Корпус чувашского языка

Барабанщик пуҫне сулласа илнӗ те: — Аван табак. Кунашкал табака нумайранпа туртманччӗ. Ну, ачамсем, сывӑ пулӑр! Вилетӗп, — тенӗ.

Барабанщик покачал головой: — Добрый табак. Такого давненько не курил. Ну, братцы, будьте здоровы! Помираю.

Виҫҫӗмӗш бастион // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 95–110 с.

— Губернире илнӗччӗ, атте, — тенӗ ӑна матрос.

— В губернии купил, папаша, — ответил матрос.

Виҫҫӗмӗш бастион // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 95–110 с.

— Ара эсӗ капла вилетӗн вӗт, Павлюк, — тенӗ ӑна сигнальщик.

— Да ты же так помрешь, Павлюк, — сказал сигнальщик.

Виҫҫӗмӗш бастион // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 95–110 с.

— Юн юхмасть, — тенӗ хӑрӑлтатса суранланнӑ ҫын, хӑйӗн хутне кӗрекен артиллеристсен пичӗсем ҫине тӗксӗмӗн пӑхса.

— Крови нет, — прохрипел раненый, хмуро посмотрев на сочувственные лица артиллеристов.

Виҫҫӗмӗш бастион // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 95–110 с.

Мӗн шавлатӑр эсир, шуйттан чӗпписем? — тенӗ пӑшӑлтатса барабанщик.

Чего вы галдите, бесовы дети? — прошептал барабанщик.

Виҫҫӗмӗш бастион // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 95–110 с.

— Тревога пар, — тенӗ ӑна Головинский.

— Бей, — ответил Головинский.

Виҫҫӗмӗш бастион // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 95–110 с.

Хӗрачасем вилнӗ тенӗ хыпар халӗ ӗнерхинчен те хӑрушӑрах пек туйӑнать.

Весть о гибели девочек казалась еще страшнее, чем вчера.

20 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗрре Валя Степанова пӗр хӗрачапа калаҫса кайнӑ та Грицькона асӑрхайман, вара Грицько, сенкер куҫӗсемпе ӑшшӑн кулса, ӑна ҫивӗтӗнчен туртнӑ: «Эсӗ мӗнле пурӑнатӑн, пӗчӗк хӗр! Пар аллуна!» — тенӗ.

И, когда один раз Валя Степанова, заговорившись с кем-то из девочек, не обратила на него внимания, он без всякого стеснения дернул ее за косу и, простодушно улыбаясь голубыми, безоблачными глазами, сказал: «Здорово и ты, дивчинка! Давай твою руку!»

20 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫав сӑнӳкерчӗке илнӗ хыҫҫӑн ашшӗ ун ҫине нумайччен пӑхса ларнӑ, хӗрхенсе: — Ӗлӗкхи мар ӗнтӗ Оксана… Ватӑлнӑ ӗнтӗ… — тенӗ.

Отец, получив эту фотографию, долго рассматривал ее, с сожалением повторяя: — Не та уже Оксана… Постарела Оксана…

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Йӑтассине черетпе пурин те йӑтмалла пулать, анчах Митя Севӑна йӑттармастӑп тенӗ те, ухмах Севка уншӑн тутине тӑснӑ.

Нести придется всем по очереди, только Севу Митя освободил, а Севка, глупый, надулся на него.

8 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мӗн тӑвас тенӗ, ҫавна тӑватӑп!

Что задумал, то сделаю!

5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Колхозниксен пухӑвӗнче шкула илемлӗ, чуна ҫӗклентерекен сӑрпа сӑрлама йышӑннӑ пулнӑ: «Ачасем шкула ытларах юратчӑр, киле васкаса тухса ан чупчӑр», — тенӗ вӗсем.

На собрании колхозников решено было покрасить школу веселым цветом, чтоб «дитя до ней бигло краще, як до дому».

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Давыдов шӑтӑк ҫинелле, мӗн чухлӗ шанчӑк юлнӑ-ши тенӗ пек, шикленсе пӑхса тӑнӑ.

Давыдов с тревогой осматривал раскопанную часть выемки, как будто подсчитывал оставшиеся шансы.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Ҫак ӗҫӗн тупсӑмне хамӑр ҫӗршыврах шырас тенӗ шухӑш тӗрӗсех.

Решение искать в пределах Союза было правильным.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

— Рад стараться! — тенӗ те Рудаченко айӑккинелле пӑрӑнса кайнӑ.

— Рад стараться! — гаркнул Рудаченко и отошел.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

— Хохол мар, вашство, — тенӗ ҫийӗнчех бомбардир.

— Никак нет, вашство, — отчеканил бомбардир.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

— Хурчӑка вӗҫет, — тенӗ вӑл, — ырра мар пулас.

— Ястреб летит, — проворчал он, — быть беде.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

— Эпӗ мар, — тенӗ ӑна Козерогов.

— Никак нет, — забормотал Козерогов.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

— Сывӑ-и, йӗкӗтсем! — тенӗ Рот.

— Здорово, молодцы! — сказал Рот.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

— Вӗсем пирӗн пекех чухӑн пурӑнаҫҫӗ, — тенӗ рядовой салтаксем.

— Живут они бедно, как и мы, — говорили рядовые.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.