Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑрши (тĕпĕ: шӑршӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Палламан кӑнтӑрӑн ҫӳлӗ тӳпеллӗ каҫӗ, унӑн ҫывӑхри кӑвасак шӑрши, асамлӑ им-ҫам пек, пуриншӗн те сиплӗ: кӑнтӑрлахи тавлашусем манӑҫа юлаҫҫӗ, хӗрӳ туйӑмсем пусӑрӑнаҫҫӗ, пурте пӗрне пӗри ҫывӑхланаҫҫӗ, шанаҫҫӗ…
Высокая ночь незнакомого юга, терпкий запах близкого поля действуют на бойцов, словно колдовское зелье, забываются дневные споры, утихают страсти, все становятся ближе друг к другу, откровеннее, доверчивей.

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Будка хыҫӗнчен виле шӑрши сӑмсана пырса ҫапрӗ.
Из-за будки несло трупным смрадом.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ӑшӑ сывлӑшра ҫеҫенхир чечекӗсемпе курӑксен шӑрши сарӑлать.
Теплый воздух был напоен густыми запахами степных цветов и трав.

Хуҫа арӑмӗ вӗсене йывӑр ҫӑм кӗҫҫе пачӗ, кӗҫҫинчен сурӑх тарӗн шӑрши кӗрет.
Хозяйка дала им тяжелый, сбитый из шерсти ковер, от которого несло овечьим потом.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӗсене ҫӗнтерӳллӗ хирӗн тӗсӗпе шӑрши пӑлхатса ҫӗклентерчӗ, вӗсен юнӗ ҫӗнтерӳ ҫулӑмӗпе вӗриленчӗ.
Их будоражил вид и запах победного поля, и их кровь зажигалась пламенем победы.

10 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Вӑрҫӑ тракторӗпе сухаланӑ пӗтӗм хиртен, тӗп туса хунӑ пӗтӗм тӑшман тимӗрӗнчен, пирӗн танксем хӑватлӑ йӗрӗсенчен ҫӗнтерӗвӗн ҫӑра та вӑйлӑ шӑрши тухса тӑнӑ.
От всего поля, перепаханного трактором войны, от поверженного в прах вражьего железа, от могучих следов гусениц наших танков исходил густой и терпкий запах победы.

Таптаса, тӑпӑлтарса пӗтернӗ хир хура юрпа витӗннӗ пулнӑ, — тарӑн тутлӑрах шӑрши халь те ун ҫинче тытӑнса тӑнӑ-ха.
Черным снегом было покрыто поле, все истоптанное и истерзанное, сладковатый запах пороха еще витал над ним.

Павликран тарпа йӳҫӗ махорка шӑрши кӗнӗ.
От Павлика пахло потом и горькой махоркой.

8 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ун ҫинелле тахҫанах ҫынсем пӑрахса тухнӑ пушӑ ҫурт шӑрши, сивӗпе нӳрӗ сывлӑш пырса ҫапӑнчӗҫ.
На нее пахнуло холодом и сыростью пустого, заброшенного здания.

Яланхи пекех, кунта вӑрманти кӑтӑклантаракан шӑршӑсем, ҫӑка чечекӗсен, мята, тата темшӗн, ача чухнехи пек, йӳҫӗтнӗ грушӑсен шӑрши кӗнӗ, — е ку Степана туйӑнчӗ ҫеҫ-ши?
И, как всегда, сладко пахло здесь щемящими запахами леса, липовым цветом, мятой и почему-то квашеными грушами, как в детстве, — или это показалось Степану?

7 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Темӗн пысӑкӑш ҫын, кӑвак плащ тӑхӑннӑскер, яланах тикӗт шӑрши кӗрекен атӑпа ҫӳрекенскер, вӑл Степанӑн кабинетӗнче шавлатчӗ:
Огромный, в сером пыльнике балахоном, в сапогах, от которых всегда пахло дегтем, он, бывало, шумел в кабинете Степана:

Вӗсенчен йӳнӗ йышши табак тата тарлӑ, вараланчӑк кӗпе-йӗм шӑрши кӗнӗ.
От них пахло дешевым табаком и потным, грязным бельем.

Ҫав хушӑрах инҫетре шӗвӗр тусен мӗлкисем курӑнчӗҫ, вӗсен енчен хуллен ҫунакан кӑмрӑк шӑрши туртӑнса килчӗ.
А на горизонте синели далекие острые конусы глеевых гор, оттуда приходил запах тлеющего угля.

Йӳҫӗ армути пыллӑ клеверпа, масар ҫинчи чебрец ҫемҫе мятӑпа хутӑшнӑ, мӑнтӑр, хура нӳрӗ ҫӗр шӑрши ҫеҫенхирти ҫил вӗрийӗн сывланипе хутӑшнӑ.
Горькая полынь смешивалась с медовым клевером, кладбищенский чебрец с нежной мятою, запах жирной, черной сырой земли с знойным дыханием степного ветра.

Хуратул пылӗпе ҫӗрекен тулӑ шӑрши вӗсен ҫӑтлӑх сӑмси шӑтӑкӗсене кӑтӑклантарса пычӗ…
Запах гречишного меда и гниющей пшеницы раздувал их жадные ноздри…

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Вӑл ывӑлӗн кашни хусканӑвӗ ҫине йывӑррӑн пӑхса сӑнаса тӑчӗ: лешӗ сӗтел патӗнче ларнӑ чух та, вӑл ҫӑвӑнма тытӑнсан шыв ӑшӑ пирки савӑнса, шыв часах пылчӑк пирки хуралса кайнинчен тӗлӗннӗ чух та, Антонинӑран хӑйне кӗтсе ывӑннӑ, крахмал, кил, арча, хӗрарӑмӑн ырӑ аллисен шӑрши кӗрекен хӑйӗн кӗпи-йӗмне илсен кӑшт ҫеҫ макӑрса ярайман чух та…
Тяжелым взглядом следил он за каждым движением сына, и когда тот сидел у стола, и когда он стал мыться, радуясь теплой воде и удивляясь, как быстро она побурела от грязи, и когда чуть не заплакал, приняв от Антонины белье свое, собственное, заждавшееся его, пахнущее крахмалом, домом, сундуком, заботливыми женскими руками…

1 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ҫак кӑна ӗмӗрлӗхе юлать: стена ҫинчи кил-йыш фотографийӗсем, кухньӑри кӑвас чӗрес шӑрши, турӑшсем умӗнчи лампадкӑн лӑпкӑ ҫутти.
Только это вечно: семейные фотографии на стене, запах квашни на кухне.

Нимрен малтан ун патне мӗн ачаранпах хӑнӑхнӑ шӑршӑсем ҫитрӗҫ: чӑланри шӑшисен шӑрши, кухньӑри кӑвас чӗрес шӑрши, Тарас пӳлӗмӗнчи тимӗрпе хыр турпасӗн шӑрши.
И раньше всего пришли к нему знакомые с детства запахи: запах мышей в чулане, квашни на кухне, железа и сосновой стружки в комнате Тараса.

Хӗрачаран халь, авалхи карчӑкран кӗрекен шӑршӑ пек, нафталинпа кӑвакӑш шӑрши кӗчӗ.
От девочки пахло теперь нафталином и плесенью, как от древней старушки.

Асапланса вилнисен юнӗ шӑрши хула ҫийӗнче капланса тӑчӗ, юн шӑрши чӗнчӗ.
Запах крови погибших в муках хлынул по всему городу, запах крови звал.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика