Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Амӑшне (тĕпĕ: амӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫакна илтсен, Марье йӗрсе амӑшне каланӑ: «Анне, ан тив ӑна, вӑл нумай ҫиес ҫук. Пӑх-ха эсӗ ӑна: унӑн аллисемпе пӳрнисем мӗнле хӗрелсе, пӗркеленсе кайнӑ», — тенӗ.

Маша заплакала и сказала: «Матушка, он не много будет есть, оставь его. Посмотри, какие у него красненькие сморщенные ручки и пальчики».

Вӑрттӑн пырса пӑрахнӑ ача // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Анчах мганнга, королевӑна паллӑ парса — лешӗ ӑна аван ӑнланчӗ пулас, — ҫӗртен мӗскӗн амӑшне алли ҫине илчӗ те ывӑлӗпе пӗрле йӑтса кайрӗ.

Но мганнга, сделав королеве знак, который та, по-видимому, хорошо поняла, поднял с земли несчастную мать и понес ее вместе с сыном.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Арӑмӗпе упӑшкине, ачипе амӑшне, пиччӗшпе йӑмӑкне ирӗксӗррӗн уйӑрнӑ чух чура сутуҫисем вӗсене пӗр-пӗринпе сывпуллашма та ирӗк памарӗҫ.

Насильно разлучая мужа с женой, мать с ребенком, брата с сестрой, работорговцы не позволяли им даже попрощаться.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мӗскӗн ачан аслатирен сехри хӑпрӗ, анчах, амӑшне кӳрентерес мар тесе, вӑл хӑй хӑранине палӑртасшӑн пулмарӗ.

Бедный мальчик боялся грозы, но старался скрыть свой страх, чтобы не огорчать мать.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак самантра пӗчӗк Джек вӑранчӗ те амӑшне мӑйӗнчен ыталаса илчӗ.

В этот миг маленький Джек проснулся и обвил ручонками шею матери.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Пӗчӗк ачапа ун амӑшне мӗнле хур кӑтартӗ-ха ҫак путсӗр?

Что намеревается сделать этот негодяй с матерью и ее маленьким сыном?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Нивушлӗ Матви те, Динӑн ашшӗ, Дина амӑшне, Кӗҫение, хӑҫан та пулин ҫапла каласа кӳрентерме пултарӗ?

Неужели и отец Дины, Матвей, говорил когда-нибудь маме Дины, Ксении, что-нибудь похожее?

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тен, тӑван амӑшне хывман-тӑк, ывӑлӗ те нӗрлӗрех пулатчӗ-тӗр?

И сын удался бы не в мать характером, а в него…

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Амӑшне аяккалла сирчӗ:

Отодвинул мать в сторону:

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хӗрӗсем ҫакӑн ҫинчен амӑшне пӗлтересшӗн марччӗ, анчах Мария Александровна хӑех пӗлчӗ, хаҫатсенчен…

Сестры решили не говорить об этом матери и крепились изо всех сил, не показывали виду, Мария Александровна узнала сама из газет…

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Пушӑ вӑхӑта усӑллӑ ирттерессе шанатӑп эпӗ, — терӗ вӑл, вара куҫӗсемпе амӑшне шыраса тупрӗ.

— Я надеюсь, мы проведем досуг с пользой, — заметил он и поискал глазами мать.

Реферат // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Кунта Мария Александровнӑна лайӑх, ӑшшӑн кӗтсе илчӗҫ, ҫак пӳлӗмре темӗн чухлӗ кулӑ ҫуталчӗ; акӑ хӗр тӑрать юнашар, хӑйӗн амӑшне питӗ тунсӑхласа ҫитнӗ пулмалла вӑл, Мария Александровна ҫумне тачӑ юнашать, хӑйӗн ҫӳҫӗнчен табак шӑрши кӗрет, Маняша ҫӳҫӗнчен те, вӑл хула хӗррине, рабочисем пурӑнакан ҫӗре, кайса килсен, ҫавӑн пек шӑршӑ кӗрекен пулатчӗ.

Здесь встретили ее хорошо, тепло, и столько улыбок засветилось в этой комнате; и вот девушка рядом, наверно, стосковалась по своей матери, что так прильнула к ней, и от ее волос пахнет табаком, как от волос Маняши, когда она возвращается с рабочей окраины.

Реферат // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Анна Ильинична амӑшне спальнӑна илсе кӗчӗ, кресло ҫине лартса, унӑн чирлӗ урисене пледпа чӗркерӗ.

Анна Ильинична провела мать в спальню, усадила ее в кресле, закутала больные ноги пледом.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Тата тепӗр курка, — амӑшне тыттарчӗ вӑл куркине.

— Еще стаканчик, — протянул он стакан матери.

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пурте, амӑшне итлесе, пӳлӗмсем тӑрӑх саланаҫҫӗ.

Все послушно расходятся по комнатам.

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аллисемпе паллӑсем туса кӑтартса калаҫасшӑнччӗ, анчах умра тӑракан ҫынсен сарлака ҫурӑмӗ хыҫӗнче Аня амӑшне час-часах куҫран ҫухатрӗ.

Пыталась объясниться жестами, но за широкими спинами стоящих впереди Аня поминутно теряла мать из виду.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӗрӗсенчен пӗрине ӑна, ватӑ та чирлӗ амӑшне, пӑхма, ирӗке кӑларма ыйтрӗ.

Просила освободить одну из дочерей для ухода за ней, старой и больной матерью.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Дмитрий Ильич амӑшне ачашшӑн чуптурӗ те тухса кайрӗ.

 — Дмитрий Ильич нежно поцеловал мать и ушел.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ирӗк пачӗҫ-и? — хӗпӗртесе кайрӗ Владимир Ильич, вӑл амӑшне хӑй ҫумне тытса ыталарӗ.

— Разрешили? — просиял Владимир Ильич и крепко прижал к себе мать.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Владимир Ильич амӑшне ыталарӗ.

Владимир Ильич молча обнял мать.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней