Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

лаши (тĕпĕ: лаша) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн сикӗпе ывтӑнса килнӗ лаши, пуҫне тискеррӗн каҫӑртса хунӑ та, ӗнтӗ хӑй мӗлкинчен хӑй те хӑранӑ пек, шултра юртӑпа хӑяккӑн чупса пырать.

Серая лошадь сбилась с намета и шла уже крупной рысью, дико задрав голову, избочившись так, словно она испугалась собственной тени…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Капарин ун ҫине тинкерсе илчӗ, обоз лавӗсем патӗнче тӑракан лаши патне кайрӗ.

Капарин внимательно посмотрел на него, пошел к своей лошади, стоявшей возле обозной линейки.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл лаши ҫине куҫ илмесӗр пӑхса тӑчӗ, супни пушаннӑ-пушанман, майӗпен хыврӗ те, ҫӑварлӑх тӑхӑнтарса, хырӑмсалӑхне хытарчӗ.

Он внимательно следил за конем, и как только тот опорожнил торбу, снял ее, взнуздал коня и подтянул подпруги.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кирлӗ мар ку мана, сирӗн патӑрта эп вӑхӑтлӑх хӑна ҫеҫ, — терӗ те типпӗн Григорий, асӑрханмасӑр вӗҫерӗнсе тухнӑ тӗрӗс сӑмахӗшӗн ӳкӗнсе, лаши патнелле пӑрӑнса кайрӗ.

— Мне это не надо, я у вас короткий гость, — сухо ответил Григорий и отошел к коню, сожалея о нечаянно сорвавшемся с языка неосторожном признании.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сиккипе каякан учӗ хыҫӗнчен вӑл вунӑ чалӑша яхӑн сӑтӑрӑнса пычӗ, унтан ури ҫине сиксе тӑрса, малтан йӑранаран, унтан йӗнерӗн хыҫалти пӗкечинчен ярса тытрӗ те тахӑш самантра, сиссе юлмалла мар хӑвӑрт, лаши ҫине утланса та ларчӗ.

Саженей десять волочился он за шедшей карьером лошадью, а потом вскочил на ноги, ухватился за стремя, за заднюю луку седла и через какой-то незаметный миг очутился уже на лошади.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фомин унтан ирхине тӑваттӑмӗш сехетре тин тухрӗ, лаши ҫине утланса, хӑй патне кайрӗ.

В четвертом часу утра Фомин вышел, сел верхом на коня и поехал к себе.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Намӑс пулнипе тата хӑранипе вӑл, хырӑмсалӑхсене хытарма тесе, лаши ҫинчен сиксе анчӗ, ҫав вӑхӑтра вара утсем сулмаклӑн тӗпӗртеттерсе чупнӑ сасӑ мӗнле илтӗнсе кайнӑ, ҫавӑн пекех хӑвӑрт хӑлхаран ҫухалнине туйрӗ.

Охваченный стыдом и ужасом, он прыгнул с коня, чтобы затянуть подпруги, и в это время услышал мгновенно возникший и уже стремительно удалявшийся грохот конских копыт.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лаши, йӑлтӑрккарах кӑвак сӑмси ҫинчен шыв пӗрчисене тумлатса, тутине мӗкӗлтеттерсе кавлет, йӗнер ҫинчен анса тӑнӑ ача хӑйне валли выляса йӑпанмалли ӗҫ те тупнӑ: типӗ тӑм муклашкисене пӗвене ывӑтать те шыв ҫийӗн вӗлтӗркке хумсем ҫавракан-ҫавракан ункӑланса сарӑлнине сӑнаса пӑхать.

Лошадь жевала губами, с серого бархатистого храпа ее падали капли, а спешившийся ездок забавлялся: бросал в воду комки сухой глины, смотрел, как расходятся по воде круги.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лаши таканне ҫухатнӑ-и-ха?

— Лошадь подкову потеряла?

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Рябчиковӑн лаши, хуҫине сиссе, кӗскен кӗҫенсе илчӗ, хуҫи вара виҫеллӗн кулакан Григорий патӗнчен шӑпӑрт шарламасӑр ҫаврӑнса иртрӗ те, ҫӑкӑр татӑкӗсене сырӑш ӑшне тӑкса, Григорий ҫине пӑхмасӑр каларӗ:

Конь Рябчикова, зачуяв хозяина, коротко заржал, а хозяин его молча прошел мимо сдержанно улыбавшегося Григория, ссыпал куски в ясли, не глядя на Григория, сказал:

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, чир хыҫҫӑн майӗпен самайланса, пӗр эрне Екатеринодарта, Богатырев пӗлекен врач хваттерӗнче выртрӗ, унтан, Прохор каланӑ тӑрӑх, «ура ҫине тӑрас енне кайрӗ» те Абински станицӑра чакма пуҫланӑранпа пӗрремӗш хут лаши ҫине утланчӗ».

Неделю он пролежал в Екатеринодаре, на квартире у знакомого Богатыреву врача, медленно поправляясь после болезни, потом, как говорил Прохор, «пошел на поправку» и в станице Абинской в первый раз за время отступления сел на коня.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тахӑш урампа иртсе пынӑ чух Прохор хӳме ҫумне кӑкарнӑ ҫӳллӗ тур лашана тинкеререх пӑхрӗ те: — Ку-ҫке Энтри кум лаши! Эппин, кунта-иҫ пирӗн хуторсем, — терӗ.

Проезжая по одной из улиц, Прохор всмотрелся в привязанного к забору высокого гнедого коня, сказал: — А ить это кума Андрюшки конь! Стал быть, наши хуторные тут.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Старикӗ вӑл йӑваш, лаши селӗм, кӳлнӗ те вӗҫтере панӑ пӗрле.

Старик он смирный, и конь у него добрячий, вот мы спрягемся и дунем на пару.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун лаши! —

Его конь! —

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Лавӗ хыҫӗнчех служивӑйӑн чӗлпӗрпе кӑкарнӑ йӗнерленӗ лаши утса пырать, майӗпен ҫывхараҫҫӗ.

Сзади повозки служивский подседланный конь идет, привязанный на чембуре, и едут нерезво…

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чупать лаши хыҫҫӑн, аран хӑй сывлать, Хӑй йӑлт ӑшша пиҫнӗ, макрать, тархаслать:

За конем гонит, еле дышит, Он кричит-то, плачет:

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий лаши ҫул айккипе утма тӑрӑшрӗ, туратланса ӳснӗ саймӑрша тунисене утнӑ ҫӗртех ҫырткаласа, ҫӑварлӑхне кӗмпӗртеттерсе чӑмларӗ.

Конь Григория норовил идти по обочине дороги, изредка на ходу срывал ветку донника, жевал ее, гремя удилами.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Шыва кӗртмеллеччӗ те ӑна», — шухӑшласа илчӗ вӑл, лаши ҫине пӑхса.

Глядя на коня, подумал: «Надо бы искупать его».

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, чӗри ҫаплах хыттӑн тӑпӑлтатса тапнине итлесе, мӑйӗпен лаши патне утса пычӗ, йӗнерне хыпрӗ, унтан хӑйне хӑй пусӑрӑнтарса, Дуняшка еннелле ейӗлсе пӑхрӗ:

Неторопливо, все еще прислушиваясь к тому, что делалось у него в груди, Григорий подошел к коню, снял седло, пересилив себя, улыбнулся Дуняшке:

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр минут патне ҫине-ҫинех тарӑннӑн хашлата-хашлата сывласа тӑчӗ, анчах ҫав пӗр минут хушшинчех вӑл хуйхӑпа анкӑ-минкӗленсе кайрӗ, унтан карлӑк ҫумӗнчен уйрӑлчӗ те, урисене йывӑррӑн илкелесе пусса, майӗпен тайкаланса, калинкке умне кӑкарнӑ лаши патне утрӗ.

С минуту стоял, глубоко и часто дыша, но за эту минуту он как бы охмелел от страдания, и когда оторвался от перил и направился к привязанному у калитки коню, то шел уже тяжело ступая, слегка покачиваясь.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней