Корпус чувашского языка

Сана хӑвна юн кирлӗ, — ӗҫсе киленме, эсӗ — мӗлке.

Тебе самому нужна кровь, — напиться, ты призрак.

Тускуб // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Чӑнах та, хулан пуян урамӗсенче, парксенче, — пур ҫӗрте те, тирпейсӗр тумланнӑ, ӗҫсе супӑшнӑ ҫамрӑк марсиансем ушкӑнӑн-ушкӑнӑн ҫапкаланса ҫӳреҫҫӗ.

Действительно, по богатым улицам города, в парках, — повсюду, — шаталось большое количество неряшливо одетых, испитых, молодых марсиан.

Гусев хулана сӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫак шӑрӑх кунра хула пуҫлӑхӗ садра, фонтан патӗнче лимонад ӗҫсе ларнӑ.

В этот жаркий час начальник сидел в саду, около фонтана, и пил лимонад.

Карабас Барабас пусма айӗнчи пӳлӗме ҫӗмӗрсе кӗрет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Карабас Барабас питех те нумай эрех ӗҫсе ячӗ те хӑйӗн сухалне, унӑн ҫинчи сӑмала ирӗлсе тумлантӑр тесе, вутӑ патнелле тӑсса ларчӗ.

Карабас Барабас, выпив много вина, протянул к огню очага бороду, чтобы с неё капала налипшая смола.

Буратино ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне пӗлет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ӗҫсе ҫинӗ хыҫҫӑн вӑл ыйтрӗ.

Поев и выпив, он попросил.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Пур ачасемпе хӗрачасем те сӗт ӗҫсе тӑраннӑ, ӑшӑ кроватьсем ҫинче ҫывӑраҫҫӗ.

— Все мальчики и девочки напились молока, спят в тёплых кроватках.

Буратино кӳлӗре пурӑнакансемпе паллашать, кунта вал тӑватӑ ылтӑн укҫа ҫухални ҫинчен пӗлет тата Тортилла тимӗр шапаран ылтӑн ҫӑраҫҫи илет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унта вӑл йӗкехӳре таппине тепле кӑна лекеймерӗ, столовӑйри кӑкшӑмран тин ҫеҫ сӗт ӗҫсе аннӑ хурӑн пуҫлӑ ҫӗленӗн хӳри ҫине таптарӗ те, кушак шӑтӑкӗ витӗр уҫланкӑна сиксе тухрӗ.

Там он едва не попал в крысоловку, наступил на хвост ужу, только что напившемуся молока из кувшина в столовой, и через кошачий лаз выскочил на лужайку.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хӗрача ватӑ нӑрӑна темиҫе тӗпренчӗк ҫиме ывӑтса пама ҫеҫ пӑрӑнчӗ, Буратино чейникне тытрӗ те, чейник сӑмсинченех мӗн пур какаона ӗҫсе ячӗ.

Когда девочка отвернулась, чтобы бросить несколько крошек пожилой жужелице, он схватил кофейник и выпил всё какао из носика.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Буратино, тархаслатӑп сана, куҫна хуп, сӑмсуна пӑчӑрта та ӗҫсе яр, — терӗ.

— Буратино, умоляю тебя — зажмурься, зажми нос и выпей.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Эсӗ ӗҫсе ӳсӗр ҫӳрени ҫинчен пӗлсе тӑнӑччӗ эпӗ, йӑлкӑн сӑмса, ҫитменнине эсӗ суеҫҫӗ, — терӗ Карло.

— Я знал, что ты пьяница, Сизый Нос, — сказал Карло, — а ты ещё и лгун.

Калаҫакан вут сыппине Джузеппе хӑйӗн тусне Карлона парнелет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Сан сӑмакунна ӗҫсе ят илтиччен эпӗ луччӗ ҫӑвара юр хыпса тутӑ пулатӑп ак… —

Помоги переводом

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Вӑл, урнӑ ӗне сӗчӗ ӗҫсе урмӑшнӑн, вашт! хӑлӑтрӗ те Динӑна хӑй ҫумӗнчен аякрах мар тӑракан Никандра талӑрса та шӑмарса латӑрт! ҫулса илчӗ кӑкӑрӗнчен.

Помоги переводом

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Картишне, алкум умне, автан ӗҫсе тӑранмалӑх шыв пухӑннӑ.

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ытла ӗҫсе кайса шӑнса вилчӗ.

Спился и — помер, обморозился.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ӑна ӗнтӗ эрех ӗҫсе янӑшӑн арестлеҫҫех тесе шутларӑм эпӗ.

Я был уверен, что его арестуют за выпитую водку.

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Перӗнсе вилнӗ ҫын ҫинчен городовоя пӗлтерсен, эпӗ вӑр-варах каялла таса пытӑм, анчах ҫав вӑхӑтра октавист вилӗ ҫыннӑн эрехне ӗҫсе янӑ та, мана пушӑ кӗленчипе суллакаласа кӗтсе илчӗ.

Известив о самоубийстве городового, я быстро прибежал назад, но за это время октавист допил водку покойника и встретил меня, размахивая пустой бутылкой.

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл ним чӗнмесӗр ӗҫсе, ним чӗнмесӗрех урисемпе кӑштӑртатса туха-туха кайнӑ каҫсем те пулкалатчӗҫ, анчах эпӗ темиҫе хутчен вӑл пророк пек пулса, ҫынсем ҫинчен тӳрӗ сӑмах каласа, вӗсем мӗнлине кӑтарта-кӑтарта панине илтнӗччӗ:

Бывали вечера, когда он пил молча и молча же уходил, тяжко шаркая ногами, но несколько раз я слышал, как он обличал людей, подражая пророку:

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Унтан инҫетрех мар салху октавист Митропольский, вырӑнтан кӑларса янӑ дьякон евӗрлӗ, вӑрӑм ҫӳҫлӗ мӑн ҫын, сӗтел ҫинелле тайӑнса ларать, ӳсӗр пичӗ ҫинче унӑн тем пысӑккӑш куҫӗсем пур; вӑл хӑй умӗнчи эрех черкки ӑшнелле пӑхать, ӑна илсе ҫӑварӗ патне илсе пырать те каллех хуллен, ним сасӑ тумасӑр сӗтел ҫинелле ларать, — темшӗн ӗҫсе яма пултараймасть.

Недалеко от нее навалился на стол мрачный ок-тавист Митропольский, волосатый детина, похожий на дьякона-расстригу, с огромными глазами на пьяном лице; смотрит в рюмку водки перед собою, берет ее, подносит ко рту и снова ставит на стол, осторожно и бесшумно, — не может почему-то выпить.

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пукан хыҫӗ хӑй курпунне ан кансӗрлетӗр тесе, пукана сӗтел ҫумнелле хӑрах аяккӑн лартса, вӑл пӗр стакан хыҫҫӑн тепӗр стакан пушатса, канлӗн чей ӗҫсе ларать, анчах сасартӑк ҫав хушӑра тӗтӗмлӗ пӳлӗмелле йӗри-тавра пӑхкаласа, сасӑсем ҫыхӑнусӑр шавланине итлеме пуҫлать, ура ҫине сиксе тӑрать те йӑпӑр-япӑрах тухса кайса ҫухалать.

Поставив стул боком к столу, чтобы спинка стула не мешала горбу, — он спокойно пьет чай, стакан за стаканом, но вдруг настораживается, оглядывая дымную комнату, вслушиваясь в несвязный шум голосов, вскакивает и быстро исчезает.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ ӑҫта та пулин тухса тараттӑм та пулӗ, анчах мункун эрнинче, мастерсем пӗр пайӗ килӗсене, хӑйсен ялӗсене кайсан, юлнисем эрех ӗҫсе ҫӳренӗ вӑхӑтра, хӗвеллӗ кун Ока хӗррипе уйра уткаласа ҫӳренӗ чух, эпӗ хамӑн хуҫана, кукамай йӑмӑкӗн ывӑлне тӗл пултӑм.

Наверное, я и убежал бы куда-то, но на пасхальной неделе, когда часть мастеров уехала домой, в свои села, а оставшиеся пьянствовали, — гуляя в солнечный день по полю над Окой, я встретил моего хозяина, племянника бабушки.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.