, конечно, не замечала.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӑл аллине тӑсрӗ те штурмана хул пуҫҫинчен перӗнчӗ.

Он протянул руку, коснувшись плеча штурмана.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Анчах та вилӗм, кунта пухӑннисене хул пуҫҫинчен пӗрре ҫеҫ мар ҫапнӑскер, халӗ те питех хумхантармасть: хӑйсене чараксӑр тыткалаҫҫӗ, харкашаҫҫӗ, саклат хурса тавлашаҫҫӗ — Пэдран ирччен шӑршӑ кӗме пуҫлать-и е ҫук-и?

Но смерть, столько раз хлопавшая по плечу всех присутствовавших, производила и теперь слабое впечатление: держались развязно, спорили, бились о заклад — пропахнет ли Пэд к утру или удержится.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Манӑн шухӑшӑмпа, — терӗ кок йӗкӗте хул пуҫҫинчен кӑмӑллӑн ҫатлаттарса, — эсӗ, хитре ултавҫӑ, кунта пачах та хисепрен тухмашкӑн пит ешӗлех мар ӗнтӗ.

— Положим, — сказал кок, хлопая по плечу юношу, — ты не так уж зелен, красивый мошенник, чтобы быть здесь совсем в загоне.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн Лонгрен апатланчӗ, хӗрне ҫупӑрласа хыттӑн чуп турӗ те — кутамккине хул пуҫҫинчен ҫакса хула ҫулӗ ҫине тухрӗ.

После этого Лонгрен поел, крепко поцеловал девушку и, вскинув мешок за плечи, вышел на городскую дорогу.

VI. Ассоль пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Шурӑ ҫинчи кӗрен чечеклӗ йӳнӗ муслин кӗпе тӑхӑннӑ, хул пуҫҫинчен тӗксӗм пурҫӑн тутӑр уртса янӑ.

На ее плечах лежала серая шелковая косынка.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

«Эпӗ сана акӑ мӗн каласшӑн, — тет те вӑл мана хул пуҫҫинчен чиркӳ тӑрринчи шӑна пек ярса тытать, — манӑн ӗҫ кичем мар, анчах яланах хӑйне евӗрлӗ япала ӑсласа тупас килет.

 — «Я тебе что скажу, — говорит она и держится за мое плечо, как муха за колокольню, — моя работа не скучная, только все хочется придумать особенное.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

— Кунта пулӑ тытатпӑр, — терӗ Грэй кӗсменҫе хул пуҫҫинчен кӑмӑллӑн ҫапса.

— Здесь будем ловить рыбу, — сказал Грэй, хлопая гребца по плечу.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Чӗнтӗрлӗ тутӑр ӑшне пуҫтарса чикнӗ хурарах ҫӑра ҫӳҫӗ хул пуҫҫинчен лексе арпашнӑ.

Ее темные густые волосы, забранные в кружевную косынку, сбились, касаясь плеч.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней