Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Лукерья (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юнашар Лукерья тӑрать.

Рядом стояла Лукерья.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Лукерья йӗрсе ячӗ.

Лукерья заплакала.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Лукерья тӗттӗмре хыпашлакаланӑ хыҫҫӑн ун ҫумне ларчӗ.

Лукерья нашарила ее в темноте и села рядом.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Ну, мӗн-ха эсӗ, Лукерья!

— Ну, чего ты, Лукерья?

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫӗмелсем тунӑ ҫӗрте Лукерья ашшӗ, Игнат Лобов, ертсе пырать.

На скирдовке снопов командовал отец Лукерьи — Игнат Лобов.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫак хӗрӗн хулпуҫҫийӗ урлӑ, Лукерья Лобова хӗрӗн, Дашӑн шурса кайнӑ сӑнарӗ курӑнать.

Из-за плеча этой девушки виднелось посеревшее лицо Даши, дочери Лукерьи Лобовой.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Лукерья тин ҫеҫ Марфа Силовӑпа ҫакӑн ҫинчен манпа калаҫрӗ.

 — Только что Лукерья да Марфа Силова об этом со мной разговор вели.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Лукерья, Марфа, икерче астӑвӑр-ха, — тесе савӑнӑҫлӑн ыйтрӗ те вӑл, ҫатма аврине кӗтессе тӑратса, малти пӳлӗме чупса тухрӗ.

— Лукерья, Марфа, поглядите, милые, за лепешками, — попросила она радостно дрогнувшим голосом и, приткнув в уголок цапельник, побежала в горницу.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Лукерья йӑл кулса илчӗ.

Лукерья улыбнулась.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна ҫатмине йӑлкӑшса тӑракан кӑмрӑк ҫине тӗртсе, Лукерья енне ҫаврӑнчӗ, хӗвел ҫинче хуралса кайнӑ аллисене саппунӗпе шӑлса илнӗ хыҫҫӑн малалла тӑсрӗ.

Толкнув сковородку на красные угли, Василиса Прокофьевна обернулась к Лукерье, вытерла руки о фартук и вытянула их перед собой — жилистые, потемневшие от солнца и пыли.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Лукерья, пӗрре Василиса Прокофьевна ҫине, тепре Марфа ҫине пӑхса, нумаййи ҫинчен, ӑнса пулнӑ тырра пухса кӗртме арҫынсемпе комбайнсемсӗр йывӑр пуласси ҫинчен кулянса калаҫать.

Взглядывая то на Василису Прокофьевну, то на Марфу, Лукерья с тоской в голосе говорила, что работы много, а толку мало: без мужиков и комбайнов с такими хлебами не управиться.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Алӑк патӗнче Волгинӑсен кӳрши — Лукерья Лобова тӑрать.

У порога стояла Лукерья Лобова — соседка Волгиных.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Халӗ вӑл ӑйӑрпа Каргин пӑтхарунжийӗ ҫӳрет, — йӗркипе каласа кӑтартрӗ Лукерья.

— Теперь на этом жеребце каргиновский подфорунжий ездит, — размеренно повествовала Лукерья.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лукерья пӑшӑлтатса калаҫа пуҫларӗ:

— Лукерья перешла на шепот:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Урӑхран турӑ ан кӑтарттӑр, ан пӳртӗр… — нӗшӗкле-нӗшӗкле кала пуҫларӗ Лукерья, питҫӑмартисене таса мар пир саппун аркипе шӑлкаласа.

Не дай и не приведи… — начала причитать Лукерья, вытирая щеки грязной холстинной завеской.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий лашине кӑкарчӗ, Лукерья мӗн те пулин каласса чӑтӑмлӑн кӗтрӗ.

Григорий привязал коня, терпеливо выжидал.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Паллаймастӑн-и, Лукерья инке? — ыйтрӗ Григорий йӗнер ҫинчен аннӑ май.

— Не угадаешь, тетка Лукерья? — спешиваясь спросил Григорий.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ватӑлса кайнӑ Лукерья крыльца ҫине ҫарран кӑштӑртатса тухрӗ; куҫне хӗвелпе хӗскелесе, чылайччен Григорий ҫине тинкерсе тӑчӗ.

Постаревшая Лукерья, шаркая босыми ногами, вышла на крыльцо; щурясь от солнца, долго всматривалась в Григория.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лукерья, апат тутлӑрах пӗҫерсе ҫитерес тесе, ларма-тӑма пӗлмерӗ, калама ҫук селӗм тутӑллӑ соуссемпе подливкӑсем шутласа тупас тӗлӗшпе вӑл ӗнтӗ хӑйӗнчен хӑй ирттерчӗ.

Лукерья из кожи лезла, чтобы лучше сготовить обед, и превосходила самое себя в изобретении отменно приятных вкусу соусов и подливок.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нектов халӗ те хусах ҫӳрет пулсан, ҫавӑншӑн пуринчен те ытларах Иван Агафонов старостӑ явап тытӗ, ҫавӑнпа та хусаха Агафоновӑн Лукерья ятлӑ хӗрне пама хушатӑп, ҫакна тума 15 кун паратӑп».

«Раз Нектов до сей поры бобыль, — писал Суворов, — то главный ответчик староста Иван Агафонов, а посему повелеваю оженить того бобыля на Агафоновой дочке Лукерье и даю на тот случай сроку 15 ден».

Хусах // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней