Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

вӑйсӑррӑн сăмах пирĕн базăра пур.
вӑйсӑррӑн (тĕпĕ: вӑйсӑррӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Питех те вӑйсӑррӑн, хӑлхара янӑранӑн — инҫетри тӗлӗнмеллерех сасӑсене илтетӗп те, тимлӗхе кӑштах хухтаратӑп та — уҫӑмлах мар ҫак сасӑ мӗлкисем кӑварсен ҫатӑртатӑвне е тӑкӑнакан тӑпра чашӑлтатӑвне куҫаҫҫӗ.

Казалось, что очень слабо, похоже на звон в ушах, различаю я далекие и странные звуки, но стоило ослабить внимание, как эти смутные звуковые призраки переходили в потрескивание углей или шелест осыпающейся земли.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Сасӑ ҫав тери вӑйсӑррӑн илтӗнет, ылтӑнран шухӑш килти тӑват ураллисем ҫине ӑнсӑрт уйлану шайӗнче ҫеҫ куҫаять ахӑр.

Звуки были так слабы, что лишь бессознательно могли повернуть мысль от золота к домашним четвероногим.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Чирлӗскер кӑштахран вӑйсӑррӑн калаҫма пикенчӗ.

Больной, помедлив, сказал:

III. Сив чир // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Нимӗн те тӑваймастӑн, — хул пуҫҫисене вӑйсӑррӑн хускаткаласа ҫухӑрашать Лемарен.

— Нечего делать, — сказал, бессильно поводя плечами, Лемарен.

X // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пенине илтсе карчӑк ҫухалнӑ, урайӗнче, чӳрече патӗнче, ыратнӑран йынӑшса Матиа вӑйсӑррӑн упаленет.

Старуха исчезла, услыхав выстрелы; на полу у окна, болезненно, с трудом двигаясь, стонал Матиа.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 305–313 с.

Стомадорӑн таса кӑмӑлӗ халӗ Консуэлӑна пӗтӗмпех, туллин ӑнланмалла, ҫавӑнпа та хӑйне евӗрлӗ, хӑрушӑ ӗҫ-пуҫа пула самаях аптӑраса вӑл ҫапах та хунар вӑйсӑррӑн ҫутатакан ансӑр шахтӑна хӑюллӑн тинкерчӗ те сӑмах хушрӗ:

Добросовестность Стомадора была теперь вполне ясна Консуэло, поэтому, хотя и с стеснением, вызываемым необычностью опасного происшествия, она все же храбро заглянула в слабо освещенную фонарем узкую шахту, сказав:

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Питӗ тимлӗн тинкерсен ҫеҫ вӗсем вӑйсӑррӑн сывланине, мӑйӗсем ҫинче юн тымарӗсем ҫӗклене-ҫӗклене хутланнине асӑрхаятӑн.

Лишь пристально вглядываясь, можно было заметить, что они слабо дышат, а на шеях их вздуваются и опадают вены.

ХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Ну, мӗскер? — чавсаланса вӑйсӑррӑн ыйтрӗ Хонс.

— Ну, что? — слабо простонал Хонс, приподымаясь на локте.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

Горизонтран леререх тупӑ сасси пӗр вӗҫӗмсӗр илтӗнет; вӑйсӑррӑн шартлатакан сасӑ ҫак самантсенче чарӑна-чарӑна урасем патнех куҫса килнӗн туйӑнать.

Непрерывно падали за горизонтом тяжелые пушечные удары; и тогда, казалось, к ногам, остановясь, подкатывается чуть слышный толчок.

Хушу — ҫар валли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 81–84 с.

Унӑн пичӗ Гноршӑн ытла та кӗретӗн курӑнать, вун-вун хут пысӑкрах пек; Гнор ӑна хул пуҫҫинчен тытрӗ, хӑйне пачах туймасӑр темӗн калать, калать… мӗн — тӳрех манчӗ; хӑйӗн сӑмахӗсен сасси ӑна тискеррӗн те вӑйсӑррӑн туйӑнать; вара вӑл тахҫантанпах кӗтекен телейӗ килсе ҫитнипе кӑшкӑрса ячӗ, ҫак телейӗн туйӑнми, суккӑрла, ӗсӗклекен ачашлӑхӗнче Кармен урисем патне пӗшкӗнчӗ те вӗсене чӗтрекен, асапланса ҫитнӗ аллисемпе кӗвӗҫӳллӗн, ункӑ туса ытамларӗ.

Ее лицо выделилось и удесятерилось Гнору; он взял ее за плечи, не помня себя, забыв, что сказал; звук собственного голоса казался ему диким и слабым, и с криком, с невыразимым отчаянием счастья, берущего глухо и слепо первую, еще тягостную от рыданий ласку, он склонился к ногам Кармен, обнимая их ревнивым кольцом вздрагивающих измученных рук.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Суринэ вӑйсӑррӑн, йывӑррӑн пусӑрӑнса выртать.

Суринэ лежала, замирая в тяжком бессилии.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Иртсе кайнӑ вӑхӑт пирки салхуллӑн уйланса ларакан Нок шартах сикрӗ те тимлӗн итлерӗ: кӗсменсем шыва вӑйсӑррӑн, аптӑравлӑн, ылмаш-тӗлмеш лексе ҫапӑнаҫҫӗ, кимӗ малалла куҫни пачах сисӗнмест.

Нок, мрачно думавший о жестоком прошлом, встрепенулся и прислушался: весла ударяли вразброд, слабыми, растерянными всплесками, почти не двигая лодку.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Тӗттӗмлех тӗлӗнмелле эрешсем акать, ун тӗпӗнче сӑрӑ, кӑвак пӑнчӑсем кумаҫҫӗ; хунарӑн хӗрлӗ ҫути курӑнман уҫлӑхӑн йывӑрлӑхне, тӗттӗмлӗхне вӑйсӑррӑн ҫутатать; ҫурма ҫутӑ, чикӗсӗр тата хӑрушӑ шывра асар-писер сӑнарсем кӗшӗлтетеҫҫӗ.

Мрак сеял таинственные узоры, серые, седые пятна маячили в его глубине; рыжий свет фонаря бессильно отражал тьму и тяжесть невидимого пространства; нелепые образы толпились в полуосвещенной воде, безграничной и жуткой.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Хӑйӗнчен икӗ утӑмра выртакан кашкӑрсене пӑхса илсен, вӑл халь ҫав тери ывӑннӑ кӑна мар, халран кайнине туйса илчӗ, сухӑрлӑ йывӑҫ вулли ҫине вӑйсӑррӑн лак! ларчӗ.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Эс, Ванькка, пирӗншӗн ан пӑшӑрхан, йӑмӑкна пӑх, — вӑйсӑррӑн хирӗҫлерӗ Матви.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Эсӗ мӗншӗн халӗ те тармастӑн? — вӑйсӑррӑн кӑшкӑрчӗ ӑна тӑна кӗнӗ Давид.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Курӑк нӳрлӗ, — кӗлеткине вӑйсӑррӑн хускатса йынӑшрӗ Блемер, — ӑнланатӑн-и эсӗ, вилетӗп эпӗ!

— Трава сырая, — простонал Блемер, бессильно двигаясь телом, — я умру, понимаешь ли ты?

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Чирлӗ ҫынла вӑйсӑррӑн кулса Тарт матрос умне кукленчӗ, унӑн пӑчӑртаннӑ пӳрнисен хушшинчен тӑпӑлтарнӑ курӑка туртса кӑларчӗ.

Тарт, болезненно улыбаясь, присел возле матроса и вытащил из его стиснутых пальцев судорожно вырванную траву.

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Кӑвайт вӑйсӑррӑн ҫатӑртатать, чашлатать, пӑшалӑн яка хурҫи ҫинче ҫулӑм ҫути авкаланать, Тарт куҫӗсене шуранка вӗри ҫапать.

Огонь вяло потрескивал, шипел, змеился в гладкой стали ружья и бледным жаром падал в глаза Тарта.

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Куҫӗсем темӗнле тӗлӗнмеллерех, хӑйӗнни пек мар сӑна куҫма, мӑйӑхӗ айӗнче тути вӑйсӑррӑн палӑракан йӑваш кулӑпа ҫиҫме пуҫланӑччӗ ӗнтӗ, анчах Грэй хӑйне алла илчӗ те ахӑлтатса кулса ячӗ, вара Пантена ылмаштарма тухрӗ.

Уже глаза Грэя начали принимать несвойственное им странное выражение, а губы под усами складываться в слабую, кроткую улыбку, как, опомнившись, он расхохотался и вышел сменить Пантена.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней