Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӗтре сăмах пирĕн базăра пур.
тӗтре (тĕпĕ: тӗтре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Нимӗнле тӗтре те, нимӗнле утрав та курман эпӗ, аташса та ҫӳремен, ун пекки нимӗн те пулман!

Никакого я не видел тумана, ни островов, и вообще никакой путаницы не было — ровно ничего!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫӗрӗпе тӗтре тӑчӗ, ҫавӑн ӑшӗнче.

В том самом, который был всю ночь.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— «Мӗнле тӗтре» тет тата.

— В каком тумане.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— Мӗнле тӗтре ӑшӗнче?

— В каком тумане?

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ара, вӗрен татӑлчӗ те, сулла юхтарса кайрӗ-ҫке, эсӗ кимӗ ҫинче ларса юлтӑн та тӗтре ӑшӗнче ҫухалтӑн…

Ну как же, ведь веревка сорвалась, плот понесло по реке, а ты остался в челноке и пропал в тумане…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Эпӗ чӗрӗм ыйхи кӑна мар, ытларахах ҫывӑрнӑ пулас, мӗншӗн тесен вӑрансан пӑхатӑп та, ҫӑлтӑрсем ҫап-ҫутӑ ялкӑшаҫҫӗ, тӗтре сирӗлнӗ, манӑн кимӗ юханшывӑн пысӑк кукринче кутӑн юхса пырать.

Я, должно быть, задремал не на одну минутку, потому что, когда я проснулся, звезды ярко сияли, туман рассеялся, и меня несло кормой вперед по большой излучине реки.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тепӗр ик ҫекундран мана каллех шурӑ ҫӑра тӗтре хупӑрласа илчӗ; таврара шӑп.

Через секунду-другую я снова попал в густой белый туман, кругом стояла тишина.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Кӑшкӑрнӑ сасӑ ҫаплах илтӗнсе тӑчӗ, тепӗр минутранах эпӗ тӗтре ӑшӗнче тӗтӗм юписем пек курӑнакан шултра йывӑҫлӑ чӑнкӑ ҫыран ҫывӑхне пырса тухрӑм; анчах вӑйлӑ шыв юххи манӑн сулла сулахаялла пӑрса ячӗ те малалла, тункатасем хушшинелле, илсе кайрӗ.

Крик все не умолкал, и через какую-нибудь минуту я налетел на крутой берег с большими деревьями, похожими в тумане на клубы дыма; меня отбросило влево и понесло дальше, между корягами, где бурлила вода — такое быстрое там было течение.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тӗтреллӗ вӑхӑтра сасса уйӑраймастӑп эпӗ, мӗншӗн тесен тӗтре витӗр нимӗн те путлӗ курӑнмасть, нимӗн те илтӗнмест, кирек мӗн те урӑхла туйӑнать, урӑхла янӑрать.

Когда туман, я плохо разбираюсь в голосах, потому что в тумане не видно и не слышно по-настоящему, все кажется другим и звучит по-другому.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Утрав вӗҫне ҫитиччен ишме питӗ лайӑхчӗ, анчах вӑл, утмӑл утӑмран та кӗскерехскер, часах вӗҫленчӗ те, эпӗ шап-шурӑ ҫӑра тӗтре ӑшне путрӑм, вара хам ӑҫта иккенне те тавҫӑрайми пултӑм.

Все шло хорошо, пока она не кончилась, но в ней не было и шестидесяти шагов в длину, а после того я влетел в густой белый туман и потерял всякое представление о том, где нахожусь.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тӗтре ҫӑралсах пырать.

Я заметил, что туман становится все гуще и гуще.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Елена вара тулти тӗттӗме тинкерсе пӑхать; унӑн тутисем никам асӑрхаса илмелле мар кулӑпа уҫӑлаҫҫӗ… анчах вӑл ҫийӗнчех пуҫне сулса илет, пӳрнисене ҫаклатса тытнӑ аллисене ӗнси хыҫне хурать, унтан каллех паҫӑрхи шухӑшӗсем тӗтре пек чӳхенсе тӑраҫҫӗ.

И она пристально глядела в темноту; никому не видимая тайная улыбка раскрывала ее губы… но она тотчас встряхивала головой, заносила к затылку сложенные пальцы рук, и снова, как туман, колыхались в ней прежние думы.

XVII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Акӑ мӗнле шухӑшсем тухма пӗлмерӗҫ ун пуҫӗнчен… шӑпах тухма пӗлмерӗҫ: вӗсем пӗрре пуҫран тухса каялла ҫаврӑнса килмерӗҫ, вӗсем ун пуҫӗнче пӗр вӗҫӗмсӗр, тӗтре пек, чӳхенсе тӑчӗҫ.

Вот какие мысли не покидали ее… именно не покидали: они не приходили, не возвращались — они беспрестанно колыхались в ней, как туман.

XVII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Аялтах тӗтре йӑсӑрланать.

Низко висел туман.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫула та тӗтре хупланӑ.

Туманная дымка висит над дорогой.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Хула ҫине ҫӑра тӗтре усӑнчӗ, сывлӑшра йывӑҫ хуппи тата нӳрӗк шӑрши кӗрет.

Над городом повис низкий густой туман, пахнущий сыростью и хвоей.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Каҫпа ултӑ сехетре Ҫӗнӗ Зеландин сӑрчӗсем горизонт хыҫӗнче тӗтре ӑшӗнче пытанчӗҫ.

В шесть часов вечера горы Новой Зеландии скрылись за горизонтом в туманной дымке.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӗвел хытӑ хӗртнипе мӗнпур тӗтре сирӗлчӗ, ҫавӑнпа та халь сӑртсен кашни хушӑкӗ таҫтанах курӑнса выртать.

Туман окончательн рассеялся под жаркими лучами солнца, и каждая расселина в горах была отчётливо видна.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак самантра айлӑм ҫинчен тӗтре хӑпарчӗ, вара таркӑнсем хӑйсенчен пӗр виҫҫӗр фут аяларах урса кайнӑ дикарьсем кӗпӗрленсе тӑнине курчӗҫ.

В эту минуту туман поднялся над долиной и беглецы увидели в трёхстах футах под собою у подножья горы толпу взбешённых дикарей.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кукӑр-макӑр сукмаксем тӑрӑх килнипе Гленарван вӑл ӑҫтине аран ҫеҫ чухлакалать, ҫитменнине тата форта тӗтре хупӑрласа тӑрать.

Местонахождение которого Гленарван представлял себе очень смутно из-за большого количества поворотов тропинки и тумана, скрывавшего его от глаз.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней