Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Илюш (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Кӑмӑлне кайни масарӗ, кӑтӑкласа вӗлересшӗн пулнӑ вӑл, вӗсем ҫавӑн пек, тет, вӗсен аллине ҫын пырса лексен, виличчен кӑтӑклаҫҫӗ, тет, — терӗ Илюш.

— Как же! Защекотать она его хотела, вот что она хотела. Это ихнее дело, этих русалок-то.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

— Каласа пар-ха, Илюш, мӗнле илтрӗн эсӗ хӗртсурта? — тет каллех Федя.

— Ну, так как же ты его слышал? — спросил Федя.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

— Эпир пиччепе иксӗмӗр те фабрикӑра ӗҫлетпӗр, — тет Илюш.

— Как же, ходим. Мы с братом, с Авдюшкой, в лисовщиках состоим.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

— Ҫук, курман, ӑна курма та ҫук, — тет Илюш аран илтӗнмелле хӑйӑлтатакан сассипе, — эпӗ ӑна куртӑм, илтнӗ…

— Нет, я его не видал, да его и видеть нельзя, — отвечал Ильюша сиплым и слабым голосом, звук которого как нельзя более соответствовал выражению его лица, — а слышал…

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Илюш, Костяпа юнашар, ҫавӑн пекех куҫне хӗссе пӑхса ларать.

Ильюша сидел рядом с Костей и все так же напряженно щурился.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Ачасем мӗн пурӗ пиллӗкӗн: Федя, Павлуш, Илюш, Костя тата Ванюк.

Всех мальчиков был пять: Федя, Павлуша, Илюша, Костя и Ваня.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

— Ну, эпӗ сиртен акӑ мӗн ыйтасшӑнччӗ, Николай Петрович, — тӑсрӗ малалла старик, — мӗнле, ман Илюш экзамена лайӑх пачӗ-и?

— Ну, а я вас хотел спросить, Николай Петрович, — продолжал старик, — как мой-то Илюша, хорошо экзаменовался?

XVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кӑшт тӑхтасан Илюш юрра чӑсса ячӗ, хӗрарӑмсем те ун хыҫҫӑн ӗнерлеме пуҫларӗҫ.

Немного погодя Илья запел песни, бабы подтянули ему.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Ах, турӑ! — терӗ, сӑхсӑхса, Илюш амӑшӗ.

— Ох, господи! — проговорила, крестясь, Илюшкина мать.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Итле-ха эсӗ, ватӑ, — сӑмах хушрӗ вӑл, Илюш амӑшӗн аллине ярса тытса.

Слушай ты, старая, — прибавил он, хватая Илюшкину старуху за руку.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Илюш, ҫурӑмне лаша еннелле туса, урапа ларчӑкӗ ҫинче кукленсе ларнӑ.

Илюшка, сидел скорчившись, задом к лошади.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Илюш амӑшӗпе кӗҫӗнҫынӗ хӗпӗртенипе улама тытӑнчӗҫ; ҫынсем хушшинче ыр сунакан сасӑсем илтӗнчӗҫ.

Илюшкина мать и молодайка выли от радости; в толпе слышались голоса одобрения.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Илюш тӑчӗ, анчах, нимӗн калама аптраса чӗмсӗр пулчӗ.

Илюха встал, но молчал, не зная, что сказать.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Ҫылӑха ан кӗр, Илюш, — терӗ вӑл, шӑлнӗн ывӑлӗ патне пырса.

— Ты не греши, Илюха, — сказал он, подходя к племяннику.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Старик яланхи пекех сӑхсӑхса илчӗ, пиҫиххине салтрӗ те хӗвӗнчен темӗнле хут кӑларчӗ… унтан аслӑ ывӑлне Йӑкӑната, тата тулта тӑракан Илюш амӑшне пӳрте чӗнсе кӗртрӗ.

Как всегда, старик помолился богу, распоясался, достал какую-то бумагу и позвал в избу старшего сына Игната и Илюшкину мать, которая была на дворе.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Дутлов пӳрте кӗрсенех кӗлтума тытӑнчӗ… унтан Илюш арӑмӗ ҫине пӑхса илсе пуҫне суллакаларӗ те хӑййине сӳнтерсе татах какӑрса илчӗ, вара кӑмака ҫине улӑхса мӑнукӗпе юнашар выртрӗ.

Дутлов стал молиться, потом посмотрел на Плюшкину бабу, покачал головой, потушил лучину, еще рыгнул, полез на печку и лег рядом с мальчиком-внучком.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Шавлама юратакан Илюш арӑмӗ те лӑпкӑн ҫывӑрнӑ.

Шумливая Плюшкина баба тоже спала и неслышно дышала.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Карчӑкки тӑрса упӑшки валли каҫхи апат хатӗрлерӗ: Дутлов Илюш арӑмне сӗтел патӗнчен хӑваласа ячӗ.

Старуха встала и собрала ужинать мужу, Дутлов прогнал Илюшкину бабу от стола.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Илюш арӑмӗ кӑна ҫывӑрман, вӑл хура ҫи-пуҫпа, ҫара пуҫӑн, сак ҫинче йӗрсе ларнӑ.

Одна Плюшкина баба не спала и в грязной, непраздничной рубахе, простоволосая, сидела на лавке и выла.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Илюш калама ҫук хӑрушлӑн пулса кайрӗ.

Илюшка был страшен.

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней