Поиск

Шырав ĕçĕ:

илнӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ах! — тесе ассӑн сывлакаласа илнӗ вӑл.
Ах! — вздыхал он.

ХLIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Фелим хӑй сӑмахне пӗтерсе, юлашки ыйтуне парсан, Тарӑ ӑна хирӗҫ йынӑшса, уласа ҫеҫ илнӗ.
Когда Фелим задал последний вопрос, закончивший длинную тираду, Тара в ответ только жалобно взвыла.

ХLIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Пурнӑҫа юратни ҫӗнтерсе илнӗ.
Любовь к жизни одержала верх.

ХLII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Аманнӑ ҫын ӗнтӗ хӑй йӑнӑш ҫулпа кайнине ӑнланса илнӗ: шыв ӗҫме ҫӳренӗ вырӑнӗ ҫав йӗрӗн тепӗр вӗҫӗнче пулнӑ.
Раненый понял, что водопой был не здесь, а на противоположном конце тропы.

Вӑл пиҫиххи хушшинчен ҫӗҫӗ туртса кӑларнӑ, пӗчӗк йывӑҫа касса илнӗ те унтан костыль тунӑ.
Он вытащил из-за пояса охотничий нож, срезал деревце и сделал из него костыль.

Вӑл хӑранипе пӗтӗмпех ҫӳҫенсе, туртӑнса илнӗ.
Он вздрогнул от ужасной мысли.

Ӑшӗ хыпнӑҫем хытӑрах хыпса пынӑ, юлашкинчен вӑл пурне те, хытӑ ыратнине те ҫӗнтерсе илнӗ.
Жажда все росла, пока не заглушила все остальные ощущения, даже сильную боль в ноге.

— Вилнӗ-ши эпӗ е чӗрӗ? — тесе пӑшӑлтатса илнӗ вӑл.
— Умер я или жив? — прошептал юноша.

Часах вӑл чавси ҫине тайӑнса, пӑртак ҫӳлерех ҫӗкленнӗ те нимне те пӗлеймен пек хӑй тавра пӑхкаласа илнӗ.
Вскоре он немного приподнялся, опершись на локоть, и посмотрел недоумевающе вокруг себя.

Урӑх ӗнтӗ калаҫма хӑтланмасӑр, вӑл флягӑна мексиканеце тыттарнӑ, долларне илнӗ те хӑй патне ялан ҫӳрекен ҫынсем умнелле кайнӑ.
Не пытаясь больше продолжать разговор, он протянул ее мексиканцу, взял доллар и вернулся к своим завсегдатаям.

ХLI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӗсем Жилина ҫавӑрса илнӗ те, хӑшӗ ҫӑкӑр, хӑшӗ пӑтӑ, хӑшӗ эрех пара пуҫланӑ, хӑшӗ ӑна шинельпе чӗркенӗ, хӑшӗ каскине ватнӑ.
Обступили Жилина; кто ему хлеба, кто каши, кто водки, кто шинелью прикрывает, кто колодку разбивает.

6 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хусахсем ӑна ҫавӑрса илнӗ те: «Кам эсӗ, мӗнле ҫын, ӑҫтан эсӗ?» — тесе ыйта пуҫланӑ.
Окружили его казаки, спрашивают: «кто он, что за человек, откуда?»

Жилин сӑхсӑхса илнӗ те, каска ҫӑри ан шӑлтартаттӑр тесе, аллипе тытса ҫулпа кайнӑ; хӑй урине аран сӗтӗркелесе пынӑ; пӗрмай уйӑх хӗрелсе хӑпарнӑ еннелле пӑхкаласа пынӑ.
Перекрестился Жилин, подхватил рукой замок на колодке, чтобы не бренчал, пошел по дороге, — ногу волочит, а сам все на зарево поглядывает, где месяц встает.

Ҫырмана анса ҫитсен, вӑл пӗр шӗвӗр чул илнӗ те каски ҫӑрине вата пуҫланӑ.
Слез под кручь, взял камень вострый, стал замок с колодки выворачивать.

Жилин шертине илнӗ те: — Вырӑнне кайса хур, Дина, унсӑрӑн пӗлӗҫ те хӑвна тытса хӗнӗҫ, — тенӗ.
Взял Жилин шест и говорит: — Снеси на место, Дина, а то хватятся, — прибьют тебя.

Жилин илнӗ те каланӑ: «Нумайччен килмесӗр тӑтӑн-ҫке эсӗ? Эпӗ сан валли вылямалли япаласем туса хутӑм. Акӑ, ме!» — тенӗ те пуканисене ывӑта пуҫланӑ.
Жилин взял и говорит: — Что давно не бывала? А я тебе игрушек наделал. На вот! — Стал ей швырять по одной.

Жилин лайӑхах ӑнланса илеймен, ҫапах та вырӑссем ҫывӑха килнӗ пирки тутарсем шавланине сиснӗ: вӗсем хӑйсен ялне вырӑссем килесрен хӑранӑ, тыткӑна илнӗ вырӑссене нимӗн тума аптӑранӑ.
Хорошенько не разобрал он, а догадывается, что русские близко подошли, и боятся татары, как бы в аул не зашли, и не знают, что с пленными делать.

Тутар пӑшалне ярса илнӗ те персе янӑ, анчах лектереймен.
Татарин выхватил ружье, выпалил, — не попал.

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсем чарӑннӑ та итле пуҫланӑ; лаша пек темӗскер таплаттарса илнӗ те чарӑннӑ.
Остановились, слушают.

Тӑра-тӑра каҫ та пулса ҫитнӗ, асанчӑ та кӑшкӑрса илнӗ, кӗтӳсене те антарнӑ, пур ҫӗрте те ӗнесем макӑрни илтӗннӗ.
Уж поздно стало; слышно — мулла прокричал; стадо гонят — коровы ревут.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика