Поиск

Шырав ĕçĕ:

Пичӗ (тĕпĕ: пит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫавӑн пек самантсенче хӗр пичӗ пиҫнӗ палан тӗслех пулса кайнине курсан пӗрле ӗҫлекенсем тӑрӑхласа та илнӗччӗ унран.
Коллеги увидев, что в такие минуты лицо девушки стало похожим на поспевшую калину, даже насмехались над ней.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Унӑн тӗппӗн хырса янӑ, хӗрелсе кайнӑ пичӗ мекӗрленнипе пӗркеленсе ларчӗ.
От усилия наголо обритое, воспаленное лицо его сморщилось.

7 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

— Куҫусене асту! — кӑшкӑрса ячӗ Ворошилов, унӑн хӑйӗн пичӗ чӗп-чӗр юн пулнӑ.
— Береги глаза! — крикнул Ворошилов, — щека его была в крови.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Мишкӑн пичӗ лайӑхрах — ҫаврарах курӑнать, анчах та ӑна пӗтӗмпе чӗркелесе таткаласа пӗтернӗ.
У Мишки лицо лучше — круглое, но все расцарапанное.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ӳссе шӑртланса ларнӑ сухаллӑ пӗчӗк пичӗ ҫинче унӑн куҫӗсем ҫеҫ палӑраҫҫӗ; вӑл куҫсем унӑн — вырӑнтан хускалмасӑр, вичкӗнӗн, витӗр пӑхаҫҫӗ.
на маленьком, заросшем щетиной, лице его заметны были одни глаза: пристальные и неподвижные.

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ворошилов чӗнмест, — вӑл куҫӗсемпе аялалла пӑхса ларнӑ, пичӗ ҫинче унӑн хӗрлӗ пӑнчӑсем палӑраҫҫӗ.
Ворошилов молчал, опустив глаза, лицо его было в красных пятнах.

Пуҫне тепӗр еннелле ҫавӑрчӗ, ыттишӗн мар вӑл ӑна, суранӗ сӑмсине пӑрса чӗтретме пуҫланине тата пичӗ туртӑнса кӗнине Агриппина ан куртӑр тесе ҫапла турӗ.
Отвернулся — оттого, главное, чтобы не видела, как у него своротило нос, задергалась щека…

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Носович ури ҫине сиксе тӑрать, ансӑр пичӗ унӑн темӗн паха сӑмах калас чухнехи пек туртӑнать.
Носович встал, узкое лицо его было значительно.

Коля Руднев, куҫ хупаххисене уснӑ, ҫӑварне кӑшт уҫнӑ, — мӗн каланисене вӑйпах тӑнлама тӑрӑшать, — унӑн ҫамрӑк пичӗ ывӑннипе тӗссӗрленсе кайнӑ.
Коля Руднев, опустив веки, приоткрыв рот, с усилием вслушивался, — юношеское лицо его было подернуто пеплом усталости.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Унӑн шыҫса кайнӑ пичӗ вилнӗ ҫынӑнни пек силленет.
Распухшее лицо его моталось, как мертвое.

10 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Унӑн тӑваткал пичӗ шыҫса, кӑн-кӑвак кӑвакарса кайнӑ, типсе ларнӑ юн лаптӑкӗсемпе витӗннӗ, куҫӗсем хӑпарса тухнӑ, тути хӗррисене ҫапса ҫӗмӗрнӗ, пуҫне юнпа тӗрленнӗ таса мар тутӑр татӑкӗпе ҫыхса янӑ.
Круглое лицо его было раздутое, синее, в лепешках запекшейся крови, глаза затекли, губы разбиты, голова обмотана грязной, в кровавых пятнах, тряпкой.

Агриппинӑн куҫхаршисем ҫӗкленмерӗҫ, тутисем унӑн кӑвакарнӑ, пичӗ те кӑвакарчӗ.
Агриппина сидела, опустив веки, — губы у нее были синие и лицо посинело.

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Стаканран спирта ӗҫнӗ май шӑлне шатӑртаттарса, вӑл сасартӑк лӑпланчӗ, пичӗ туртӑнма пӑрахрӗ, куҫӗсем кӗленче пек хытрӗҫ.
Потянув спирт из стакана, задребезжавшего о зубы, сразу затих, щека перестала дергаться, глаза остекленели.

8 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

— Ҫапла, Замоткин тусӑм, — терӗ Иван Гора хӑйпе юнашар ларакан юлташне; лешӗн тутисем кӑвакарса кайнӑ, ырханланнӑ шатрашка пичӗ ҫине ватӑ сӑн ҫапнӑ.
— Так-то, друг мой Замоткин, — говорил Иван Гора сидевшему рядом с ним товарищу, с посиневшими губами, со старой кожей на прыщеватом от истощения лице.

Куҫӗсем, каҫпалахи тӗттӗмре, пушшех те пысӑккӑн курӑнаҫҫӗ, илемлӗ пичӗ ҫинчи ҫӳллӗ куҫхаршийӗсем пушшех хуралса тӑраҫҫӗ.
В сумерках темнели ее широкие глаза, чернели высокие брови на красивом лице.

Казакӑн ҫичӗ пӑтлӑ пӳне лаши аран-аран ҫӗклесе пырать; унӑн хулӑмӑшӗ те, тӑрӑшшӗ те — Ионӑран икӗ хут тӗреклӗрех пулас; пичӗ те, пуҫӗ те ҫап-ҫавраскерӗнне, мӑйне ҫанҫурӑмӗнчен пӗртте уйӑрмалла мар.
Лошадка нелегко несла его семипудовое тело: и ростом и в плечах он был покрепче Ионы, пожалуй, что вдвое, — с круглым лицом, круглой головой, прямо переходящей в могучую шею.

Пӗчӗк ҫӑварлӑ, казакла ҫаврака пичӗ унӑн — ҫиллес те, ыттисем ҫине мӑшкӑласа пӑхнӑ пек курӑнать.
Круглое казачье лицо его, с маленьким ртом, было злое, насмешливое.

Хӗр, Иван Гора ятне илтсессӗнех, куҫхаршисене тӗлӗнчӗклӗн ҫӗклерӗ те, — чӑр-р пӑхса илчӗ, сарлака пичӗ ӑшӑ кӑмӑллӑ ҫутӑлса кайрӗ.
Услышав имя Ивана Горы, девушка изумленно подняла брови, широкое лицо ее осветилось лаской.

Владимир Ильича кун пек пулнине халиччен никам та курман: унӑн тӗршӗннӗ сӑн-пичӗ ӑшчиккинчи вут-хӗмпе хӗрсе ҫуннӑ пекех туйӑнать, ҫамки ярӑм-ярӑм картсемпе витӗнет, пичӗ ҫине хӗрлӗ-хӑмӑр лапкӑмсем тухаҫҫӗ.
Никто еще никогда не видел таким Владимира Ильича: осунувшееся лицо его как будто загорело от внутреннего огня, лоб исполосовали морщины, на скулах — пятна.

Пичӗ ҫинчи ӳчӗ туртӑннӑ, тути хӗррисем куштӑркаса кайнӑ.
Лицо обтянулось, губы запеклись.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика