Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

умра (тĕпĕ: ум) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манӑн умра пачах та улшӑнман Градов генерал ларать.

Передо мной сидел почти не изменившийся, с обычной сухой манерой разговора генерал Градов.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хула пирӗн умра, анса ларакан хӗвел ҫути айӗнче, юнпа сӑрланӑ тӗслӗн курӑнса выртать.

Город лежал перед нами залитый, как кровью, лучами заходящего солнца.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Саша пирӗн умра вӑрҫӑ хыҫҫӑнхи тӗнчен фантазилле картинисене сӑнласа кӑтартма тытӑнчӗ.

Саша принялся развивать перед нами фантастическую картину послевоенного мира.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пирӗн умра тӑракан Пашка Фесенко ни ҫав трофейсем ҫине пӑхмасть, ни пирӗн ҫине пӑхмасть, вӑл авӑнсах кӗнӗ, пӳрни вӗҫӗсем чӗтреҫҫӗ, тӑшманӑнне пӗр карабинне те туртса илеймен.

Не глядя ни на эти трофеи, ни на нас, согнувшись я опустив руки с подрагивающими пальцами, стоит перед нами Пашка Фесенко, не отнявший у врага ни одного карабина.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

…Фесенко пирӗн умра тӑрать, йӳле пилӗкӗн вӑл, хӑй пӗкӗрӗлсе кӗнӗ, хырӑнман, ҫилленнӗ, хӑраса ӳкнӗ.

…Фесенко стоит перед нами ссутулившись, распоясанный, небритый, озлобленный и напуганный.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пирӗн умра сӑрт-туллӑ ҫӗршыв.

Горная страна лежала у наших ног.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Мӗнле ман умра?

— Как передо мной?

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл вырӑсла калаҫма вӗреннӗ, ҫавӑнпа та пирӗн умра хӑй «пӗлнине» кӑтартасшӑн пулчӗ.

Он изучал русский язык и не упускал случая нет-нет да и «блеснуть» перед нами русской фразой.

Ёлка // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 319–328 с.

Илья хулпуҫҫи ҫине халат уртса ярса аллине танкист шлемне тытнӑ та ман умра эпӗ халиччен курман сулхӑнрах кулӑпа кулкаласа тӑрать.

Илья стоял передо мной с халатом на плечах, со шлемом танкиста в руках, с суровой, незнакомой мне улыбкой.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Манӑн умра умлӑн-хыҫлӑн иртнӗ пурнӑҫ сӑнлӑхӗсем, ача чухнехи асаилӳсем вӗҫӗмсӗр ирте-ирте каяҫҫӗ.

Вереницей проходили передо мной образы прошлого, воспоминания детства.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вут-ҫулӑм хумӗ пирӗн умра.

Вал огня впереди нас.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Манӑн умра Виктор шӳтлесе ҫырса хӑварнӑ юлашки хут татӑкӗ выртать: «Эх, пурӑнса курасчӗ туйччен-авланиччен!»

Передо мной лежит последняя, шутливая записка Виктора: «Ах, как бы дожить бы до свадьбы-женитьбы?»

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Акӑ манӑн умра Якуба тӑрать — хавас та тирпейлӗ.

Передо мной, вытянувшись, стоял Якуба.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пирӗн умра ванса пӗтнӗ шурӑ хупӑллӑ арбузсем мӑкӑнь ҫеҫки пек хӗрелсе выртаҫҫӗ.

Раздавленные белокорые арбузы алели под ногами.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Манӑн умра пилоткине хывса, шинель арки вӗҫӗсене хлястик айне хӗстерсе янӑ Якуба мӑнаҫлӑн уткаласа пырать, эпӗ унӑн тарӑн йӗрсемпе путӑкланса пӗтнӗ тӗреклӗ мӑйне, шӑрт пек ҫӑм пусса кайнӑ ӗнси хыҫне куратӑп.

Впереди меня деловито вышагивает Якуба, сняв пилотку и заложив кончики шинели за хлястик, я вижу его изрытую глубокими морщинами крепкую шею, затылок, заросший недельной щетиной.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Умра кирек мӗнле патаксем пулсан та, ӑна ҫӗр ҫине пеме юрамасть.

Ее нельзя швырять об землю, каков бы кон впереди ни был.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Манӑн умра урнӑ пек талӑрса кайнӑ Андрианов тӑра парать.

Передо мной стоял взбешенный Андрианов.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Планшет ҫинчи пек выртаҫҫӗ вӑл ориентирсем манӑн умра.

Эти ориентиры лежат передо мной, как на планшете.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Куҫа уҫсах пынипе умра тӗксӗм сенкер шыв тата ҫыхланса ҫӳлелле хӑпаракан ҫырма курӑкне — ӳлеки тӗмисене куратӑп.

Я двигался с открытыми глазами и видел темнозеленую воду, речную траву — чмару, причудливыми кустами поднимавшуюся кверху.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Халӗ ак пирӗн оборона схеми манӑн умра вӗренӳ класӗнчи рельеф картти ҫинчи пек курӑнса выртать.

Теперь схема нашей обороны лежала передо мной, как на рельефной карте учебного класса.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней