Поиск

Шырав ĕçĕ:

Утнӑ (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл старике аллинчен тытнӑ, вӗсем вара малалла утнӑ.
Он взял старика под руку, и они отправились.

7. Тӗлпулу // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Режиссер ҫӳҫенсе илнӗ те хӑвӑрттӑн малалла утнӑ.
Режиссер вздрогнул и ускорил шаги.

Хӗр ҫумне вӑл юпа пекех тӗреннӗ, хӗр вара ӑна утнӑ чухне — уттарса, утайман чухне — йӑтсах пынӑ.
Он почти навалился на нее, и она тащила его во тьме,

6. Хӗр // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Унтан Ольӑна: «Каяр», тенӗ те ҫавӑрӑнса пӑхмасӑр-тумасӑр сукмакпа мӑн ҫул еннелле утнӑ.
Потом она сказала Оле: — Пойдем, — и, не оглядываясь, пошла к дороге.

4. Амӑшӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Вӗсем малаллах утнӑ.
И они снова шли.

Оля пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе сиксе чӗтренӗ, унӑн тутисем типсе кайнӑ, анчах амӑшӗ шав малалла утнӑ, ӑна ним те чарма пултарайман, вара Оля та унтан юласшӑн пулман.
Оля дрожала всем телом, у нее пересохли губы, но мать шла неумолимо, и Оля следовала за ней

Амӑшӗ шӑпланса юлнӑ ял урамӗпе майӗпен, анчах та пӗр шикленмесӗр утнӑ, ун хыҫҫӑн Оля паттӑррӑн утса пынӑ.
Оля храбро шла в тишине этой пустыни за матерью, шагавшей тихими, но уверенными шагами все дальше.

Халӗ ӗнтӗ вӗсем халиччен ҫӳренӗ сукмакпа утнӑ.
Они шли знакомой тропинкой.

Чӗмпӗре ҫитиччен вӑл икӗ кун та икӗ каҫ утнӑ.
Он шел до Симбирска две ночи и два дня.

Чи лайӑх паллӑ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӑл утнӑ май ҫӗре ҫула-ҫула илет, ун хыҫҫӑн вилӗм йӗрӗ юлать.
Он бредет и лижет землю, а позади него мертвый след тянется.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӑл революционерсен организацийӗнче те тӑман, патша жандармӗсем ӑна тӗрмене те лартман, ссылкӑна та хӑваласа кайман, ҫапах та вӑл хӑйӗн ачисене пурне те революционер туса ҫитӗнтернӗ, ватлӑх кунӗнче вӗсен хыҫҫӑн кайнӑ, вӑтӑр ҫул вӗсен йывӑр ҫулӗпе утнӑ, вӗсен шанчӑклӑ тымӑрӗ — пӗр шухӑшлӑ ҫынни пулса тӑнӑ.
Она не состояла в организации революционеров, царские жандармы не заключали ее в тюрьму, не угоняли в ссылку, но она воспитала всех своих детей революционерами, пошла за ними, стала их верным единомышленником и на склоне лет могла сказать: я горжусь своими детьми!

Умсӑмах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пӗтӗм вырӑс халӑхӗ, хӑйӗн ӗмӗрхи вырӑнӗнчен тапранса, вӗҫӗ-хӗррисӗр анлӑ уй-хир тӑрӑх утнӑ пек туйӑнать, халӗ акӑ вӑл ҫӗрле те, кӑнтӑрла та, сивӗре те, ҫумӑрта та вырӑнтан вырӑна канӑҫсӑр куҫса ҫӳрет.
Было похоже, словно на необъятных просторах русский народ поднялся со своих насиженных мест и теперь кочует по дорогам и ночью и днем, и в холод и в дождь, не зная покоя.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

…Ачасем хуларан тухса, ҫул тӑрӑх васкавлӑн утнӑ ҫӗре чылай тӗттӗмленчӗ.
…Заметно темнело, когда, выбравшись за город, ребята быстро зашагали по проселочной дороге.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ерипен утнӑ май вӗсем ҫул ҫине паллӑсем хура-хура хӑварчӗҫ.
Шли медленно, аккуратно выкладывая на пути дорожные знаки.

51 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Утнӑ май ҫенӗх урай хӑмисем чӗриклетеҫҫӗ.
В сенях скрипели половицы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ваҫҫук Митя ҫумӗнчен хӑпрӗ, утнӑ ҫӗртех Митя аллисене ярса тытса, унӑн пӳрнисене мӗнпур вӑйпа чӑмӑртарӗ…
Васек отрывается от Митиной груди, на ходу ловит Митины руки, изо всей мальчишеской силы жмет его пальцы…

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Боецсем утнӑ ҫӗртех ывӑннӑ тусанлӑ пичӗсене ҫӑваҫҫӗ, васкаса шыв ӗҫеҫҫӗ, пӳртсенчен чупса тухнӑ ҫынсем вӗсене хуран куклисемпе ахаль кукӑльсем тыттараҫҫӗ, анчах боецсем вӗсене илмеҫҫӗ:
Те на ходу умывали пыльные, усталые лица, наспех пили воду, отказывались от вареников и пирогов, которые совали им в руки выбегавшие из хат люди:

22 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫул ҫинче пӗр чун та хирӗҫ пулмасӑр ҫирӗм ҫухрӑм утнӑ хыҫҫӑн вӗсем канма чарӑннӑ.
Пройдя верст двадцать и не встретив ни души, она расположилась на отдых.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

Ачасем утнӑ ҫӗртех куҫӗсене шӑла-шӑла илчӗҫ.
Ребята на ходу утирали слезы.

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пиҫнӗ ҫӗрулмие валеҫес — утнӑ ҫӗртех ҫиетпӗр.
Вареную картошку разделить — съедим на ходу.

16 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика