Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тытать (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ливингстон, Танганьикӑн кӑнтӑр ҫыранне тӗпчесен, хӗвеланӑҫнелле, Лоанда еннелле, хӑй тӗпчемен вырӑнсенелли ҫул тытать пуль тесе чӑнласах шутлама май пулнӑ.

Вполне можно было предполагать, что Ливингстон, закончив исследования южного берега Танганьики, двинется на запад, к Лоанде, в еще не исследованные им места.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Июлӗн 6-мӗшӗнче вӑл кӑнтӑралла ҫул тытать те ултӑ эрнерен Вангвеулу ятлӑ пысӑк кӳлӗ хӗррине ҫитет.

Повернул 6 июля на юг и через шесть недель уже достиг большого озера Бангвеулу.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

1858 ҫулти мартӑн 1-мӗшӗнче вӑл хӑйӗн шӑллӗпе Чарлзпа, Бединдфилд капитанпа, Торнтонпа, Бейнспа, Киркпа Меллер врачсемпе пӗрле Африкӑна ҫӗнӗрен ҫул тытать те май уйӑхӗнче Замбези бассейнне тӗпчес шутпа Мозамбик ҫыранӗ хӗррипе анать.

1 марта 1858 года он в сопровождении своего брата Чарлза, капитана Бединдфилда, Торнтона, Бейнса, врачей Кирка и Меллера снова отправился в Африку и в мае высадился на мозамбикском берегу, намереваясь приступить к исследованию бассейна Замбези.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Караван малалла ҫул тытать.

Караван продолжает свой путь.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Явраҫ, кӑра та юратман ҫынпа ӗмӗр ӗмӗрлеме килӗшмек Явраҫ, пӗтнӗ пуҫ пӗттӗрех тесе, тытать те, малтан шухӑшласа хунӑ пекех, туй сикки сикнӗ вӑхӑтрах, хӗве хупӑнас самант ҫитсен, упӑшкине кӑкӑрӗнчен ҫӗҫӗпе вилмеллех яшлаттарать, хӑй вара ҫав каҫхинех эпир тинтерех кӑна тухнӑ вӑрмана кайса ҫакӑнать…

Яврась, которая не хотела всю жизнь прожить с нелюбимым человеком, взяла, и как заранее задумала, когда остались молодые наедине, в отчаянии ударила она ненавистного мужа припрятанным в рукаве ножом и убежала в лес.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Темӗн питӗ кирлине пӗлтернӗ ӑна паян ҫырупа, шухӑшлать вӑл, темӗн питӗ чеен шифрланӑ, ҫавӑнпа вӑл допросра хӑйне пит шанчӑклӑ тытать, ҫавӑнпа унӑн сӑнӗ питӗ лӑпкӑ, вӑл тӗрмере следователь умӗнче мар, ирӗкре уҫӑлса ҫӳрет тейӗн.

Что-то очень важное сообщили ей сегодня в письме, думает он, что-то очень хитро зашифрованное, отчего она так уверенно держит себя на допросе и так безмятежен ее вид, словно она на прогулке, на воле, а не в тюрьме перед ним, следователем.

Камерӑри чечексем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Сӑмахран, унӑн пиччӗшне, Александра, 1887 ҫулта террорла кавара хутшӑннӑшӑн ҫакса вӗлернӗ; Владимира государство умӗнче айӑпа кӗнӗшӗн Ҫӗпӗре янӑ, Дмитрие те нумай пулмасть социал-демократиллӗ идейӑсем сарнӑшӑн уҫҫӑнах полици сӑнаса тӑмалла тунӑ, аппӑшӗ, Анна, хӑйӗн упӑшки Марк Тимофеевич Елизаров пекех, полици куҫӗ умӗнче пурӑнаканскер, тӑтӑшах урӑх ҫӗршывсенчи ҫынсемпе ҫыхӑну тытать.

Так, брат ее Александр казнен в 1887 году за участие в террористическом заговоре; Владимир сослан в Сибирь за государственное преступление, и Дмитрий недавно подчинен гласному надзору полиции за пропаганду социал-демократических идей, а сестра Анна, состоящая, как и муж ее Марк Тимофеевич Елизаров, под гласным надзором полиции, ведет постоянные сношения с заграничными деятелями.

Камерӑри чечексем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Шухӑшлӑр-ха, вӑхӑт мӗн тери хӑвӑрт шӑвать! — терӗ вӑл, кӑмӑллӑн кулса, — темиҫе уйӑхран Митя экзамен тытать.

— Подумайте, как быстро бежит время! — сказала она с улыбкой, — Через несколько месяцев Митя сдаст экзамены.

Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӑйӗн вӗрентекенӗсенчен пуринпе те мар тата пур енӗпе те мар килӗшет Володя Ульянов, хӑй татса парайман чух каллех Маркспа Энгельса тытать, вӗсенче ответ шырать, анчах тӳрех каланӑ ответ шырамасть вӑл, ӑна тупмалли тӗрӗс ҫул-йӗрне ҫеҫ шырать.

Не со всеми своими учителями и не во всем согласен Володя Ульянов, а когда не может решить сам, обращается снова к Марксу и Энгельсу, ищет у них ответа, не буквального, не лобового — ищет правильный путь к ответу.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ливингстон — аҫа ҫаптӑрах ӑна! — кӳлӗ таврашӗнчи вырӑнсене тӗпчесе пӗтернӗ, халӗ Анголӑна ҫул тытать, теҫҫӗ.

Ливингстон — разрази его гром! — закончил исследование области озер и теперь направится, говорят, в Анголу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унччен нумай хут пулса курнӑ асьенда кунтан тата тепӗр ҫӗр мильӑра пулнӑ пек лӑпкӑ тытать хӑйне лаша.

Она оставалась такой спокойной, словно асьенда, на которой она бывала много раз, находилась еще за сотни миль.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Анчах пӗр япала пач иккӗленӳсӗр: хӑй курайман ҫын юнашар пулнӑ пекех тытать хӑйне Динго.

 — Но одно совершенно бесспорно: Динго ведет себя так, словно этот человек, которого он ненавидит, находится где-то рядом.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл сӑмсине ҫиле май тытать, шӑртне тӑратнӑ — вӑл ҫиллес.

Он держит нос по ветру, шерсть на нем взъерошена, он злится.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл рульне хытӑрах пӑчӑртаса тытать.

Он крепче сжал руль.

VI // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Вӑл аллисемпе карнизран ярса тытать те чӳрече патнелле ҫӗкленет, чарӑнса тӑрать…

Он схватился руками за карниз, поднялся к окну и остановился…

V // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Тӗксӗм вӗтӗ хумсем ҫийӗпе, сехри хӑпнӑ кайӑкӑн ҫуначӗ пек, парӑс мӗлтлетет: кая юлнӑ пулӑҫ, тӑвӑлтан тарса, инҫетри ҫырана ҫитсе ӗлкӗрессе шанман енне пулас, хӑйӗн киммине форт еннелле тытать.

Над темной зыбью, точно крыло испуганной птицы, мелькал парус: запоздалый рыбак, убегая перед бурей, видимо, не надеялся уже достигнуть отдаленного берега и направил свою лодку к форту.

I // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Ҫӗртине те ҫӳлтине, Чир-чӗрне те микробне — Пӗтӗмпех помбух манса Алӑ тытать каҫса кайсах.

И палец затем — в ладони в обе, забыв обо всем и о микробе.

Ухмахла йӑла // Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 149–152 с.

«Пилигрим» арканса ҫак ҫӗр ҫине тухнӑранпа Динго хӑйне пач урӑхла тытать.

С тех пор как Динго попал на сушу после крушения «Пилигрима», поведение его сильно изменилось.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

«Пилигрим» тӳрех ҫӗр патнелле ҫул тытать, часах эпир ӑна курӑпӑр.

«Пилигрим» идет прямо к земле, и скоро мы ее увидим.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫил унӑн ҫӑра сарӑ ҫӳҫне вӗҫтеркелет, сарӑ кӗпи унӑн пӳне тӑп тытать,кӗпи ҫинчен тынас ҫыхнӑ.

Ветер шевелит на голове густые темные волосы, серая рубашка, подпоясанная шнурком, облегает стройную фигуру.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней