Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ял сăмах пирĕн базăра пур.
ял (тĕпĕ: ял) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ял хыҫӗнче, сывлӑшӗ питӗрӗнсе ҫитсен, вӑл лаша ҫинчен сиксе аннӑ, чӗлпӗре йывӑҫ турачӗ ҫине пӑрахнӑ, ӳсӗр ҫын пек тайкаланса, типсе кайнӑ хӑмӑр курӑк тӑрӑх ҫулсӑр-мӗнсӗр сӗнкӗлтетсе утнӑ.

За деревней, когда уже нечем стало дышать, она соскочила, бросила повод на сук дерева и, не разбирая дороги, шатаясь, как пьяная, побрела по высохшей бурой траво.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ача ҫуртӗнчи пӗтӗм ачасене хӑй нимӗнрен те хӑраманнине кӑтартса парас тесе, вӑл пӗрре ҫӗрле тавлашса ял масарӗ ҫине кайнӑ, унтан ҫӗршӗннӗ кивӗ хӗрес йӑтса таврӑннӑ.

Чтобы доказать всем детдомовцам, что он ничего не боится, он однажды на спор пошел ночью на сельское кладбище и притащил старый подгнивший крест.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксюша ун чухне ял техникумӗн юлашки курсӗнче вӗреннӗ, район уйрӑм хваттерте пурӑннӑ, киле шӑматкунсенче ҫеҫ ҫӳренӗ.

Ксюша училась тогда на последнем курсе сельскохозяйственного техникума, жила на частной квартире в райгородке и домой наведывалась лишь по субботам.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени ашшӗне ял хыҫӗнче, вӗтлӗх вӑрман патӗнче хуса ҫитрӗ.

Ксения догнала отца за деревней, около перелеска.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫук, эпӗ хӑма яланах парти салтакӗ вырӑнне хунӑ тата ял хуҫалӑхӗнче темскер йӗркеллӗ мар тесе шутлама пуҫланӑ самантсенче те эпӗ ҫакна хам пӗлмен темӗнле пысӑк сӑлтавсенчен килет пуль тесе ӗненнӗ, хама хам ирӗксӗрех ҫапла ӗнентернӗ…

Нет, я всегда считал себя солдатом партии, и даже в то минуты, когда я начинал думать, что в сельском хозяйстве творится что-то неладное, я верил, заставил себя наконец верить, что, очевидно, такое положение диктуется какими-то более высокими причинами, О которых мне неизвестно…

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ҫав ҫӗтӗк-ҫатӑксене килне ертсе пырсан, ял халӑхӗ тӗлӗнсе кайнӑ; хӑй выҫӑллӑ-тутӑллӑ пурӑнать, кунта акӑ тата виҫӗ пыр хушӑнчӗ!

В деревне не знали, что и думать, когда он привел этих оборванцев к себе в дом, — сам ведь жил впроголодь, а тут еще три лишних рта!

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хуйха ӳкнӗ, ҫынсенчен ютшӑнма пуҫланӑ, кунӗ-кунӗпе шкулти тӑвӑр пӳлӗмре ларнӑ е ял таврашне тухса ним тӗллевсӗр утса ҫӳренӗ, хирӗҫ пулакан ҫынсем сывлӑх сунсан та, вӗсене асӑрхаман пек хирӗҫ сывлӑх сунман.

Горе потрясло его, он стал дичиться людей, днями не выходил из тесной комнатушки при школе или бесцельно бродил по окрестностям, не отвечая на приветствия встречных, будто никого и не замечал.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл кунта учительсен семинарине пӗтерсен килнӗ, анчах унӑн ачасене вӗрентме май пулман — граждан вӑрҫи пуҫланнӑ, тусем хушшинче пӑшал сассисем кӗрлесе кайнӑ, пурнӑҫ пӗтӗмпех арпашӑннӑ, ял учитель ҫинчен шухӑшлайман.

Он приехал сюда после окончания учительской семинарии, но детей учить ему не пришлось — началась гражданская война, в горах загрохотали выстрелы, все смешалось, и деревне было не до него.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗнтӗркенӗскер, хура шаль тутӑр пӗркеннӗ Екатеринӑ Черкашина, ял Совечӗн председателӗ, чи хыҫалта пырать.

Замыкала жидкую цепочку председатель сельсовета Екатерина Черкашина, зябко кутавшаяся в темную шаль.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тата, Ванюшӑ, пӗр пирӗн ял ҫыннисем ҫеҫ мар ҫапла шутлама пултараҫҫӗ-ҫке.

— Да и не в нашей одной деревне дело-то, Ванюша!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ял ӗнтрӗк тӗтрине путнӑ, вӗтӗ ҫумӑр пӗрӗхет.

Деревня тонула в сумеречной мгле, моросил мелкий дождь.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Темиҫе ҫул хушшинче эпир хамӑрӑн ял хуҫалӑхне, паллах, туртса кӑларатпӑр, пӑру витисемпе сысна витисем лартасси мар, ҫак ӗне сӑвакан хӗрарӑмсемпе Яранцев пек ҫынсене каллех хамӑр сӑмаха ӗненмелле тӑвасси чылай йывӑртарах…

За несколько лет мы, несомненно, вытянем наше сельское хозяйство из прорыва, гораздо тяжелее будет восстановить не телятники и свинарники, а доверие к нашим словам у этих доярок и у такого человека, как Яранцев…

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫанталӑк — ун пекки вӑл хура кӗркунне час-часах пулать — куҫ умӗнчех улшӑнса пычӗ: пӗрре лутра, тӑлпаланнӑ пӗлӗтсем хушшинчен хӗвел сиксе тухать те тепре таҫтан ҫумӑр пӗлӗчӗсем вӗҫсе ҫитеҫҫӗ, хӗвел хура пӗлӗтсем хыҫне кӗрсе пытанать, пӗтӗм ял ӗнтрӗк ӑшне путнӑ пек пулать.

Погода, как это часто бывает поздней осенью, менялась прямо на глазах: то в лохматые разрывы низких туч пробивалось солнце и все вокруг начинало играть жаркими красками лета; то вдруг невесть откуда налетала ненастная хмарь, солнце скрывалось за темными облаками, вся деревня словно погружалась в сумерки.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах ҫамрӑксем те маншӑн пурпӗр тенӗ-ҫке, вӗсем те унччен пӗтӗм ял тарӑхакан, калаҫтаракан ӗҫсем ҫине лӑпкӑн пӑхнӑ.

Но ведь и молодые парни и девчата были заражены тем же безразличием и спокойно проходили мимо того, о чем раньше возмущенно гудела бы вся деревня.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ашшӗ ҫаплах крыльца ҫинче ларать, ял ҫине тул ҫути киле пуҫланӑ: сывлӑшра малтанхи кӑпӑшка юр пӗрчисем вӗлтӗртетеҫҫӗ, вӗсем хура ҫӗр ҫине вӗҫсе ҫитичченех сӳннӗ пек туйӑнаҫҫӗ.

Отец по-прежнему сидел на крылечке, над деревней словно начинало светать — в воздухе порхали первые лохматые снежинки и, казалось, меркли, долетев до черной земли.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫавӑн пек начар отметкӑсене ял хуҫалӑх техникумӗнче хӑҫан илнӗччӗ-ха эпӗ тесе тӗлӗнсе, Ксени тата тепӗр страницине уҫрӗ те тетрадь ӑшне хунӑ типӗтмелли кӗрен хут ҫинче сарӑлса кайнӑ виҫӗ сӑмах вуларӗ: «Костя… Константин… Костя…»

Недоумевая, когда это она получала в сельхозтехникуме такие низкие отметки, Ксения перевернула еще одну страницу и на вложенной внутрь розовой выцветшей промокашке прочитала три расплывшихся слова: «Костя… Константин… Костя».

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хунарне сӳнтерсен, Ксени ыйха путакан ял ҫине пӑхса нумайччен тӑчӗ, майӗпен лӑпланчӗ.

Выключив фонарик, Ксения стояла у окна, глядела на засыпающую деревню, понемногу успокаивалась.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗтӗмпех шӑпланса ҫитсен, шӑплӑха пӑсса, лӑпланнӑ ял ҫийӗн савӑнӑҫлӑ хӗр сасси янӑраса кайрӗ, ӑна нӑйӑлти купӑс сасси пулӑшрӗ.

И когда отстоялась тишина, взмыл над притихшей деревней ликующий девичий голос, поддержанный сиплыми вздохами гармони:

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ял шӑпланса пычӗ, тахӑшӗ ҫеҫ, аташса каннӑ сурӑхне шыраса, ӗнтрӗкре: «Ма-шу-ня! Ма-шу-ня!» — тесе йыхӑрать, юнашарти тӑкӑрлӑкра пусӑ тараси вӑрӑммӑн чӗриклетсе илчӗ, сӑнчӑр чӑнкӑртатрӗ, шыва путнӑ витре ланкӑртатса тулчӗ; ҫул тӑрӑх кӑштӑртатса утни илтӗнчӗ — шыв ӑсма ватӑ ҫын тухрӗ пулмалла; алӑк хӑлтлатса хупӑнчӗ.

Деревня затихла, лишь кто-то долго искал в потемках заблудившуюся овцу: «Машу-у-ня! Ма-шу-у-ня!»; рядом в проулке тягуче заскрипел ворот колодца, лязгнула железная цепь, захлебнулось ушедшее в воду ведро; шаркающе проволочились по дороге шаги, — видно, ходил за водой старый человек; оглушительно хлопнула дверь.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Крыльца ҫинчен ӑна ял пӗтӗмпе пекех курӑнать: вӑрман енчи те, ҫырма леш енчи те, анатри те.

С крыльца ему открывалась почти вся деревня: и лесная сторона, и заречная, и подгорная.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней