Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чуна (тĕпĕ: чун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хваттере чуна шӑнтакан, хӑрушӑ сасӑ янӑратса ячӗ.

Ужасный, леденящий душу звук огласил квартиру.

V. «Эпир ку». Арӑсланпа шакалсем. Арӑслансем мӗнрен хӑраҫҫӗ. Вӗҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Ҫак самантра темӗн пулса иртрӗ: сысна хӑлхана ҫурасла ҫухӑрса ярса хуҫине тӗксе ӳкерчӗ; ҫӗрелле чикеленнӗ май хуҫа сӳнекен хунар ҫутинче хӑрушӑ, тискер чӗр чуна курах кайрӗ; хайхискерӗн ҫавра куҫӗсен тавра вут-хӗм сирпӗнет, урине сысна ҫинелле тӑснӑ, — геральдика арӑсланӗ пек, урӑхла каласан — мӑнаҫлӑн.

Тут произошло нечто: свинья, пронзительно завизжав, сшибла хозяина, и, падая, увидел он в вспышке потухающего фонаря грозное чудовище с острым пламенем круглых глаз, заносящее над свиньей лапу, в позе геральдических львов, то есть величественно.

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Чуна уҫса калаҫнин хӗрӳлӗхне — чӑнласах пупленине, пӗрре курнӑ ҫынна кӗтмен ҫӗртен шанма пуҫланине кам ӑнлантарса параять?

Кто объяснит порывы откровенности — искренности, внезапного доверия к существу, само имя которого, казалось, лишено костей?

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Уы… у-у-у… чуна уҫса…

Уы… у-у-у… по душам.

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Анчах ҫак сӑн ҫав тери хитре, мӗншӗн тесен вӑл кӑра чунпа черчен чуна уҫӑмлӑн палӑртса тӑрать.

Но лицо было прекрасно, так как отражало бешеную и нежную душу.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Стаканшар, инке, тултарӑр, — Йӑпатма чуна ҫитет.

Хлопнем, тетка, по стакану, — Душу сдвинув набекрень.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Стаканшар, инке, тултарӑр, — Йӑпатма чуна ҫитет.

Хлопнем, тетка, по стакану, — Душу сдвинув набекрень.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ҫак ыйту лартакан тӗллевсем, тӗрӗсрех, шухӑшсем, тепӗр чухне чуна уҫса калаҫма хӗтӗртеҫҫӗ.

Цели, вроде поставленной им, — вернее, намерения — толкают иногда к откровенности.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Чуна мӗн хускатнӑ — упранӗ чунрах: Вӑл мӑн тинӗсрен, авӑртан тарӑнрах.

Что в душу запало — останется в ней: Ни моря нет глубже, ни бездны темней.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Унта яшлӑх; таса юратӑвӑн чуна ҫутатакан ҫепӗҫ сассисем; пуҫа илӗртӳллӗн ҫавӑракан сехре хӑппилӗх янӑракан пурнӑҫран туллирех те савӑнӑҫлӑрах; хуйхӑ-асапӑн тӗттӗм тамӑкӗ — чун хавалне сакӑр ҫул кисретни, ухмаха ернӗ пек — сакӑр ҫул ҫунни-ӗмӗтленни, куҫҫуль тӑкни, ылханни, питех те киревсӗр шӑпа; вӑхӑт юхан-ҫӑпанлӑхӗ; пепке ҫине ӳкнӗ сӑрт; хӗвел, хӑйӑр, шӑплӑх.

Там была юность; нежные, озаряющие душу голоса ясной любви; заманчиво кружащая голову жуткость все полнее и радостнее звучащей жизни; темный ад горя, — восемь лет потрясения, исступленной жажды, слез и проклятий, чудовищный, безобразный жребий; проказа времени; гора, обрушенная на ребенка; солнце, песок, безмолвие.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӑл Нока питӗнчен шӑтарасла, куҫ сиктерми пӑхни ҫемҫешке чуна ӑнран яратчӗ-и тен, анчах ҫамрӑк ҫын кофепе чыхӑнса кайрӗ, ҫав тери хытӑ ӳсӗрме пикенчӗ те — хӗрелсе кайса кукӑрӑлсах ларчӗ.

Его прямой, неподвижный взгляд, обращенный прямо в лицо Нока, был бы оглушителен для слабой души, но молодой человек, захлебнувшись кофеем, разразился таким кашлем, что побагровел и согнулся.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Чуна ҫӑласси пулӑпа тата пан улмипе сутӑ тунинчен чылай пӗлтерешлӗреххине тинех ӑнлантӑм… ҫапла.

Теперь только я понял, что спасенье души более важное дело, чем торговля рыбой и яблоками… да.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Юлашкинчен ҫак этем чуна ҫӑлмалӑх паян ҫителӗклех ӗҫлерӗм тесе шухӑшларӗ пулас — кашкӑр ҫырлипе шӑлан йывӑҫҫи сырса явакланӑ карта ҫумне ларчӗ, хӑнӑхнӑ йӑлипе — чӗлӗм кӑлармашкӑн аллине кӗсйине чикрӗ.

Человек этот, решив наконец, что для спасения души сделано на сегодня довольно, присел к ограде, заросшей жимолостью и шиповником, и по привычке сунул руку в карман за трубкой.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Анчах ҫук ҫав, пурнӑҫланайман ӗмӗтпе чуна йӑпатни ҫеҫ пулӗ ку.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Упӑшкин вилӗмӗ куҫа-куҫӑн пынӑ кӗрешӳре килни, ҫавӑнпа Веняшӑн ӑна пӗртте айӑпламанни ҫинчен те, хӑй ӑна вунҫиччӗрех, вӑйӑра пӗрремӗш хут ташлама чӗнсе кӑларнӑ хыҫҫӑнах савса пӑрахса, унтанпа самантлӑха та юратма чарӑнманни ҫинчен те, ывӑлӗ, Хӗлимун-кӗҫӗнни, килте чухне унпа чуна пусарса пурӑннӑ пулсан, вӑл вӗренме кайнӑ хыҫҫӑн пӗччен юлсан, халь ӗнтӗ Крапивин ҫинчен шухӑшламан, ӑна аса илмен ҫӗр те сайра пулнӑ тата ытти, тата ытти ҫинчен те пӗтӗмпех каласа пама шут тытрӗ вӑл, майлӑ самант тупӑнтӑрччӗ ҫех, вара чуна уҫса паратӑпах тесе шанса тӑчӗ.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Эх те ҫав, пӗрре хӑюлӑх ҫитерсех куҫа-куҫӑн калаҫмалла та та ҫав Сӑпанипе, чуна хӑҫантанпа ӗнтӗ пусарса тӑракан чула илсе пӑрахмаллах!

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тупата, улшӑнман вӑл ҫак вӑрӑм вӑхӑтра, ҫаплах чуна витерет, кӑмӑла ырӑ-ырӑ туйӑм хушать.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пӗр ҫакӑ ҫеҫ кӑштах лӑплантарать: темле йӑнӑшсем тунӑ пулсан та, эпӗ совӗҫе, чуна хирӗҫ кайман, ку е вӑл ӗҫе халӑхшӑн усӑллине чӗререн ӗненнипе, шаннипе ҫеҫ туса пынӑ.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Чӑнах, текех йӗнинчен усси ҫук пуль ҫав ӗнтӗ, чуна пустуй кишеклени кӑна…

Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Макӑрни чуна пырса витерет те вара хӑвна ху тем тӑвас шая ҫитетӗн.

Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней