Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ывӑлӑм (тĕпĕ: ывӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кам сана, ывӑлӑм, кун пекех кӳрентерчӗ? — ыйтрӗ амӑшӗ Сашӑран, ӑна ҫурӑмӗнчен алӑпа лӑпкаса.
Кто тебя, сынок мой дорогой, кто тебя обидел, голубчик? — гладя Сашу по спине, спрашивала мать.

21 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— «Ывӑлӑм»…
— «Сынок»!

— Мӗн пулнӑ вара сана, ывӑлӑм?
— Что это ты, сынок?

Акӑ манӑн ывӑлӑм, санӑн пӗчӗк шӑллу, ӳсет! — тесе хучӗ Павел Васильевич савӑнаҫлӑн.
А вот сын у меня растет, племяш твой! — весело сказал Павел Васильевич.

9 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Ҫапла-ҫапла, мана ҫавӑ кирлӗ те, мана манӑн ывӑлӑм пӗрремӗш сорт пулни кирлӗ те!
— Вот-вот, мне и нужно, чтобы мой сын первый сорт был!

7 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Ҫапла, ывӑлӑм, кунта эсӗ аппусӑр ниепле те пурӑнма пултараймастӑн.
— Значит, тут без тетки никак не обойтись, сынок.

— Эпӗ, ывӑлӑм, пӗр виҫ эрнелӗхе Харькова каятӑп.
— Я, сынок, недельки на три в Харьков уеду.

Тата, ывӑлӑм, манӑн акӑ мӗнле ҫӗнӗ хыпар пур…
Да, еще вот какая новость у меня, сынок…

— Мӗн тӑвас ӗнтӗ, ывӑлӑм…
— Что ж поделаешь, сынок…

3 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ывӑлне курсан ҫеҫ сике-сике тӑнӑ, васкаса пӗр вырӑнтан тепӗр вырӑна тӗрлӗ япаласем иле-иле хунӑ, хӑй кӑмӑллӑн: — Халех! Халех! Ҫӑвӑн, ывӑлӑм! Малтан апат ҫиетӗн? Унтан вара уҫӑлса ҫӳреме кайӑпӑр! — тенӗ.
И только при виде сына вскакивал, суетился, перекладывал что-то с места на место, приговаривая: — Сейчас, сейчас! Умойся, сынок! Или, может, покушаешь сначала, а? И потом погулять пойдем, а?

— Эсӗ манӑн аслӑ ывӑлӑм…
— Ты у меня большак…

2 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Ме сана государствӑран парне, хуна валли йӗлтӗр туян, ывӑлӑм!
— Вот и тебе подарок от государства — купи себе лыжи, сынок!

Вӑл унтан килмест, ывӑлӑм… —
Это не зависит, сынок… —

— Ӗҫ, ывӑлӑм, ҫын мӗнлинче мар.
— Дело, сынок, не в том, кто какой.

Васили, ывӑлӑм, пӑхсам ҫаврӑнса: аннӳ — шап-шурӑ.
Сынок, Василий, Взгляни-ка на мать, она вся белая-белая.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Хӗрарӑм вӑл, ывӑлӑм, анчӑк, йыт ҫури.
Женщина, сынок, она, как маленькая собачонка для мужчины.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Ман кил Салли килӗ пулнӑ, ывӑлӑм.
Моим домом стал дом Салли, сынок.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Тӗллевсӗр, ывӑлӑм, пач тӗллевсӗр.
Просто так, без задних мыслей…

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эсӗ — манӑн ывӑлӑм.
Ты — мой сын.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Ывӑлӑм.
Сын мой.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика